Bergmál - 01.11.1956, Síða 30

Október — Nóvember
Bergmál ----------------------
en Myra sjálf myndi aftur á
móti vera komin heim í sitt eig-
ið rúm, meidd á fæti.
Brátt var Myra komin að
íbúð Irene og gekk henni auð-
veldlega að komast inn með
hinum nýja lykli sínum, sem
hún hafði látið smíða sér. Hún
hafði einmitt fundið byssuna í
sama mund og hún heyrði fóta-
tak úti á ganginum. Hún flýtti
sér inn í stóran klæðaskáp og
lokaði honum í sama mund og
Irene kom inn í iherbergið. Hún
var auðsjáanlega að flýta sér
mjög, púðraði andlit sitt í flýti
framan við greiðsluborðið,
strauk yfir hár sitt og hraðaði
sér iþví næst á brott. Myru létti.
Hún kom sér betur fyrir í
skápnum sem hún var inni í,
opnaði hurð hans og horfði á
herbergisdyrnar út um rifu á
hálflokaðri skáphurðinni. Þá
'hringdi síminn skyndilega. Hún
vissi varla hvað hún gerði er
hún gekk að símanum og tók
upp heyrnartólið, hún heyrði
rödd Juniors í símanum: „Halló
Irene, hvað er að?“ Myra lagði
heyrnartólið á aftur án þess að
svara nokkru.
Á sama andartaki og hún var
aftur komin inn í felustað sinn
heyrði hún að lykli var snúið í
skránni að herberginu. Henni
varð svo mikið um að hún
missti byssuna á gólfið, Lester
var mættur stundvíslega, hann
vissi ekki að dauðinn beið hans.
Myra horfði á hann út um rif-
una á skáphurðinni, sá að hann
settist letilega í stól og fór að
skoða einhvern smáhlut, sem
var á borðinu. Hún óttaðist það
að hann myndi koma auga á
byssuna á gólfinu, en er hún var
að hugsa þetta hringdi síminn
aftur, Lester gekk að símanum
og hlustaði.
„Irene,“ það var rödd Juniors,
sem heyrðist. „Hvers vegna
svaraðirðu ekki í símann, þegar
ég hringdi fyrir nokkrum mín-
útum síðan. Ég ætlaði aðeins að
segja góða nótt við þig.“ En
þegar Lester svaraði engu varð
röddin hærri og hærri í síman-
um og ákafari. „Irene, er eitt-
hvað að þér, hvers vegna svar-
arðu mér ekki?“
Myra sá það á svip Lesters að
hann grunaði að ekki væri allt
með felldu. Hann skellti heyrn-
artólinu á símtækið og hrópaði:
„Irene!“ Hann leit út í hvern
krók og kima í herberginu og
hrópaði aftur og aftur á Irene,
því næst hljóp ihann inn í bað-
herbergið og þá vissi Myra að
28