Freyja - 01.12.1901, Qupperneq 21

FKiJYJA
I
|
í
221
JÞökk fyrir gullið, þökk f'yrir árin,
!þökk fyrir allt þitt raunastríð
■og staðíynxiið — þétt stæðn tfirin
•af st6r«u.m kvSrmum, laraga tíð.
ÍFyrir þig vil bg fegiwn skrifa
tfyrst ég hef nft „gull í mund.w
I’yrir þig vil %g lifa, lifa
ðétta hveq'a Jþreytustund.
3>að •er gull :f þessTim petfma,
5>að er sama ■efni’ í þér.
Viðkvæm tárkt tfttt nö renna
aneð tilfinfiing af -augum mfer-.
Lifða sæl, 511 Jjölin, jölin
ær jSfur himua gefur Jþér!
'Kvcddu sfðan sorgarpólinn,
Jþar saztu’ í (yrra — langt frá mfcri
B. Þ. '(Wm > í<q ;

*
/js
§
%
BARNAKRO.

AÍ’T A\YSÖ NGURÍNV.
Olcdilcg- «JoI Ibðrninmfn
Eg man h\-?ið óþolinmóðég var
& yðar aldri, eftir jðlunum. Kvað
<er langt til jólanna/ Hvenær koma
Jólin? sþurði <ég í sífcliu á hvetjum
•degi alia jólaföstuna át- Og þegar
■aðfangadagTHÍnn kom, fannst mér
hann aldrei ætla að iíða, svo úrræð-
in urðu Vanaíega þau, að Fara tíl
'ömmu og biðja hana að segja okkúf
sögu. Og nú •ætla ég n<ð segj-a yð-
' , - *•
ftr síðustu sðguna sem hún sagði
mér. Hún hijóðar svonat
v,Bn hvað eg lite.kkaéi tíil þessaia
jóla, meira en til ailra annara jóla,
sem ég hafði lífaé. Það kom tii af
þvt, ;rð á 'eftir aftansðngnum — það
var æfinlega hafður aftansðngur í
kyrkjimní okkar á jóianóttína —
átti wð ivafa jóiatré. Eg hafði aidrei
Séð .jólatré. Nú átti ég að fá að sjá
það, og það var svo sem auðráðin
gáta, sð mér mýndi standa eitthvað
gott af þessu jólatré.