Bergmál - 01.11.1956, Síða 59

B E R G M Á L
1956
þér að geta hlaupið og þar á eftir gætuð þér ef til vill foyrjað að
dansa.“
Jill gekk hljóðlega út úr herberginu og' lokaði dyrunum að.foaki
sér. Henni fannst að hér lyki sérstökum þætti í lífi sínu, Þætti sem
ávallt yrði tengdur minningunni um Söndru og henni fannst að
þegar tjaldið yrði dregið frá næsta þætti þá yrði allt orðið breytt
frá því sem það hafði verið hingað til.
Strax daginn eftir vissu allir á sjúkrahúsinu að hinn frægi
sjúklingur, Sandra St. Just, átti að útskrifast um miðja næstu viku.
Dr. Carrington hafði heppnast fullkomlega við uppskurðinn og
sumir litu svo á að Broad Meadows myndi vaxa í áliti sem sjúkra-
hús eftir að hafa útskrifað sem fullfoata svo frægan sjúkling. Einn
daginn hafði Jill frí eftir hádegi og nú var hún ekki iengur hrædd
við að skilja Söndru eftir eina. Það var engin hætta á að hún gerði
neitt varihugsað, því að nú snerist öll hugsun hennar um það að
verða svo fljótt alfoata sem mögulegt var.
í þetta skipti var Jill glöð yfir því að eiga frí. Án þess að reyna
á nokkúrn hátt að skilgreina tilfinningar sínar fann hún að hún
vildi gjarnan vera alein, að hún vildi gjarnan komast burt frá
sjúkrahúsinu og hvíla sig. Taugar hennar voru í uppnámi og hún
þráði ró og frið.
Hún fór í baðfötin sín innan undir fötin, náði sér í hitabrúsa og
nokkrar brauðsneiðar og hélt því næst af stað niður að fljótinu,
því að hún ætlaði sér að róa yfir að svolitlum hólma, sem var
úti á miðju fljóti og hafði alltaf verið eftirlætis dvalarstaður
hennar.
Stór landareign tilheyrði Broad Meadows og hafði allt landið
fylgt með í kaupunum er það var gert að sjúkrafoúsi. Niður frá á
milli hæðanna var fljótið breitt og lygnt og þar niður á fljóts-
bakkanum voru margir bátar sem starfslið sjúkrahússins hafði
yfirráð yfir.
Enginn vissi víst með vissu hvaðan hann kom gamli maðurinn,
sem hafði eftirlit með bátunum. Hann hét Small og bjó í litlum
kofa niður á fljótsbakkanum. Hann lifði á ellilífeyri sínum auk
eirihverra smálauna sem hann fékk fyrir að gæta bátanna.
57