Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 41

FfíEYJA
i) $?£~
. Umheimurinn. ^
(Eftir Hevipw of-Reviews.) j

Enjíland og Japan
England hafa g-jört samhand
og sín á milli, og var það
Japan. kunngjört umlieiinin*
um 11. febr. síðastl.
Stórveldi þessi skuldlnnda sig til að
viðlialda Xfna og Kcrea keisara-
dæmunum, 0£ mætti kalla það að-
vörun til annara þjóða að ásælast ei
tendur í þeim hluta heimsins. Lítur
illa út fyrir Rússum, sem þefrar
hafa liald á allstóru svæði í Kína,
sem er höraðið Munchoria. Sagt er
að Bandamenn séu þessum samning
hlynntir.
Ilróðir Þýz'kalands-
Henry. keisara hefur verið á
fcrð um Bandarikin,
sendur af keisaranum bróðursínum
til að vera yiðstaddur þá hátíðlegu
athöfn ei'skfrt var lystiskip það er
keisarinn lét amerikanska sldpa-
smiði gjöra eér. Dóttir forsetans
varð fyrir þeirri gæfu að vera út-
valin til þessa verks.
Slíi}> þetta pantaði keisarinn fyr-
ir ári síðan, en er það fröttist, kem-
ur hundur í Jón Bola og þykir sér
mishoðið, er hann sér hinn unga
keisarason heimsækja ungfrú Gol-
umbíu, sem kölluð er nú kvenn-
kostur b.eztur um heim allan. Gamli
maðurinn hefur lengi gelið henni
hýrt auga og er madt að mærin hafi
tekið því fremur vinsandega. En nú
hefur hinum þýzka keisarabróður
4J
verið fagnað með mestu virktum og
hverskonar sómi sýndur bæði af
forsetanum og helztu mönnum þjóð-
arinnar.
Þegar Mr. Cham-
,,Það sem berlain í ræðu sem
ég hefl talað hann hélt í Edin-
það hefi ég borg f október s. 1.
talað.“ var að afsaka
grimmd brezkra
hermanna í Transvaal, sagði hann
nieðal annars: ,,Sá tfmi er að ég
held þegar kominn, að vér verðum
að viðhafa meiri hörku, en enn þá
hefur átt sör stað. Og ef svo skyldi
faro, höfum vör næg dæmi fyrir
öllu sem vér kunnum enn að gjöra, í
sögu þeirra þjóða, sem nú fordæma
oss fyrir grimmd. Dæmi, sem vér
höfum hvergi komist nærri cg iná
flnna f sögu Póllands, Coucasus,
Algeríu, (sumir segja Armeníu) í
Ponsr-King, Bosníu og franska og
þýzka stríðinu.“
Ummæli hans um franska-prúss-
neska stríðið varð mjög illa þokkað
á Þýzkalandi. Þjóðverjar álíta að
Chamberlain hafl svívirt þýzka lier-
'nn og er það að vonum. Samt sem
áður svaraði Von Bulow því mjög
stillilega, en áleit þó varasamt að
hafa útlendinga til samanburðar,
nema það væri því gætilegar gjört,
svo það ekki vekti misskilning og
misskilningur sá óvináttu. Hann
kvað þýzka herinn standa svo liátt
og skjaldarmcrki hans vera svo
hreint, að slík ummæli gjörðu hon-
um okkert mein og endaði svo með
þessum orðum Friðriks konungs
mikla, er honum var sagt að ein-
hver hefði ráðist á prússueska her-