Goðasteinn - 01.09.2003, Qupperneq 194

Látnir 2002
Goðasteinn 2003
leika á hljóðfæri, bæði harmónikku og orgelharmóníum, en sú kunnátta kom sér jafn vel
á hennar yngri árum þegar dans var stiginn undir Jökli við undirleik hennar, og í kyrrð
ellinnar þegar hugur hennar leitaði svölunar í kyrrð og tilbeiðslu sálmalaga sem fluttu
henni á sinn hátt skýran boðskap trúarinnar, sem var henni kunnug og töm frá fyrsta fari,
og ekki síst þeirra gersema sem hún átti í sjóði sínum.
Olöf hleypti heimdraganum í fyllingu tímans, var í vistum og sá um matseld fyrir
skipshöfn suður með sjó tvo vetur og var síðar ráðskona vegavinnuflokks á Akranesi. Þar
starfaði hún síðar á saumastofu uns hún réðist til kjólameistara í Reykjavík og lærði
fatasaum. Við þá iðn starfaði hún síðan um nokkurra ára skeið, eða til ársins 1951, þegar
vatnaskil urðu í lífi hennar. Hinn 27. október það ár giftist hún Jóni Egilssyni, bónda á
Selalæk á Rangárvöllum, sem látinn er fyrir áratug. Jón var þá ekkjumaður eftir Helgu
Skúladóttur frá Keldum, og gekk Ólöf börnum þeirra fimm í móður stað. Þau eru Skúli,
búsettur á Selalæk, í sambúð með Aðalheiði Finnbogadóttur, Þuríður Eygló, búsett á
Sauðárkróki, gift Braga Haraldssyni, Egill, búsettur í Vestmannaeyjum, kvæntur Helenu
Weihe, Helgi Svanberg, lést 1993, ekkja hans er Ásgerður Sjöfn Guðmundsdóttir í
Lambhaga, og Svanborg, búsett á Bjólu, gift Sæmundi Birgi Ágústssyni. Við þennan
fríða barnahóp sem Ólöf tók að sér á Selalæk, bættust þeim Jóni svo börnin fimm sem
þeim varð auðið saman. Þau eru Bjarni, búsettur á Selalæk, kvæntur Kristínu Braga-
dóttur, Bjarnveig, búsett í Vesturholtum í Þykkvabæ, gift Ármanni Ólafssyni, Bára, búsett
á Hellu, gift Árna Þór Guðmundssyni, Þórir, búsettur á Selalæk, kvæntur Guðnýju Sig-
urðardóttur, og Viðar, búsettur á Hvolsvelli, kvæntur Jónu Árnadóttur. Við lát Ólafar eru
barnabörnin öll 38 að tölu og langömmubörnin 15.
Með öllum þessum hópi fylgdist Ólöf grannt og bar velferð þeirra allra mjög fyrir
brjósti. Hún var barngóð kona að eðlisfari, og börn urðu að sínu leyti meðal hennar
kærasta samferðafólks. Hún færðist mikið í fang er hún settist í sæti húsmóðurinnar á
Selalæk, en hugi og hjörtu stjúpbarna sinna vann hún undraskjótt og reyndist þeim sem
besta móðir. Á heimilinu var einnig öldruð föðursystir Jóns, Guðríður Jónsdóttir, sem
Ólöf annaðist og hjúkraði meðan hún lifði. Hjúskapur þeirra Jóns var farsæll og heimilis-
lífið mótaðist af þeirri ákveðni og festu sem þau hjón bjuggu bæði yfir. Heimilið stóð um
þjóðbraut þvera og þar var löngum gestkvæmt, ekki síst sökum margháttaðra félags- og
trúnaðarstarfa Jóns, en sjálf var Ólöf einnig virk í félagsmálum kvenna hér í sveit um ára-
bil, svo margir áttu erindi að Selalæk líka þess vegna, og nutu þar gestrisni og velvildar
þeirra hjóna. Ólöf var heilsuhraust alla tíð, létt á fæti og snör í snúningum, vinnusöm og
ósérhlífin, og vann heimilinu allt til gagns sem hún mátti. Hún var mikil ræktunarmann-
eskja og gerði fagran trjágarð heima við bæ sem var henni til gleði og ánægju.
Seinni árin sem Jón lifði átti hann við mikla vanheilsu að stríða. Ólöf annaðist hann
vel í þeim veikindum og hlúði að honum eins og framast var kostur. Áratuginn sem hún
lifði hann bjó hún áfram heima á Selalæk og naut þar nágrennis og samfélags barna
sinna, uns hún fluttist að Lundi á Hellu 2001. Hún lést þar hinn 31. júlí síðastliðinn, á 87.
aldursári. Útför hennar fór fram frá Keldnakirkju 10. ágúst.
Sr. Sigurður Jónsson í Oclda
-192-