Freyja - 01.09.1905, Qupperneq 23

VIII. 2.
FREYJA
49*
,,Það liggur vel á þér í dag, “ sagöi ég, ,,Bjössi á Hóli hefir líklega
sagt eitthvaS fallégt viS þig í gær þegar hann kom“.
,,Mér er ekki neitt stríS í því þó þú eignir mér Bjössa á Hóli,
hann er ekki önnur eins afturkreista eins og þú“.
, ,Nei, ég held þaS sé óhœtt aS giítast honum Bjössa, einka-
barninu hennar gömlu Kristínar, hann er líka búinn aS slétta hálfa
fjórSu þúfu í túninu“. Þetta hafSi ég heyrt húsbóndann segja,
því hann var dálítiS upp meS sér af sínum eigin jarSabótum, og nú
þóttist ég hafa komiS því fyrir á heppilegum staS.
,,AS heyra þennan strák vera aS látast gjöra gys aö fólki, sem
sjálfur hvorki stendur aftur eöa fram úr hnefa, og aldrei veröur til
annars brúklegur en aS rölta kringum ær og bera út ösku“. ÞaS
var GuSrún gamla, sem þetta sagSi. Hún hafSi lengi veriS vinnu-
kona hjá Kristínu á hóli, og mátti ekki heyra aS gjört vœri lítiS úr
henni eSa hennar fólki. Ég var fjarskalega stríSinn, en ég forSaS-
ist vanalega aS beita því nema viS þaS fólk, sem tók því vel.
Mér þótti alltaf fyrir ef menn reiddust viS inig. GuSrún gamla
var skapþung og ég stríddi henni því sjaldan, eSa tók þátt í því þó
aSrir vœru aS erta hana. Þetta þóttist ég gjöra vel, mér gramdist
því aS hún skyldi atyrSa mig svona og ég gat ekki stillt mig um aS
svara í þetta sinn
,,Ég hefi ekki gjört þér neitt, “ Sagöi ég, ,,ekki gat ég aS þvf
gjört aS Gvendur kaupi tók Rannveigu fram yfir þig“.
,,Þú hefir munninn á réttum staS þó þú sért alinn upp á sveit
og verSir aS líkindum gustuka skepna alla þína œfi. Þér væri nær
aS reyna aS koma heldur með allar cernar einhverntíma, en rífa
þig svo lítiö minna“.
Þetta var nóg handa mér, ég þagnaSi alltaf þegar mér var
brigzlaS um aö ég væri alinn upp á sveit. Ég hafSi svooft fundiS
til þess aS ég var munaSarlaus—svo oft grátiö af því.
Ég opnaSi kvíjarnar, og œrnar runnu út í hœgSum sínum,
tveir veturgamlir sauöir, sem lágu undir moldarbarSi skammt frá
kvíjaveggnum, stóðu líka á fœtur og slógust í förina. Ég beindi
ánum á rétta götu og gekk svo á eftir í þungum hugsunum.
F\rst var ég reiöur viS GuSrúnu og var aS hugsa um hvaS ég