Bergmál - 01.11.1956, Síða 56

Október — Nóvember
B E R G M Á L
og íhún fer að byrja gönguæfingar þá verður hún iþað áreiðanlega.“
Lady Amanda hnyklaði brýmar og virtist hugsa sis um andar-
tak. Svo hélt hún áfram: „Mér finnst að það sé eitthvað sérstakt
sem veldur henni áihyggjum, en að sjálfsögðu getur mér skjátlast,
þótt það sé nú ekki algengt,“ bætti hún við og hló. „Kannske er
stelpan orðin ástfangin, ihvað haldið þér, systir?“
„Ég, — ég veit það ekki,“ sagði Jill. Hana hafði að vísu grunað
þetta sama, en þær voru án efa að hugsa sinn um hvorn manninn.
Hún þóttist vera viss um að Sandra væri ástfangin af Lord Errol,
en gamla konan var auðsjáanlega að ímynda sér að Sandra væri
orðin ástfangin af lækninum, dr. Carrington.
„Nú, en hún væri svo sem ekki fyrsta stúlkan, sem yrði ástfangin
af lækninum sínum,“ sagði gamla konan. „Þér hafið sjálfsagt oft
rekizt á það systir, að slíkt getur hent?“
„Já,“ heyrði Jill sjálfa sig svara. „En það stendur nú að jafnaði
ekki mjög lengi. Ég held að þér þurfið ekki að vera áhyggjufull
þess vegna, Lady Amanda.“
„Ég er alls ekki áhyggjufull,“ sagði gamla konan og horfði hvasst
á Jill, næstum rannsakandi. „Reyndar virðist mér að þér lítið
ekkert of vel út heldur. Ég gæti trúað að þér þyrftuð að fá gott frí
eftir þessar erfiðu vikur.“
„Ó, mér líður ágætlega,“ svaraði Jill, en Lady Amanda virtist
vera svolítið áhyggjufull og hugsandi yfir þessu. „Fáið þér aldrei
sumarfrí?"
„Jú, ég fæ hálfsmánaðar frí í næsta mánuði."
„Og yður veitir sannarlega ekki af því,“ sagði Lady Amanda.
„En nú ætla ég að biðja yður að hugsa vel um barnið, því að ég
get ekki. komið hingað fyrst um sinn. Ég þarf að bregða mér til
Sussex.“
Jill fylgdi gömlu konunni fram að lyftunni og hugsaði með sér
að þetta væri elskulegasta eldri kona er hún hefði nokkru sinni
hitt.
Á föstudagsmorgni kom dr. Falconby og tilkynnti Söndru að dr.
Carrington hefði hringt og sagt að nú mætti hún fara að reyna að