Skógræktarritið - 15.10.2019, Blaðsíða 60

SKÓGRÆKTARRITIÐ 201958
hæð var beykið að fella lauf og hlíðarnar
skörtuðu fallegum litum. Á leiðinni upp
dalinn kom á óvart hve skógarfuran
(Pinus sylvestris) var útbreidd og þegar
Oscar var spurður nánar út í þetta kom í
ljós að skógarfuran er aðalnytjategundin
í Pýreneafjöllunum. Hér er hún á syðstu
útbreiðslumörkum sínum.
Eftir hádegisskattinn var enn haldið
á brattann og Oscar fór með okkur upp
að skíðasvæði, Larra Belagua, í yfir 2000
metra hæð en hér vorum við á skógar-
mörkum. Hér getur svo sannarlega
snjóað og ekki óalgengt að hér liggi 1 – 1
½ m þykk snjóþekja. Í seinni tíð hefur
snjóað minna og vetur dvelja skemur.
Gönguskórnir voru teknir til kostanna
og Oscar hélt hvern fyrirlesturinn á fætur
öðrum um lífríki bergfuruskógarins sem
myndar hér skógar- og trjámörk. Hér lágu
bolir á tjá og tundri en Oscar var ánægður
með það og sýndi okkur fléttur, sveppi
og mosa sem vaxa sérstaklega á dauðum
trjám. Hann fullyrti að slíkur skógur og
við þessar erfiðu aðstæður skapi meiri
fjölbreytni og auki jafnframt viðnáms-
þrótt og vegni því betur heldur en ef hann
væri hirtur og fægður. Oscar er mikill
fræðari og náði að sjarmera hópinn með
áhuga og innlifun og túlkun á gangverki
náttúrunnar. Hér var inn á milli að finna
reynivið (Sorbus aucuparia), alpareyni
(Sorbus mougeotii), blikreyni (Sorbus
chameamespilus) og fjallastaf (Rhamnus
alpina) sem við könnumst við. Bergfuru-
skógurinn á skógarmörkum var hér gisinn
og trén báru þess mörg vitni að aðstæður
eru erfiðar. Mörg trén hafa greinilega orðið
fyrir snjóbroti og voru skæld og barin en
hæð hæstu trjáa var á að giska ekki mikið
yfir 15 m. Sjálfsáðar plöntur voru á víð
og dreif. Á Íslandi hefur fjallafuran sem
er náskyld eða nokkurs konar deilitegund
og er yfirleitt margstofna verið notuð frá
upphafi skógræktar, m.a. í Furulundinum
á Þingvöllum, Grundarreit í Eyjafirði og
Oscar með námsfúsan hóp sem lærði mikið um líffræði háfjallaskóga. Mynd: BJ