Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 22

Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 22
222 FREYJA Frá heimili mínu var góður spöl. ur til kyrkjunnar, samt gengum við þang-að oftast, Kyrkjan stóð í miðj- um grafreitnuin, eins og tíðkaðist í þá daga Gti á landshyggðinni ©g víða i smærri bæjum og þorpum. Þá voru nú allir ferðbúnír nema amma, hún ætlaði að gæta búsins. Við gengum öll af stað, pabbi, mamma, ég, tveir vinnumenn og ein vinnukona. Eg man svo glö'ggt að ög hoppaði og dansaði aíla leið- ina af. Þegar við komum í kyrkju- garðshliðið,var byrjað að syngja.svo mamma kallaði tif mín, því ég var nokkra faðma á undan. Þégar ég var að snúa við, sá ég út undan mér svarta þústn á leiði skammt þaðan, sem ég átti ekld von á. Fyrst varð ég hrædd, en svo hafði þó forvitnín yflrhönd. Eg hl.jóp þangað og sá að það var drengur hér um bil átta ára gamall. Eg hafði engan tíma til að yrða á hann, því nú kallaði mamma aftur á mig og ég var vt'n að hlýða. Við fórum inn I kyrkjuna, sem var svo full, að ómögulegt var að fá sæti nema fyrir það, að tveir karlmenn rýmdu fyrir pabba og mömmu. Eg reyndi að segja mömniu frá drengn- um á leiðinu, en hún þaggaði bara niður í mér. Þegar söngnum var lokið tók presturinn að prédika. Eg heyrði fátt af því sem hann sagði, þvt ög hafði augun á allstóru greni- tré, sem stóð rétt fyrir framan pré- dikunarstólinn, en hugann á litla drengnum á leiðinu. Það var talsvert frost þetta kvöld og jörðin alþakin snjó, svo að hjarn var á. Loftið var skafheiðríkt — dimmblátt og alstirnt, en ekkert tunglskin. Litla drengnum hlaut að verða svo kalt þarna úti. Ilver sfcyldi hann vera og hví var hann þarna einsamall? Eg þokaðist nær mömmu og tók í handlegginn & henni og sagðí: „Mamma, það líggur------“ „Þegiðu barn,“ sagðr mamma, og pabbi horfði alvarlega á mig, og ég vissi hvað það þýddi. En hvað jólatréð var fallegt — al- þakið Ijósuiu, er Ioguðu á snotrum tólgarkertum. Hver einasta grein hékk níður undan ofþunga jólagjaf- anna. Hvað skyldi ég fá, hugsaði ég- En svo fór ég að hugsa um Iitla drengínn á leiðinu. Hver var hann, og hvf var hann þar? Skildi hann fá nokkra jólagjöf? Svo litaðist ég um til að vita hvort ég sæi hann ekki. Nei, hann sást hvergi- Eg á- setti mér nú að fara út og læddi9t því frá Ijeim foreldrum mínum, út í mannþröngina. Það var örðugt að komast út, og þó tókst mér það. Þegar ég kom út úr heitri kyrkj- unní, fór ég strax aðskjálfa. Eg fór samt út að leiðinu, þar sem dreng- urinn Iá, þegar við komuin til kyrkj- unnar. Hann var þar. Eg ýtti við honum með hægð, en hann rumsk- aðist ekki. Eg talaði til hans og strank Ijósu, héluðu Iokkana frá augunuin hans. En það kom fyrir ekki. Loks flaug mér í hug að hann væri dáinn. Mör varð svo illt við þá hugsun að ég þant inn í kyrkjuna og hrópaði,- „Ó, mamma! Hann er dáinn! dá- inn!“ „Hver er dáinn?“ livíslaði fólkið

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.