Skógræktarritið - 15.05.2005, Side 106

MINNING
Hólmfríður Pétursdóttir
F. 17. júlí 1926. • D. 3. nóvember 2004.
Fagur er dalur og fyllist skógi
og frjálsir menn, þegar aldir renna.
Þessar ljóðlínur urðu til eftir að Jónas Hallgrímsson
fékk orðsendingu austur á Mývatnsöræfi um andlát
vinar síns sr.Þorsteins Helgasonar. Jónas gerði
þegar hlé á rannsóknum sínum á öræfunum til að
vera við jarðarför vinar síns. Leiðin lá hjá stórbýlinu
Reykjahlíð og um Laxárdal, þar sem hann sá skógi
vaxnar hlíðar og Laxána liðast eftir dalnum fagra.
í þessum sama dal fæddist stúlka sem síðar vildi
sjá fagra dali fyllast skógi. Hún fæddist í Kast-
hvammi 17.júif 1926. Foreldrar hennar voru Kristfn
Þuríður Gfsiadóttir frá Presthvammi í Aðaldal og
Pétur Jónsson frá Reykjahlíð f Mývatnssveit.
Hálfum mánuði sfðar komu af tilviljun báðar
ömmurnar og báðir afarnir í heimsókn til að sjá
stúlkuna. Þá var í skyndi ákveðið að nota þetta
einstaka tækifæri og skfra stúlkuna, ef prestur
fengist til að koma, og það gekk eftir. Undirbúningur
var þegar hafinn og veislumatur eldaður og þar kom
að móðir barnsins stóð fyrir framan prestinn með
stúlkuna f skírnarkjói. En Þuríði fannst eitthvað hafa
gleymst. Það hafði ekkert verið rætt um hvað barnið
ætti að heita. Þuríður bað nú bónda sinn að koma
með sér afsíðis, en það tók ekki langa stund að finna
nafnið. Hólmfríður skyldi hún heita eftir ömmu
sinni.
Þegar Hóimfrfður var tveggja ára urðu þær
breytingar í Reykjahlíð, að Hannes, föðurbróðir
Hólmfrfðar, flutti þaðan með fjölskyldu sína, en
foreidrar Hólmfríðar fluttu með börn og bú í
Reykjahlíð. Þar hafði nýlega verið byggt stórt
steinhús með fjórum íbúðum og bjuggu 4 systkini
þar nú. Heimilisfólk í húsinu öllu var nú um 30
manns.
Skrúðgarður að franskri fyrirmynd og teiknaður
af fagmanni er við húsið. Gerð garðsins var
samvinna íbúa hússins. Hólmfríður taldi að
garðurinn hafi verið stór hluti af bernsku hennar og
þar hafi hún fengið áhugann á gróðri og ræktun.
Bernskan leið við leik og störf, eins og gerist í
sveitum landsins. Þá tók við unglingaskóli á
Skútustöðum, Laugaskóii, gagnfræðapróf frá
Menntaskólanum á Akureyri og nám í Húsmæðra-
skólanum á Hverabökkum í Hveragerði. Mikili
gestagangur var í Reykjahlíð og þar kom að byggð
voru 2 hótel á jörðinni, Hótel Reykjahlíð og Hótel
Reynihlfð. Hóimfríður giftist Sverri Tryggvasyni frá
Víðikeri í Bárðardal árið 1949. Þau hjónin byggðu
nýbýlið Víðihlíð úr landi Reykjahlfðar. Þeirra börn
eru Héðinn, Sigrún, Kristín Þuríður og Gísli.
Hólmfríður tók mikinn þátt í félagsmálum og var
sæmd riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu fyrir
störf sín að félagsmálum.
Skógræktarfélag Mývetninga var stofnað árið
1944. Á fyrstu árum félagsins var töluvert gróðursett
af furu í Dimmuborgum þó þess sjáist lítil merki nú.
Þessi gróðursetning fékk misjafna dóma og starf-
semi félagsins lagðist fljótlega niður. Árið 1970 tók
Hólmfríður þátt f að endurvekja félagið og var kosin
formaður og starfaði í félaginu til dauðadags. Einnig
var hún formaður Skógræktarfélags Suður- Þing-
eyjarsýslu f 19 ár. Störf Hólmfríðar fyrir skógræktar-
félögin eru ómetanleg.
Árið 1970 var Kvenfélagi Mývetninga gefin land-
spilda við Sandvatn og var Hólmfríður aðalhvata-
maður að því að gróðursetja þar trjáplöntur, en hún
starfaði í félaginu í hálfa öld. Árið 2000 plantaði hún
trjáplöntur í reitinn, en þegar sækja átti plönturnar
voru allir karlmenn svo önnum kafnir í vinnu að
enginn fékkst til að sækja þær. Hólmfríður fór því
sjálf f Vaglaskóg á bíl sfnum og fyllti hann af
trjáplöntum.
104
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2005
Á bakaleiðinni vildi svo illa til að hún ók út af
veginum við Másvatn og velti bílnum og fékk allar
plönturnar yfir sig. Eftir á hló hún mikið þegar hún
sá fyrir sér svipinn á vegfaranda, sem kom þar að,
þar sem hún var að skríða út úr plöntuhrúgunni. Vel
gekk að koma bílnum á réttan kjöl og plönturnar
komust á leiðarenda óskemmdar, en Hólmfríður
hafði brotið nögl á fingri við óhappið. Hún fór þó
daginn eftir að gróðursetja plönturnar.
Hólmfríður sat marga aðalfundi
Skógræktarfélags íslands. Hafði hún við orð að
fundirnir hefðu allir verið skemmtilegir, en
söngurinn þó skemmtilegastur. Hún fór nokkrar
skógræktarferðir til útlanda og skemmti sér
konunglega.
Hólmfríður var upphafsmaður og
aðalhvatamaður að því, að menningarsjóður
þingeyskra kvenna gæfi út bók með hugverkum
kvenna búsettra í héraðinu. Hátt á annað hundrað
kvenna skrifuðu í bókina, sem er mikið rit og hlaut
titilinn „Djúpar rætur".
Þar er eftirfarandi vísa eftir Hólmfríði, en hún var
áhugamaður um uppgræðslu Hólasands.
Eflaust verður langt í land
að laufin hvísli íblænum.
f hillingum sé ég Hólasand
hulinn ískógi grænum.
Hjörtur Tryggvason
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2005