Freyja - 01.03.1905, Blaðsíða 3

VII. 8,
FREYJA
297.
Því hiö stráfellda liö
er hiö sterkasta li5
er hugsjónir hlaupa’ undir vigur
gegn heimskunni, er lífsvonir brœlir og yr. (?)
Hver hirðir hver hníga skal fyr?
Sönn hetja um málstaöinn spyr,
en síður um sigur.
Og sökum þess hrín vkkur heiöurinn á,
sem hnígandi vöktuö upp menningar-þrá
þungsvæfu þjóö ykkar hjá,
sem báruö til hamingju’ aö hníga viö svörö,
og helga meö blóöi jafn fordæmda jörö
sem höfuðból harðstjórnar andans
oghjátrúar fjandans.
Því sú kemur öld—hún er aögætnum vís,
þó ártalið finnist ei hvenœr hún rís: —
að mannvit og góðvild á guörœkni manns—
aö göfugleiks-framför er eilíföin hans—-
að frelsarinn eini er líf hans og lið
sem lagt er, án tollheimtu, þjóöheillir viö
og alheimur andlega batidið—
og ættjörðin heilaga landið.
Þá vitjar hann moldanna, hún eða hann—
—sá heimur spyr engan um kyn, bara mann!
jöfn tign um þig tjaldiö og stofan.—
Við líkreitinn, þar sem þiö hggið í ró,
hann leysir af fótum sér volkaöa skó,
viö torfd}'sin tekur hann ofan.
Stephan G. Stephansson.