Freyja - 01.08.1905, Blaðsíða 13

VIII. i.
FREYJA
13-
vinnur fyrir einum dal á dag veröur að þrælka fyrir þessu lága
kaupi, aö hann og fjölskylda hans verða að fara alls góðs á mis —
alls er lyftir manninum upp á sjónarhæðir hærra og göfugra lífern-
is, að hinar einu skemmtanir sem hann getur veitt sér, séu oftast
niöurlægjandi og siðspillandi—drykkjuknæpan með öllu því illa
sem henni er samfara. Hún sýndi honum lífskjör hinnar fátœku
barnamóður, sem eyðir æíi sinni í örbyrgð, vonbrvgðum og þrœl-
dómi, að ástis sem tengdi hana manni hennar í byrjun lífsgöng-
unnar er löngu dáin, en af samveru þeirra spretta óvelkomin börn,
til orðin í brjálæði ástlausra nautna frá annari hlið, en þreklausrar
mótstöðu, sem oft verður að hatri, á hina—börn sem síðar verða
í svo sorglega mörgum tilfellum að glæpafólki, eða hábundnum
þrælum og ambáttum auðs og valda, —auðs og valda,sem fita sig
á lifandi hræjum þessara veikari meðbræðra sinna og systra. Hún
sýndi honum, hvernig keðja kringumstæðanna hrekur ungar og
saklausar stúlkur út í foræði ósiðferðis og lasta, hvernig konur
neyðast til að selja sig hæst bjóðanda, sumar hinum og þessum
fyrir stundarbið, sumar einhverjum einum œfilangt. , ,Og hvert
er svo verra? Hinar ómildu, óeðlilegu þjóðfélags reglur, sem
neyða konuna til að afneita kvenneðli sínu, eða lögin, sem gefa
einhverjum einstakling rétt til að elta hana í gröfina eða á vitfirr-
ingastofnanir með óseðjandi holdsfýsnarkröfum, sem hún verður
að fullnœgja til síöasta andartaks? Sérhver kona sem vill fullnægja
því náttúrulögmáli að verða móðir, verður fyrst að ofurselja sig
með sál og líkama einhverjum einstakling.sem oft og einatt gjör-
ir, það sem náttúran ætlaðist til að væri blessunarrík uppfylling
tilveru hennar og unaðsrík nautn, að andstyggileguin og kvalafull-
um skyldum—að bölvunar uppsprettu. Að elska af öliu hjarta—
af líkams og sálar kröftum og gegnum þá ást að fullnægja lögmáli
náttúrunnar er synd. En að líöa faðmlög einhvers þess, er lög og
siðvenjur fyrirskipa, þó sá hinn sami hafi fyrir löngu síðan myrt
sérhverja ástatiifinning, en á fieiri ára tímabili sáð frækornum hat-
urs og fyrirlitningar, er samkvœmt þessum sömu lögum heilög
dyggö. Að losna við þetta er henni ómögulegt, því eini vegurinn
til þass er vegleysa.og liggur gegnum hinn svor kallaða rettarsal
og hjónaskilnaðarlögin, þar sem hver einasta kvennleg tilfinning er
stungin helvopnum háðs og fyrirlitningar.