Freyja - 01.09.1905, Síða 14

38.
FREYJA
VIII. 2.
o
flytja hana heim til mín, “ sag5i Alica. ,,En hvar er maöurinn
sem hjálpaði okkur?“ bætti hún viö og leit œðislega í kring um sig.
Maöurinn stóö hjá hestunum, klappaði þeim og talaði a
hljótt, til að stilla þá, því þeir skulfu enn þá af hrœðslunni. Nú
sleppti hann þeim við keyrarann, tók ofan og spurði hvort
hann gæti orðið þeim til meira liðs. Og meðan hann stóð þarna
kafrjóður, af áreynzlunni, brosandi ogánægður, virti Imelda hann
fyrir sér og spurði sjálfa sig, hvar hún hefði séð þetta andlit? En
Alica bað hann að lofa sér að þakka honum fyrir hjálpina og segja
sér hvað hann héti.
,,Ég hefi ekki gjört annað en það, sem hver maður hefði gjört
undir sömu kringumstœðum, svo er ég vanur að fara með hesta og
stofnaði mér því ekki í neina hættu. Meðvitundin um að hafa orð-
ið að liði er mér fullnægjandi endurgjald, “ sagði hann brosandi.
,,Þér verðið þó að lofa mér að vita hverjum ég á líf og limu
okkar að launa, “' sagði Alica í biðjandi róm. Meðan þessu fór
fram, hafði Meta litla, sem hékk hálf hrœdd í Imeldu, stóru greind-
arlegu augun sín ekki af þessu glaðlega ungmenni, Norma gekk
enn þá upp og niður af ekka og huldi andlitið í pilsum móðursinn-
ar. Ungmennið klappaði vingjarnlega á kollinn á Metu og sagði:
,,Kæ-rðu þig ekki, ungfrú dökkeyg, þú verður bráðum jafngóð af
þessu tilfelli og þá hlær þú að öllu saman. “ , ,Ég veit ekki, “
sagði Meta svo alvarlega að ungmennið skellihló og jafnvel Alica
brosti. ,,Ég má þá eiga von á því að þú heimsækir okkur innan
skamms.og svo neitar þú mér ekki um að vitanafn þittt, eftir að
hafa gjört svo mikið meira fyrir okkur, “ hélt Alica áfram.
,,Ég hefi ekkert gert, en þarna er nafn mitt, “ svaraði hann
hálf vandrœðalega og rétti henni lúð nafnspjald er hann tók úr vasa
sínum. „Osmond Leland, “ las Alica. ,,Osmond Leland! heyrð-
ist niér virkilega rétt?'1 sagði Imeld^ og greip um hendina á Alicu
til að sjá sjálf á spjaldið. ,, Jú, víst er það svo, og vel skrifað í til-
bót, “ sagði hún fremur við sig en þau.og velti nú spjaldinu fyrirsér.
Loks sneri hún sér að piltinum og sagði: ,, Þér eigið lifandi systur? ‘ ‘
,,Það held ég —einhverstaðar í heiminum, “ sagði hann dræmt og
loðnaði við. ,,En loeinig vifið þtr það?“ bætti hann við.