Kjarnar - 01.10.1953, Blaðsíða 25

hrausti Kresten Vestergárd gat
ekki lagt til efni í barn, sem
lifað gæti. Af því reiddist hann.
Hann þráði að eignast erfingja,
sem tekið gæti við jörðinni, er
hann félli frá.
Kömmu bar skylda til þess
að ala honum son. Honum leidd-
ist að fólk hló að því, að hann
eignaðist ekki barn. Menn
sögðu: „Hann á ágæt kynbóta-
dýr, en sjálfur getur hann ekki
búið til son“.
Menn eru skrítnir. Enginn á-
lasaði Kresten, þótt hann lifði
í frillulífi með Kömmu í sex ár,
áður en hann giftist henni.
Öðru nær. Þeir aumkuðu þenn-
an glæsilega, gáfaða mann fyrir
að neyðast til að ganga að eiga
hana. Allir töluðu um, hve
þakklát^ og hamingjusöm hún
hlyti að vera. Hún, sem alizt
hafði upp við mikla fátækt.
Ágætt, hugsaði Kamma með
gremju. Ég þykist hamingju-
söm. Enginn skal fá vitneskju
um það, að ég hati hann. Ég
mun verða fyrirmyndar hús-
freyja á Vestergárd, vegna þess,
að ég elska jörðina.
Kresten fór sínu fram, og
Kamma lét framferði hans sig
engu skifta. Hann var mest á-
berandi maðurinn í öllu amtinu.
Ætti að opna sýningu, kom það
í hans hlut að flytja „opnunar-
ræðuna“. „Hann Kresten Vest-
ergáru er mælskur“, var við-
kvæðið.
Húsdýrin hans fengu verð-
laun og akrarnir einnig.
Hann fór á veiðar með greif-
anum, bringubreiður, vel búinn,
orðheppinn, blómlegur og vin-
sæll.
Jú, hann átti konu. Duglega
við innanhússtörf, en atkvæða-
litla. Hún tilbað jörðina og
safnaði spiki. Það var eðlilegt.
Nú hafði hún nóg af öllu. En
áður vantaði hana allt. „Ég
lyfti henni upp úr fátæktinni“,
sagði Kresten. „Já, hún varð
barnshafandi11.
Sumir sögðu, að Kresten væri
ekki faðir barnsins, en hefði
gifzt stúlkunni til þess að firra
hana vandræðum. „Jú, Kresten
er prýðilegur maður“, var við-
kvæðið. Enginn vissi hver hefði
komið þeim orðrómi á kreik, að
Vestergárd ætti ekki barnið.
Kamma áleit, að Kresten væri
upphafsmaður þessa máls.
Hann var ekki allur þar, sem
hann var séður.
Ofurlítinn sopa í viðbót, til
þess að deyfa hinar beizku end-
urminningar, hugsaði Kamma
og leit á flöskuna. Nei. Hún ýtti
tappanum betur niður í flösku-
stútinn.
Kresten hafði haldið því á-
fram, eftir giftinguna, að líta á
KJARNAK — Nr. 30
23