Freyja - 01.12.1908, Blaðsíða 10

106 FREYJA : XI. 5
Þegar maöur leggur af staS í feröalag, býst maSur viS aS
sjá margt nýtt á leiSinni; en þegar ferSalagiS er á enda og maS-
ur horfir til baka, er þaS verulega nýja, sem maSur hefir séS,
•oft og einatt furSu fátt. FerSalög eru fræSandi aS eins þegar
maSur hefir tíma og tækifæri til aS kynna sér þá staSi, sem
maSur kennir á, til hlítar, hefir tíma til aS kynnast sögu þeirra
■og þeim viSburSum, sem hafa gefiS þeim sína sérstöku þýS-
ingu. Fyrir flesta verSur ferSalagiS fremur til skemmtunar
en fræSskv, og ég er einn í þeirra tölu.
Hvar skyldi maSur vænta aS sjá breytingar ef ekki á leiS-
inni frá þeim hluta hins menntaSa heims, er hefir tæplega hálfr-
ar aldar sögu aS ibaki, til þess, sem hefir veriS ein af aSalstöSv-
aim vestrænnar menningar í mörg bundruS ár. Sé breytingin
■ekki eins mikil og maSur hafSi búist viS þá er þaS vegna þess,
hvaS mannlífiS er í raun og veru allsstaSar undur lí'kt. Menn-
irnir leita aS hinu sama, keppa eftir hinu sama i öllum aSak
atriSum, láta yfir höfuS stjórnast af samskonar hvötum og ti1-
hneigingum, hvort sem þeir eru frumbyggjar á canadisku
sléttunum eSa ganga um stræti stórborganna í NorSurálfunni.
Þegar maSur ferSast gegn um austurhluta Canada, dettnr
manni oft í buig, aS Manitoba muni vera einn frjósamasti blett-
urinn í landinu. Fyrir austan slétturnar eySilegu, sem viS
Vestur-íslendingar þekkjum svo vel og sem viS eigum svo erf-
itt meS aS fella okkur viS fyrst í staS, tekur viS grýtt og hrjóst-
ugt land, nokkurskonar ÓdáSalíraun, sem virSist litlu ríkara aS