Freyja - 01.03.1905, Blaðsíða 10

204-
I'REYJA
VII. 6.-7.
hverjum drœtti á andliti hans má lesa þetta eina orð: Haröur,
haröur, harður! En hann var ríkur, og ef hún vildi selja œsku
sína og fegurð, fvrir hærur hans og peninga, mundi hann sjá móö-
ur hennar fyrir lækni og systkinum hennar fyrirbrauði. Ef ekki,
mundi hann reka þau út á gaddinn, því þær skulduðu honum sex
mánaöa húsaleigu. Hún haföi einungis um tvennt aö velja—hún,
þetta óreynda barn, sem var að vakna til meðvitundar um lífið,
með vonum þess og ástardraumum. Skyldan þröngvaði henni til
að fórnfœra ástardraumum sínum og framtíöarvonum á altari
skyldunnar til móöur sinnar og systkina.
,,Hér höfum vér enn aðra mynd. Enn þá hafa veikindi og
sorg heimsókt fátnekt og ‘eymd. Ein systir stumrar vfir ann-
ari. Sú hin veika er þungt haldin. A heimili þessu eru engir
peningar til—ekkert meö hverju meðul og læknishjálp verði borg-
uð. Heilbrigða systirin hefir ekkert að gjöra, og þó hún hefði
það, gæti hún ekki komist frá systur sinni, eins veik og hún var,
til að sinna því. En eitthvað verður að gjöra og það fljótt, ann-
ars yrði það of seint. Þegar skuggar nœturinnar breiða sig yfir
bæinn, tekur hún létt sjal og slær því yfir sig. Hún lýtur niður og
þrýstjr sínum eigin ísköldu vörum á munn systur sinnar—brenn-
andi af hitasótt. A svip heilbrigðu sytsurinnar lá dýpra kvala ein-
kenni en hinnar, sem veltist hvíldarlaust í rúmi sínu í óráðsórum
sínum. Hún gengur út í myrkrið og stanzar hjá ljós-stólpa. Upp
að honum hallar hún sér, eins og til að verja sig falli. Stormur-
inn þeytir þunnu fötunum hennar fram og aftur og hún bíður þar í
hálftíma skjálfandi fremur af sálarangist en kulda. Þó veðrið væri
napurt, þá kom þar að maður vel búinn á fínni yfirhöfn fóðraðri
með dýrafeldum. Hún rétti þegjandi fram hendina, eins og væri
hún að biðja um ölmusu. Hún sá að hann var ungur, en svipur
hans var henni óttalegur. Þegar hún kom heim aftur hélt hún á
gullpening. En í augum hennar lá glampi sem þar hafði aldrei
áður verið, og sóttveikisroði málaði kinnar hennar sem urðu
við og við náfölar. Nú gat hún þó útvegað systur sinni lœknis-
hjálp—en hvað hafði hún lagt í sölurnar?
,,Hvaðan rís alda þessi?—Frá lögunum, frá þrœllyndi og
skammsýni hinna dauðu. Frá fyrirskipunum þjóðfélagsins, frá