Fróðskaparrit - 01.01.1976, Blaðsíða 50

58
Ein »rímnaflokkur« í føroyskari tungulist?
BR I 10
BR I 11-1
BR II 1-2
BR II 3
BT 20
sbr. BR II
BR II 4
sig mjog sáran og hann sá sína jarjá kumpána liggja
dauða hjá ser, pá hafði hann mikla sorg, og sá hann
fjann sinn kost beztan að ganga á hðnd keisaranum
og settist á kne fyrir hann og segir svo til hans:
»Eg bið f)ig miskunnar og gef f)ár í vald mitt sverð,
og fiar með gef eg yður í vald allt mitt góz, f)að er
eg á í veroldunni, utan mitt barn og mína konu, og
aldri skuluð f)er f>urfa mig að óttast.«
' Pá svarar keisarinn: »Pað skal aldri verða, að
pú lifir lengur.« Jafnskjótt brá hann sínu sverði og
hjó hofuð af jarlinum. En síðan kallar hann einn
svein sinn og segir svo til hans: »Petta hofuð skaltu
færa frúnni af Elamtún, minni unnustu, og heilsa
henni á minna vegna.«
Riddarin fór og hafði með ser hofuð Gujonis
jarls. Og svo sem hann kom til frúinnar, pá heilsar
hann henni á keisarans vegna og mælti: »Frú,«
segir hann, »minn herra sendi mig hingað með
peim jartegnum, að hann hefir drepið pinn herra og
bónda, og skal hann koma til yðar, pegar per viljið.«
Pá segir frúin: »Herra riddari,« segir hún, »per
skuluð aftur fara sem skjótast til keisarans, og heilsið
honum af minni hálfu svo segjandi, að hann komi
2 her án allri dvol, pví að í morgun skal okkurt brull-
aup vera.«
Nú snýr riddarinn aftur og segir svo búið sínum
herra og keisaranum.
4. Af Bevers og Sabaoth.
Nú skulum ver segja af syni Gujonis jarls, peim er
kallaður var Bevers af Hamtún, að svo sem hann
heyrði pessi svik, er ger voru við hans foður, gret
hann hormulega dauða fóður síns og gekk fyrir
móður sína með reiðu hjarta og segir svo: »Pú hin
illa púta, fyrir hverja sok lezt pú drepa minn foður?
BR II 15