Skógræktarritið - 15.05.2005, Side 13

hefði líklega getað keypt líkan af
skútu fyrir Vestfirðinga en ein-
hvern veginn var það ekki það
sem mér fannst verðugt.
Mér finnst alltaf að sú hug-
mynd sem ég fékk hafi nánast
komið eins og innblástur af
himnum ofan. En ég ákvað að
fara með tré, þrjár birkiplöntur.
Eitt fyrir drengina, eitt fyrir
stúlkurnar og svo eitt fyrir ófædd
börn. Kannski má rekja hug-
myndina til föður míns. Þegar við
systkinin vorum börn, gaf hann
okkur eða kastaði eign okkar á
steina í fjöruborðinu á Seltjarnar-
nesi. Á sunnudögum fórum við í
gönguferðir og gáðum hvort
steinarnir væru á kafi eða á
þurru. Við höfðum mikinn áhuga
á þessu enda voru þetta okkar
steinar sem við áttum sjálf.
Hugsunin var sem sagt sú að ef
plönturnar væru tileinkaðar
börnunum þá væru það þau sem
kæmu til með að varðveita trén.
f upphafi var nú bara hlegið
og spaugað með þetta uppátæki.
Þetta þótti frekar mjúkt og kven-
legt mál. Ég var spurð að því
hvað ætti að gera eftir að roll-
urnar væru búnar að éta plönt-
urnar eða þegar norðanhretið
gerði út af við þær. Ég sagði að ef
svo færi yrði bara að gróðursetja
aðrar f staðinn. Hjá mannfólkinu
kæmi maður í manns stað. Hjá
trjánum tré í trés stað.
Raunin varð sú að allir höfðu
mjög gaman af þessu. Krakkarnir
voru spenntir og léku sér og
fullorðna fólkið, sem sá ákafa og
gleði krakkanna, varð líka ánægt.
En á þriðja ári fannst mér að
sigurinn væri unninn. Þá var
hringt á forsetaskrifstofuna,
vegna heimsóknar sem stóð til
og ritari spurður hvort ég kæmi
sjálf með trén eða hvort við-
komandi ættu að útvega þau
sjálfir!
kður var landiö vaxið birkiskógi.
Vigdís og Elísabet II Englandsdrottning við gróðursetningu 26. júní 1990 sem jafnframt var fgrsta
gróðursetning íVinaskóg. Mgnd: S.B/.
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2005
11