Kjarnar - 01.10.1953, Blaðsíða 19

ur, mín landareign. Ég á þetta
allt“, sagði Kamma við sjálfa
sig. Þetta var svo stórfenglegt,
að hún átti bágt með að skilja
það. Hún hneppti sorgarkjóln-
um frá sér í hálsmálinu. Hann
var að kæfa hana. Það var
fremur óyndislegt að vera
svona dökkklædd í sólskininu.
Hún elskaði ljósa og lífgandi
liti. „Þegar ég legg frá mér
sorgarbúninginn, mun ég fá
mér ánægjulegri kjóla. Kjóla,
bláa eins og himininn, rauða,
eins og valmúa, og gula sem
engjablóm. Ég get keypt kjóla
eins og hugurinn girnist, og svo
marga, sem ég vil. Ég þarf ekki
framar að sækja um leyfi til
nirfils, til þess að kaupa kjóla
og hitt og annað, sem mig lang-
ar til að eignast.
Hún stóð lengi og horfði á
fagra húsið. Þá gekk hún inn.
Hún gekk yfir hjallann að garð-
stofudyrunum. í raun og sann-
leika hefði garðstofan átt að
vera lokuð, þar sem allir heim-
ilismenn voru við jarðarförina.
Agnete var kjáni að gleyma að
loka. Gamli Jens, sem var
heyrnarlaus, hafði einn manna
verið heima, er Kamma fór.
Honum var betra að vera hjá
húsdýrunum, er hann unni, en
fara og hlusta á prestinn. Það
hefði orðið þýðingarlaust, þar
eð hann var heyrnarlaus.
KJARNAR — Nr. 30
Kamma gekk um hin gömlu
hljóðu herbergi. Rósavöndur,
sem var á setustofuborðinu,
ilmaði mikið. Yfir legubekkn-
um hékk mynd af konu, með
hárið skift í miðju. Hún hafði
þunnar varir og lítinn munn.
Þetta var Ijósmynd af fyrri
konu Krestens. Kamma drap á
gler myndarinnar og mælti:
„Þú munt innan skamms verða
látin niður í skúffu. Og verður
aldrei tekin upp aftur“.
Það var svalt í húsinu. í
kirkjunni hafði verið illþolandi
hiti. Hún bjóst við að falla í
ómegin á meðan hún var inni
í guðshúsinu. Kjóllinn þrengdi
að henni, ræða prestsins var af-
ar löng, og blómailmurinn of
sterkur. Allt þetta reyndi á
taugar Kömmu.
Presturinn sagði mörg fögur
orð um Kresten Vestergárd, og
hughreysti ekkjuna eftir megni.
Kamma brosti. Hún hafði
leikið hlutverkið prýðilega.
Engan grunaði, að hún væri
ekki sorgmædd, heldur hið
gagnstæða. Hún lék á alla, að
undanskildum Sigvard. Hún
var glöð og ánægð yfir því, að
hafa losnað við Kresten. Afar
glöð.
Kamma fór inn í svefnher-
bergið.
Hún hafði verið í því með
óðalsbóndanum Kresten Vest-
17