Freyja - 01.03.1902, Blaðsíða 17

H'liEYJA
61
MÓÐURÁSTIN.
bað var firla morguns er húsfreyja Morgan var að tína smælld úr
ekliviðarhrúgu, að hún fann skarpan kvalafullan sting í handleggnum
og um leið sá hún eiturliöggorm hrökklast frá sér yfir brennikubbana.
Hfiggormurinn liafði kosið sér náttstað í eldiviðarhrúgunni og gramur
yfir því að vera þannig ónáðaður beit hann konuna, Konan fieygði spít-
unum sem hún hafði þegar tfnt upp, hljóp inn í dauðans ofboði inn í
iiús, þrcif stóran brauðhníf og skar djúpan skurð f kring um höggorms-
bitið og saug blóðið út.betta voru að vísu örþrifsráð því hún hafði mjög
iitla von og högg-ormurinn var af hinni skæðustu eiturtegund og hafði
bitið eiturtönnum sinum djúpt inn f holclið,
Bráðlega fannst henni eins og hún fyndi gustinn af dauðanum um
lcið og hið ómótstæðilega magnleysi, sem ætíð fylgir þess konar liögg-
ormsbitum, byrjaði að lama limu hennar og krafta.
Hugsunin um-börn heunar, sem enn þá sváfu, jók enn nú méira á
kvalir hennar, því í anda sá hún hræðilega oynd ;cf börnunum, sem án
hcnnar myndu svelta f hei á hinni Astraifðnsku eyðimðrk, þar sem hún
átti heitna. Hve sorgleg myndi ekki heimkoma föðursins verða/ hversu
Siörmulegt að finna konu sína og börn, sem hanu skildi við hress og
Jieilbrigð, öll liðin lík, þegar hann kæmi heim.
Og móðurhjarta hennar hrópaði í dauðans angist um styrk til að
geta hugsað og unnið fyrir börnin. Maður hennar hafði verið á burtu í
sex vikur að kiyppa sauðfó. bað var von 4 honum heim eftir fjórtán
daga, og þangað til varð hún að láta börnin hafa nógan forða, því tii
þess var ekki hugsandi að hún kæmi þeim til næstu nágranna, sem
voru í fimmtíu mílna fjariægð, hún hlyti að dcyja á leiðinni og börnin
yrðu hjálparlaus á hinum auðu sléttum. bað gat skeð að gamli hestur-
inn rataði veginn einsama’l, en að ölluni iíkindum myndi hann snúa,
íieim aftur þegar enginn væri til að stjórim honum.En f húsinu var nóg
tnjöl, hún einsetti sfer því að standa á móti dauðanum þar til hún liefði
tilrcitt nægan matarforða handa böniunum þangað til faðir þeiria kæmi
Eieiiu.
Með eldheitum áhuga hljcJp hún aftur til lirennihlaðaus, þa,r fann
tiún höggorminn, scm beit hana, fastann undir einu brennistykkinu er
hún liafði kastað, hún drap hann, týndi saman brcnnið, kveikti upp í
suatri í matreiðsluvélinni, linoðaði deigið, sem hún hafði undirbúið