Bergmál - 01.11.1956, Side 22

Október — Nóvember
Bergmál ---------------------
komu stríðsbetjunnar.“
Þessi tvö síðustu orð kvöldu
hann dálítið, auk þess sem hann
hafði aðrar áhyggjur. Og þó var
í aðra röndina dálítil fróun í þvi
að allir þorpshúar skyldu kalla
hann hetju, öðru hafði hann þó
mátt venjast fyrir stríðið. Það
var ekki hægt annað en brosa
að tilhugsuninni. Fyrir stríðið
hafði hann verið svarti sauður-
inn í þorpinu. Óútreiknanlegur
grallari, sem fékkst við hesta-
tamningar og glotti stundum
upp í opið geðið á skógarverði
herragarðseigandans. Hann
hafði treyst á guð og lukkuna
þegar hann giftist Elizu og þau
höfðu eignast fjögur börn á
þrem árum, þótt tvö þeirra dæju
að vísu í fæðingunni. Það sem
prestsfrúin sagði þegar Eliza
neitaði að láta skíra hin tvö, beit
sig fast og sat sem broddur í
hugarfylgsnum lengi á eftir.
Hið annað, sem olli honum
áhyggjum var vandamálið með
gjafirnar. Frá Róm hafði hann
skrifað ótrauður að hann myndi
færa þeim öllum eitthvað fall-
egt. En þegar hann skrifaði það
hafði hann ekki haft hugmvnd
um allt svindlið og svarta mark-
aðs braskið. Verðið á leikföng-
um og öðru smádóti, sem hægt
hefði verið að kaupa heima í
hverri kramvörubúð fyrir stríð-
ið á nokkra aura, var slíkt,, að
það kom manni til að velta því
fyrir sér hvor hefði raunveru-
lega unnið þetta stríð. Til þess
að reyna að standa við loforðið
um gjafirnar hafði hann svo
farið með síðustu aurana sem
hann fékk útborgaða og lagt þá
alla undir í spili við liðþjálfann
um kvöldið í „Gyllta ljóninu".
Ef að bannsettur teningurinn
hefði aðeins komið upp með
þrjá í síðasta kastinu, þá myndi
hann hafa grætt að minnsta
kosti þrjátíu.
En þrír höfðu sem sagt alls
ekki komið upp, svo að1 þar fuku
allar gjafirnar.
Jú, jú, hann yrði víst heldur
en ekki hetja í augum litlu,
eftirvæntingarfullu anganna
tveggja, svo ekki sé nú minnst
á Elizu. Strax og þau sæju tösk-
una hans mundu þau ráðast á
hana eins og valur á rjúpu. En
í stað gjafanna mundu þau að-
eins finna ein gömul hermanna-
stígvél, einn pakka af hörðu
kexi, eina hreina skyrtu, sem
veslings ítálska stúlkan hafði
þvegið og strauað fyrir hann, og
auk þess eina þýzka hermanns-
húfu með SS merkinu og haus-
20