Freyja - 01.03.1902, Blaðsíða 3

FREYJA
47
í kotunga hreysið, í konungsins höll
ó, komið í búningnum rénta,
því hræsninnar flíkum ef íklæðist öll
þá óska ég snarast mín blágrýtisfjöll
jafni’ ykkur jörðu við slétta.
Því ef að þið gangið á lastanna leið
og lævísu nornunum krjúpið
þá verður ei framtíðin fögur né lieið,
þá fölnar hyert laufblað á íslenzkum meið
cr vex bak við dimmbláa djúpið.
Ég kenndi’ ykkur dýrustu drengskapar orð
af deyjandi feðranna vörum,
þeir voru’ engi skrímsli sem skriði’yfir storð
að skjöldunga knjánum.und auðvaldans borð
biðjandi’ um bætur á kjörum.
Þið munið hannGunnarogGestoghann Njáí
hann Gissur og Hall og hann Mána,
þeir átttu’ allir góða og göfuga sál
og glansandi lífsfrægð og sæhéra bál
en réðust þó aldrei tii rána.
Og aldei þeir kúguðu kraftvana menn
í Krists eða guðanna nafni,
og því liflr niinuingin óflekkuð enn
sem árstjarnan bjarta,—nú veit ég það senn
Sivort finnst nokkur feðrauna jafni.
Nú stígið þið bráðum á blóniskrýdda jörð
und blátjaldi vestrænnar nætur,
en barátta lífsins þar löng mun og hörð,
— á litlri og fátækri barnanna hjörð
ég bið að þú, guð, hafir gætur.
Ég kveð ykkur nú í síðsta sinn
með sorgartárum á fölri kinn,
ég bið að þið hljótið gæfu gengi.
að guð og hamingjan fylgi lengi
íiiðjum Ingólfs er áttu ból
vzt við hinn kalda segulstól,
en sem fórnuðu hug og hönd
heimsfrægri, auðgri Vínlandsströnd.
Þyrnir.