Freyja - 01.02.1902, Qupperneq 20

20
FREYJA
það því,að þessi kraftur licfur niest megnis verið rannsakaður með tiliiti
til áhrifa hans á líffæri mannsins, eða sem ein grein læknisvísindanna,
en út úr því hefur mikið þref og barátta, orðið. En atvik báru til, að
þessi kraftur kom einnig til rannsóknar á svæði eðlisfræðinnar, mest
fyrir aðgjörðir Reichenliachs hins nafnkunna fundningsmanns ,,Od“-
afisins og reyndust mótbárurnar þar færri gegn sönnuninni fyrir hon-
um. Nú má sem stendur staðhæfa að tilvist hins dýrslega segulmagns
sé sönnuð:
1) Með eða fyrir þær lífseðlislegu breytingar, sem hann til leiðar
kemur í sjúkum mannlfkama. »■
2) Með eða fyrir ljós-fyrirbrigði, þán cr þessum breytingum cru
samfara. Tauganæmir menn sjá vakandi „od“-birtuna—enn þá óalmennt
kunn—í dimmu herbergi, svefngenglar sjá hina sönm sofandi, einnig í
björtu herbergi.
3) Með eða fyrir ýms breytinga fyrirbrigði, sem segulmagnsút-
streyming til leiðar kemur, svosem hreyflngar segulnálarinnar o. s.
frv.
4) Með og fyrir „kemiskar“ breytingar á Ijósmyndunarplötunní.
En, rött eins og ekkert af þessu skeð sé, heyrir maður ávalt enn
raddir er neita segulmagninu. Mcðal lækna cr sú sltoðun allmjög út-
breidd, að segulmagnsverkanir séu eingöngu komnar undir álægsku
[Suggestionj. Sjúklingurinn á eigi að læknast við flutning annarlegs
lífskraftar til hins sjúka, heldur fyrir annarlega álægsku eða sjálf-á-
lægsku. En mótbára þessi er æði þröngsýn, því álcigur þær eða álægska
sem sjúklingur verður fyrir af mér, er heila-hugmynd og ekkert frek-
ar. Þessi hugmynd eintóm fær, sem slík, enga lækning gjört, en aðeins
í því eina falli að heili viðtakandans sö útbúinn þeim lffskrafti, að af
honum geti miðlast hinum sjúka líkamshluta cða líffæri sem álægskan
bendir á eða fyrir skipar. Þá er segulmagnslækning fer fram þá veitist
framandi líffæraheild lífskraftur sá, sem dýrsegulmagnið inniheldur,
við álögu eða innblásturslækningar er segulmagn sjúklingsins sjálfs
sett í hreyfing og leitt á sjúknaðsstaðinn. En sá er heldur því fram að
eintóm heila-hugmynd fái læknað, án nokkurs miðlandi kraftar milli
heilans og hins sjúka líkamshluta, hann heimtar verkun án orsaka
blátt áfram. Alægskan eða innblásningin verður þannig eigi notuð sem
mótbára gegn segulmagninu, heldur verður hún miklu fremur ný sönn-
un fyrir tilveru dýrsegulmagnsins.