Freyja - 01.08.1905, Blaðsíða 17

VIII. i
FREYJÁ
17-
tíl þess, án þesé áö léiöa sig óg stúlkuna út á siöféröislegá glaþ^
Stigu. Hvílík játning ! Hvílík trú á manndómi éinstaklingsins •
En af þeðsu trúléysi á manndómi sínum og annara eru þéir og aðr-
ir hræddir um, að Wilbur veröi látinn táldraga Irneldu, og and-
inbela þess vegna söguhni. Ég vil nú gléöja þá og aðra á því að
ékkert slíkt kemur fyrir. Wilb'ur er fyrirmyndar piltur, góður og
heiðarlegur, ,,sem hver kona má vera stolt af að eiga fyrir vin, “
éins og Imelda er látin segja. Hinn getur kysst sorgabarnið inun-
áðariausa án þess aö fela í kossurn sínum eitiir snáksins,eða leggja
fyrir það tálsnöru. Hann er einn af þessum mönnum, sem vildi
heldur deyja, en blekkja eina einustu sál. Og sem betur fer eig-
um vér marga slíka menn—máske mikið fleiri en almennt erálitið,
Suinir segja aö báðar þessar sögur séu 1Ú0 mn kctrltttémí.
En það mótmælir sér sjálft, af því aö í þeim báðUm er eins mikíð
af góðum mönnum og góöum konum. Bölið snertir bœSi menn
ög konur. Mismundrinn liggUr éinungis í tvennu,sem hvorttveggja
er jafn eðlilegt. Eyrst í því; að konan er veikari fyrir—þár sem
hún er háð sérkennilegum §júkdómum,sem maðurinn er algjörlega
laus við, og í öðru lagi af því að hún er réttminni. Sem sýnir sig
í því, að hún heflr œfinlega oröiö a'ð lúta valdboði mannsins, sém
er og hefir verið löggjafi heimsins. Sannast þess vegna á mannin-
úm þessi setnirig, að af þeim sem mikiö er lánað, verður og mikiö
héimtað.
En menn dg konur eéU óaöskiljailleg heild, sVo a8 hvað sVo'
Sem verulega b’œtir kjör annará, hlýtur einnig að b'æta kjör hins;
Hvort senl almenningi er þ'aö í bráðina ljóst eða ekki. Það háfd
Hinir vitrari ög betri rrienn ávalt sáð, þess vegna hafa þeir barist
og berjast énn fyrir jáfnrétti kventia, og að þeir ekki skilji við það
málefni fyr én sigúr ér fenginri, er alveg áréiðanlegt—:því sann-
ur manndómur kemur œfinlega frairi í því, að unna öllum góðs:
Ög sé frelsi gött fyrir karlménn, þá er það einriig gott fyrir koriur.
Sannui' viaSur er aldrei haröstjóri, en ómenniö fer það hvar
sem það þorir og kernur því við,
Sagán ,,Eiður Helenaf“ er sérstaklega skrifuö fyrir hinar
SVo kölluðu föllnu konur, til að hefja þœr upp úr glötunar og
eymdadjúpinu. ,,Sá yðar sem syndlaus er, kasti fyrstur steini aö