Fróðskaparrit - 01.01.1952, Side 27

Um nalvalopið hjá pinkubornum
33
ein afturkoming av barnanalvalopinum, hvors tarmalops-
posi ongantíð reiðuliga, 'so verður hildið, hevur verið horv-
in, men bert er út aftur tambaður og fylltur av netju og
gornum nú seinri í lívinum. Nert skal verða við hetta vanda-
mál seinri.
1. Nalvadkið og tarmalop her.
Tíðliga í fosturlívinum letur búkurin seg aftur rundan
um innvolin, og eftir verður tá í fremra búkveggi eitt op,
har nalvastrongurin festir seg. Inn gjognum hetta op ganga
nalvabláæðrin (v. umbilicalis), nalvalívæðrarnar báðar
(aa. umbilicales) og bloðrustrongurin (urachus). Tá barn-
ið er borið í heim, nalvastrongurin avskorin og síðani upp-
tornaður og avdottin áraka húðina, lekist nalvin sum eitt
vanligt arr, tær nevndu fosturleivdirnar, sum nú eru til
ónýtis, hjádna og hvorva at kalla, men kortini standa far-
vegirnir eftir. Av tí at tey fýra bondini, sum undir búkhind-
ini stava út frá nalvanum — ligg. teres hepatis, umbilicalis
medium og laterales -— tódna, verður nalvin so við og við
undir vanligum viðurskiftum drigin inná, og nalvakullan
(fovea umbilicalis) skapað. Og í henni gerst av errhold-
inum lítil bunga (papilla umbilicalis). Teir beinu búkvodd-
arnir (mm. recti abdominis) verða her í nalvaopinum ikki
sum aðrastaðni í fremra búkveggi tongdir saman av hvítu-
spongini (linea alba), men í henni er her hjá nýfoðinginum
og nakað upp í barnaárini eitt rættiligt hol, og er hetta
nalvaringurin (annulus umbilicalis), fylltur av áðurnevnda
errholdið. Hetta holið minnkar so líðandi, sum árini ganga,
og gror hvítuspongin tá heilt saman eisini her. Beint undir
nalvakulluni verður innasti parturin av holdroðnum sum
frálíður vanliga sterkari enn aðrastaðni, eins og holdið
framman fyri búkhindina verður til rættuligt sinaband (fas-
cia umbilicalis). Eldri barnið verður, meiri stirðil verður
í nalvaerrinum. Men hjá barninum, sum nústaðni er komið
úr móðurlívi, eru umstoðurnar sjálvsagt oðrvísi. Her er