Freyja - 01.12.1908, Síða 18

FREY.JA
Hyí komst u
Hví komstu inn á myrka veginn minh,
sem morgunstjarnan himin fagra og b jarta?
Hví léðir þú mér ljúfa geislann þinn
Og lýstirupp mitt skuggafulla hjarta?
Hví vaktir þú upp vonarblómin mín,
—þau voru’iföl að dánarbeöi hnigin
sem rósin ung, þá sumarsælan dvín
og sólin hylst á bak viö vetrarskýin?
Hví komstu meöan ég var enn svo ung
og áhrif þín svo djúpar rcetur festu?
Mitt líf var orðið líkt og byrði þung
og ljós og gleði horfið þá að mestu.
Hví meinaðir þú mér að verða að stein
sem meiga þyngstu harmar ekki bifa
svo gæti ég lifað áhrifalaus, ein,
—og einstakhng svo mörgum tekst aö lifa?
Hví komstu og hví fórstu svona fljótt,
sem flýgium geiminn skrugguljósið bjarta
í blíðan dag þú breyttir kaldri nótt
og birta sú mér lœstist gegnum hjarta?
Þá brenndir þú svo margt úr minni sál,
sem miðað hafði til að svœfa og deyfa,
og þó migsviði, elskaði eg það bál
sem aftur vildi kalt og dofið hreyfa.
Og þó að nú sé liðið langt frá því
mér lýsir endurskin af birtu þinni,
og tilfinningin er mér allt af ný
sem ceskunnar^er grætur fyrsta.sinni.
Úndína.