Freyja - 01.02.1902, Síða 6

ttlÆl’JA
í vestur-útsýn yztri ég eygi bládim.m fjöil,
sem hylja móðu-mistri svo marga bruna-höll.
En norðar gullið giaidir in gömlu risa-fell
eg ljjössins lögur ílaiðir uin Langajölculs svell.
Til austurs híma heiðar við himindyra grind
með bringur Hreppa breiðar og BárfeUs stýfða tindv
en Heklu morgunhökull mfer hl»r við eld og máhn
og aidinn Eyjajökull á enn sinn gullmt hjálim
I sæti sólin hækkar og, signir bríhyming,
og ljóssins lahdnám stækkar og lykur Hangár-þing,
níi blankar vítt Um Viði og Vestanmanna borg,
©g stefnt er landöins lýði á lifsins vinnutorg:—
Svo belgar þó ið liáa, 6 himnesfc sólT þá rís,.
en seiðir svo hið iága í sömu Paradís.
Svo hefur sig hið horfna úr lielgri tfmans nótt
©g sýnir sæiu forna með sigurfrægð og þrótt.
Eins sjatnar mbr hið svartar er sé ég þetta frónr
í'rá helgu lands míns hjarta ég hugaiis bendi sjón-
Með hörpu liróður smáa og höfuð bert ég geng
á tal við tíva háa, og titra finn hvern streng.
Ilér fann vor forna Saga sinn fyrsta sjónarhói,
©g hyggði sér með Braga sinn bjarta veldisstól.
Með hjörvi hetjur kupnar oss hjuggu fyrst sinn óð,
er Héðinn hló og Gunnar með kvesstann atgeir stóð,
En Gunnars brast í boga við banaráðin köld,
við Héðins heiftarloga stóð hreinmd in grinnna fjölii.
yvo kyssir Flosi Kára og kappar finna ró
og styrjar steypibára. við ströndu friðar dó.
Þá tók hin tigna Saga sín töfurþingin fríð
©g liét á háran Braga að heLga nýja tíð,
©g háir fæðast herjar, sem hjörvuja settu grið,
þeir ftru Oddaverjar með andans gull og frið.
l>á sat hér fýrinn fróði, er fræðin kenndi lýð