Freyja - 01.12.1908, Qupperneq 19

XI. 5
F REYJA
115
Sólin var aS hnxga bak við drungalega snjóskýjabólstra,
sem risu yfir vestarbrún sjóndeildarhringsins. Hinir daufu
kvölgeislar titruSu á hinum ósléttu brúnum, er risu við austur
yfir öldumyndaðar snjósléttur, er lágu fram undan hinum e'in-
fara göngumanni og fyrir hans augum virtust langar—hræði-
lega langar.
FerSamaSurinn leit til vesturs. Sikammdegissólin var
hnigin. ÞaS var eins og gneistaflug leiftraSi um hinn kvik-
lega illviSrábakka, er líktist tröllslegum jökul-fjallgarSi, með
eldgjósandi gígum, en svo döfnuSu ljósöldurnar og hurfu aS
lokum út í hinn ómælanlega eilífSargeim.
Hinir kolgráu ihríSarklakkar risu hærra og hærra, og út-
litiS varS hiS ískyggilegasta, því fram undan ferSamanninum
var nærri því hálf þingmannaleiS af óbyggS, og hann nær þvi
aSfram kominn af þreytu. Kvöldinu áSur hafSi hann lagt-af
staS aS sækja meSöl handa konunni, sem hann unni hugástunu
Þau áttu viS erfiSan kost aS búa aS ýmsu leyti, eins og svo
margir fleiri á föSurlandi voru. Bærinn þeirra var næstur ó-
byggS og ekki annaS heimilisfólk en þau hjónin og þrjú börn
þeirra. HiS elzta var drengur fjórtán ára, þegar hér var kom-
iS, og aS kalla önnur hönd föSur sín's, því hann var stór og
sterkur og hinn giftulegasti eftir aldri. En aS senda hann
þessa löngu leiS um hávetur, yfir fjöll og firnindi, var ekki ura