Goðasteinn - 01.09.2011, Qupperneq 94

92
Goðasteinn 2011
síðan nær óbreytt í síðari lög-
um um fyrirhleðslur, þ.e. að
hlutaðeigandi landeigendur
skyldu greiða 1/8 hluta kostn-
aðar, þar til núverandi lög
um varnir gegn landbroti af
völdum fallvatna voru sett
árið 2002. Af fundargerðum
stjórnar Vatnafélagsins má
ráða að það hafi verið ráðgef-
andi um þær miklu brúar-
framkvæmdir á hinum mörgu
farvegum Markarfljóts sem
fram fóru á árunum fljótlega
eftir stofnun þess. Þar með talið að veita fljótinu frá Fljótshlíðinni og suður fyrir
Stóru-dímon.
Á árunum 1930 til 1933 voru byggðar trébrýr yfir Þverá, Affall og Ála og
voru þær allmiklu lengri en þær sem nú brúa þau vatnsföll því gera þurfti ráð
fyrir að Markarfljót gæti brotist inn í þessa farvegi hvenær sem væri. Þetta
voru gríðarlegar sam-
göngubætur en risastökk-
ið kom þegar Markarfljót
var brúað með 242 metra
steinsteyptri brú árið 1933
sem var vígð 1. júlí 1934
og hefur hún staðið af sér
að minnsta kosti tvö stór
jökulhlaup. (Sjá umfjöll-
un um þessi jökulhlaup
síðar í greininni.) Byggð-
ur var tveggja km langur
garður frá Stóru-dímon
að vesturenda brúarinnar
til að beina fljótinu undir
brúna. Voru þetta mikil
mannvirki og til þess tek-
ið að það fóru fleiri dagsverk í að byggja garðinn, eða um 12000, en í brúna
fóru um 6000 dagsverk. til gamans má geta þess að það fóru um 250 dagsverk
Grjótnáma við rætur Stóru-Dímonar 1934.
Nú er sárið algróið. Eigandi myndar: Vegagerðin.
Við vígslu Markarfljótsbrúar 1934. Efri röð frá vinstri: Sig-
urbjörg Guðjónsdóttir, Úlfar Brynjólfsson í Stóru-Mörk,
Hanna Guðjónsdóttir; fremri röð frá vinstri: Ásta Brynj-
ólfsdóttir og Guðlaug Guðjónsdóttir í Stóru-Mörk. Litla-
Dímon til hægri í baksýn og Fagrafell til vinstri.
Eigandi myndar: Hálfdan Ómar Hálfdanarson.