Freyja - 01.12.1907, Blaðsíða 25

X. 5.
FREYJA
I 2 I
Mannvinirnlr sem Mmurinn glejmir.
EFTIR
Llzzie Holmes.
Þeir sem ganga sigri hrósandi af hólmi lífsins cru ávallt hafð-
ir upp í skýin, sumpart réttiiega, sumpart ranglega. Jienn benda
á þá sem fyrirmynd annara— takmarkið sem allir skuli keppa að.
Enginn spyr, hvað sigur þeirra hafi kostað, hvaða meðöl eða vopn
þeir hafi notað og oft og tíðum ekki hvað þeir hafi sigrað. Sigurinn
þó það sé einungis fjárhagslegur sigur— sigur f baráttunni fyrir
tilverunni, er pímkturiun sem allir sjá. Hvaðþar liggur á bak við
láta menn sigengu varða.
En um þessa menn skrifa ög ekki, heldur þá, sem föllu á veg-
inum. Mennina, sem voguðu út á ókunna stigu eða stigleysi.
Guðdómlegu, ástríku, ósíngjörnu mennina, sem ruddu sigurvegur-
unum braut til sigurs — mennina, sem í bardögunum gengu í sýki
og grifjur og brúuðu þær með líkömum sínum, svo aðrir kæmust
yfir og áfram til sigurs. Mennina, sem f voninni og trúnni á sigur
góðs málefnis eygðu „framtíðar landið svo fjarri,“ en liikuðu ei
augnablik, þó þeir vissu að þeir sjálfir kæmust þangað aldrei.
Fyrir þessa menn blæðir hjarta mínu . Nöfn þeirra voru hvergi
skráð, Þó flnn ég til nærveru þeirra, og sagan vitnar þegjandi
um tilveru þeirra. Hvað gjörir það þátil, þónöfnin séu gleymd?
Máske Kt; sért einn í þeirra tölu, sem leggja allt í sölurnar fyrir
sannleikann, —einn í þeirra tölu, sem reikna ekki fyrir fram,
hvað það muni kosta að fylgja honum og vita svo ekki fyr, en
þeim er hrundið fram af bakkanum ofan í djúpið, eða þeir fara
það sjálfir til að byggja yfir það brú fyrir þá, sem á eftir koma og
ganga óhultir til sigurs og sætndar? Máske þú hafir áit kost á
að ná upphefð og mannvirðingum, með því að láta at hendi mann-
dóm þinn, en kosið heldur að búa við þröngan kost sem heiðarleg-
ur maður, en í höllum hinna ríku og voldugu, með þeirri meðvit-
und, að hafa svikið samvizkuþína og gott málefni? Máske líka
;tð þú hafir vikið fyrir veikari bróður þegar þú varst í þann veginn
að fanga hnossið —sigurinn og viðurkenninguna? Máske! Heill
yður, þér liinir mörgu, sem í baráttu lífsins létuð yður blæða, svo
að sannleikurinn öðlaðisc sigur, þó að þér gengjuð að því vísu, að
lofdýrðin yrði annara og að sigurkransinn lenti á þeirra höfðum er
hefðu það eitt til krýningar unnið, að koma á eftir yður og feta þá