Bergmál - 01.11.1956, Blaðsíða 13

Birgmál
1 9 5 6 -----------------------
En herbergi mitt var autt. Ég
kastaði mér örþreyttur upp í
rúm og nú svaf ég vært og lengi
í fyrsta skipti um langa hríð.
Ég vaknaði ekki fyrr en um
klukkan sex síðdegis . ... “
Nú varð nokkurt hlé á frá-
sögninni og einhver áheyrenda
sagði:
„Ég þykist vita hver sögu-
lokin eru: Linda hefir horfið um
leið og gullkötturinn.“
„Sjáið þér þá einnig,“ svaraði
Tribourdeaux, „að það er sér-
stakt mjög óvenjulegt samhengi
í hinum aðgreindu atburðum
sögunnar? Fyrst þér getið gizk-
að á endir 'hennar .... Jú, það
er rétt hjá yður, Linda hvarf
.... Föt hennar yzt sem innst,
allt sem hún átti fannst, meira
að segja náttfötin, sem ihún hafði.
verið í þetta kvöld, en ekkert
fannst, sem bent gæti til þess
hver ihún hefði verið, eða hvað-
an. Eigandi hússins hafði leigt
einhverri Lindu söngkonu, það
var allt og sumt, sem hann vissi.
Mér var stefnt fyrir rétt. Nótt-
ina sem hún hvarf hafði ég sézt
á reiki niður á fljótsbakkanum
.... Til allrar hamingju var
dómarinn gamall vinur minn —
og til allrar hamingju fyrir mig,
var hann óvenju greindur
maður. Ég sagði honum alla
söguna, nákvæmlega eins og ég
hefi sagt ykkur hana. Hann
sýknaði mig. Þeir eru ekki
margir, sem sloppið hafa jafn
naumlega við rangan dóm, eins
og ég í það skipti.“
Áheyrendur sátu þögulir og
störðu í gaupnir sér. Einhver
reyndi þó að vera fyndinn:
„Þetta var tómur skáldskapur
allt saman, ekki satt, læknir?
Þér voruð aðeins að reyna að
trufla nætursvefn okkar?“
Tribourdeaux hneigði sig fyr-
ir honum — grafalvarlegur, og
svaraði: „Sem yður þóknast.“
Endir.
Tveir eldri menn sátu á veitinga-
húsinu og ræddu vandamál lífsins.
Loks segir annar við hinn gamla, góða
vin sinn:
„Þú mátt vera viss um það, að þú
myndir lifa helmingi lengur ef þú
drykkir ekki svona óskaplega."
„Jú, það er mjög sennilegt, en þú
verður að athuga það líka, að ég sé
helmingi meira en þú á meðan ég lifi,
allt tvöfalt."
★
11