Fróðskaparrit - 01.01.1976, Blaðsíða 38

Ein »rímnaflokkur« í føroyskari tungulist?
Eftir Mortan Nolsøe.
Fyri fleiri árum síðan fóru Svale Solheim, sáli, stjóri á Insti-
tutt for folkeminnevitskap í Oslo, og Bengt R. Jonsson, stjóri
á Svenskt Visarkiv í Stockholm, saman undir at gera eina
týpuskrá yvir ta høvundaleysu, norðurlendsku fólkavísuna,
sum savnað er av manna munni í balladuformi og upphavliga
yrkt í miðøld.1 Við tað at eg um hetta mundið hevði starv
mítt á Institutt for folkeminnevitskap, fall tað mær í lut saman
við Svale Solheim at velja tað føroyska kvæðatilfarið til
skránna, sum Bengt R. Jonsson nú ger lidna. Eyðvitað var
høvuðsuppgáva okkara her at kanna tilfarið í »Føroya kvæð-
um« hjá Sv. Grundtvig og J. Bloch og í fyrsta umfari at skilja
burtur úr har allar yrkingar, sum ikki hava balladuform.
Millum kvæðini, sum eftir vóru í balladuformi, skuldu vit so
royna at skilja tey yngru, sum eru yrkt av nevndum ella
ónevndum persónum, frá teimum eldru, høvundaleysu kvæð-
unum. Her vóru kortini fleiri ivamál, sum vit ikki vóru førir
at greiða, men sum samstundis hava elvt til nýggja gransking.2
Grein mín her um CCF 112 Bevusar tættir kann metast sum
eitt úrslit av arbeiði mínum við tí føroyska tilfarinum til
nevndu týpuskrá.3
Kvæði okkara er fyrstu ferð nevnt bara við navni hjá H. C.
Lyngbye (1822), tað er í kvæðaskránni hjá J. H. Schrøter
undir nr. 44 sum Bævussa Taattur og verður sostatt talt millum
tey føroysku kvæðini, sum: »paa Øerne antages for at være
affattede for mere end et Aarhundrede siden«.4 At døma eftir