Freyja - 01.03.1905, Blaðsíða 16

210.
FREYJA
VII. 8.
kýfingana frá að fita sig á hjartablóði aumingjanna, og kúgarana frá
aö kúga lýðinn, —frelsi til aö neyta og njóta vorra meðfæddu, eðii-
legu iífs réttinda.
,,Þess vegna þráum vér þig, líknandi, volduga Frelsi! Og sá
tími mun koma, að þú veifar inum guðdómlega fána bróðurkœrleik-
ans yfir þessum fagra heimi. Og þú munt lifa til að sjá ávexti hans
hjá komandi kynslóðum, þegar örbyrgðin með fylgifiskum sínum,
hungri, klœðleysi og allskonar eymd eru ekki lengur tii, þegar orð-
ið, glæpur, með þýðingu þess er gleymt, þegar vald ríkis og kyrkju
er liðið undir lok, þegar fangaklefunum hefir verið sópað burt af
jörðunni, þegar réttlætið hefir tekið við ríki sínu, en gustukaverk
og gustukastofnanir verða gleymd og horfin af því að þeirra þarf
ekki lengur með, þegar sérhver móðir fagnar komu barnsins síns
með óblandinni gleði, þegar sigurarmur vísindanna hefir útrýmt
öllum sjúkdómum, þegar Dauðinn kemur, ekki sem óvinur, heldur
sem vinur, æfinlega á hentugum tíma, til að flytja til eilífrar hvíld-
ar og eilífs friðar menn og konur, sem hafa lifað, notið og starfað.
—Lifað alla œii sína og fullkomnað gott og háleitt lffsstarf.
,,0g þér, vinir og félags-systkin! Flýtið komu hessa dags!
Sameinist hópnum, sem í gœr var svo fámennur að óvinir framþró-
unarinnar hlógu að honum, en sem nú er orðinn svo stór, að hinir
sömu óvinir, sem í gær hlógu, og í dag vildu gjarnan troða á yður,
eru teknir að skelfast. Hópnum, sem daglega vex, þar til hinir
föllnu rísa upp og taka fæðingarrétt sinn. “
Að svo mœltu tók rœðukonan, sem nú haföi kafrjóðar kinnar
og tindrandi augu, sæti sitt, en fólkið klappaði ákaft saman hönd-
unum og sýndi þau velþóknunarmerki er á samkomum tíðkast.
VII. KAPITULI.
Imelda hafði ekki augun af ræðukonunni meðanáræðunni stóð
og Margrét var auðsjáanlega hrifin. Þegar ofurlítið kyrrðist í saln-
um, stóð forsetinn upp, hristi svörtu lokkana frá fallega enninu og
sagði: ,,Nú hafið þér, vinir mínir og félags-systkin hlustað á konu,
sem þorir að sjá hvað að er í heiminum, og lyfta upp fortjaldinu,