Mímir - 01.03.1983, Blaðsíða 36

eitthvert í oröasambandinu að fara eitthvert
hafi komið á mitt borð eins og stjórnmála-
mennirnir segja. En þegar ég er spurður um
einhver málfarsatriði reyni ég að svara og þá
venjulega með því að vísa í einhver rit eða
benda á hliðstæð málfarsatriði. Spurningu
um hvernig nafnorðið banani beygist hefði
ég sennilega vísað til bænda. Þeir eru, held
ég ekki, í neinum vandræðum með að beygja
orðið valtari. Þeir segja í fleirtölu: valtarar,
um valtara, frá völturum, til valtara. Þá væri
banani líka kominn í flokk með köllurum og
stöllurum og er ekki í kot vísað. En af því
að banani er tökuorð vill hann kannski heldur
vera í flokki með Japönum. Það vill stundum
leika vafi á því hvernig tökuorð beygjast og
einkum hvernig þau hljóðverpast. Venjulega
laga þau sig eftir öðrum orðum sem fyrir
eru í málinu." . . . og . . . ,,Vegna tímaskorts
get ég ekki að þessu sinni rætt um atviksorð-
ið eitthvert í orðasambandinu að fara eitt-
hvert. Ég kannast ekki við það og hef aldrei
fjallað um það.“
Ekki veit ég hvort Helgi hafi fjallað um
það síðar, en þessi þáttur hans eða öllu held-
ur það sem hann las upp úr svari Höskuldar
fór undarlega illa í suma hlustendur. í Aust-
urlandi, málgagni Alþýðubandalagsins á Aust-
urlandi, 13. ágúst 1981 birtist eitthvert
svæsnasta lesendabréf sem ég hef lesið. Það
er svo svívirðilegt að ,,húsmóðir í Vestur-
bænum“ myndi veigra sér við að skrifa slíkt
"m ,.rússadindla“ og ,,vonda kommúnista“
I fvrsta lagi misskilja bréfritarar algjörlega
bá félaga Helga og Höskuld. Þeir vita greini-
lega ekkert um hvað málið snýst. I öðru lagi
er hréfið gróf persónuleg árás á þann ágæta
u-iálfræðing Höskuld Þráinsson, en bréfritarar
vim sennilega ekki hver hann er og þaðan af
s’ður nafn hans. Bréfið birtist undir fyrirsögn-
inni: ..LÁTUM FASISTANA EINA UM
AÐ BORGA SÍNUM FASISTUM (sbr. „lát-
um hina dauðu grafa sína dauðu“)“ og er í
heild á þessa leið:
,.í þættinum Daglegt mál, mánudaginn 3.
ág. sl. las Helgi J. Halldórsson upp ummæli
einhvers skrifara, sem sagðist vera prófessor
við Háskóla Islands. Blærinn á þeim ummæl-
um var líkastur því sem prófessor þessi væri
á launum hjá Pentagon eða CIA (eða jafnvel
bara hjá afleggjaranum á Miðnesheiði).
Efnislega var það sem hann sagði útúrsnún-
ingar og lygi, svo sem títt er í málflutningi
þessháttar legáta. Prófessorinn virðist taka
kaup úr tveimur áttum: frá íslendingum ann-
ars vegar og hins vegar frá sínum raunveru-
legu húsbændum, — hvert sem nafn þeirra
er nákvæmlega — eða þess sjóðs, sem hann
fær borgað úr.
Þótt fjármál séu ekki kjarni þessa máls,
tel ég samt óþarfa að „íslenska ríkið“ (reynd-
ar dálítið misheppnuð stofnun) sem hefur til
ráðstöfunar sameiginlegan sjóð, tekinn af
aflafé vinnandi manna, sé að borga hátt kaup
gólfsópurum hinna fasistisku stofnana al-
þjóðaauðvaldsins. Látum fasistana eina um að
borga sínum flugumönnum.
Húsavík 3. 8. ‘81
Jóhannes Andrésson
Marinó Straumland“
Ljótt er að sjá, en ekki veit ég hvað al-
bióðaauðvaldið, fasismi, CIA og hernámsliðið
(afleggjarinn) á Miðnesheiði koma þessu máli
við, reyndar mætti þessi fjölskylda vera dauð
fyrir mér. Hvað um það, þetta bréf er dæmi
um hvernig á ekki að fjalla um íslenskt mál,
málfræði og málvöndun og væri óskandi að
slík stóryrði birtust ekki oftar í umfjöllun um
þau mál.
Ástæðan fyrir því að þessi saga er rakin hér
er í fvrsta lagi sú að skvra fvrir fólki tilurð
þessa lesendabréfs, en allmargir hafa orðið til
~ð spyrja um ástæður þess, og í öðru lagi e'-
ástæðan sú að mér finnst óþarfi að svona lagað
liggi í bagnargildi. Mér finnst rétt að fólk fái
að sjá hvað umræða um ýmis mál getur farið
langt frá kjarna málsins.
Að lokum örfá orð um banana. Helgi J.
34