Helgarpósturinn - 07.12.1979, Blaðsíða 13

halrjarpncrh irinn Föstudagur 7. desember 1979
— Hvernig færöu daginn til aö
liða viö vinnuna?
— Egsyng, ef liggur vel á mér.
En það er alltaf eitthvaö að ger-
ast hér inni og þaö hjálpar til viö
að drepa timann.
— Hvaö ertu búin aö vinna lengi
viö þetta?
— Ég hef unnið hjá fyrirtækinu
af og til i ellefu ár, en hef verið
hérna samfleytt um fimm ár,
þar af hef ég verið viö þessa vél
milli þrjú og fjögur ár. Fyrst var
ég i smjörlikinu og seinna i Svala,
meöan hann var framleiddur.
Lengi vel var þetta ihlaupavinna,
en smám saman varð þetta það
mikiö, aö mér fannst eins gott að
vinna allan daginn.
— Þetta er tilbreyting frá heim-
ilisstörfunum, góöur vinnutimi,
og einstaklega gottfólk sem vinn-
ur hérna. Þaö þekkjast allir vel
og þaö er gott andrúmsloft. Það
hefur allt aö segja. Og mér finnst
mun skárra aö vinna hér en I búö
— þaö veit ég af eigin raun.
— Beröu einhverjar tilfinningar
til Tropicana, þegar þú sérö þaö
til dæmis i verslunum?
— Já, þaö er náttúrulega minn
hagur að þaö fari vel i hillunum
og sé nýtt. Og ég neita þvl ekki, að
éggef Tropicana hýrt auga þegar
ég kem I búöir, segir Karin Jöns-
dóttir, önnur þeirra sem standa
viö það dag út og dag inn aö tappa
appelsinusafa — og reyndar
greipsafa og eplasafa inn á milli
— á fernur.
Hefur pakkað
smjörliki í 25 ár
A neðstu hæð sama húss og
Tropicanaer tappaö á pappafern-
ur er lika pakkaö annarskonar
matvöru. Matvöru, sem er nauð-
synleg i hverju eldhúsi, og allir
telja sjálfsagöan hlut. Það er
smjörlfki. Hver kannast ekki viö
Bláa boröann, Ljóma ' eöa Jurta?
Tvær konur starfa viö pökkun á
smjörlfkinu, önnur hefur gert það
isamfleytt25ár. Hún heitir Rósa
Eðvaldsdóttir,og viö hittum hana
þar sem hún er reyndar ekki aö
pakka smjörliki, heldur Palmfn.
Því er pakkaö einu sinni i mánuöi,
og er helst notaö viö kleinu- og
laufabrauðagerð.
— Éghefveriö viöloöandi hérna
i 30 ár, en er nýlega búin að eiga
25 ára starfsafmæli — og fá gull-
úriö, segir Rósa.
—■ Astæöan fyrir þvi aö ég byr j-
aöi aö vinna hér var sú, aö ég bjó
hérna hinummegin viö götuna, og
þaö var svo auövelt aö hlaupa
hingað. Égheföikannski skiptum
vinnu ef ég heföi ekki átt heima
svona skammt frá. En mér hefur
likaö vel hér alla tiö. Hér erugóö-
ir húsbændur og gott samstarfs-
fóik. Þaö er aöalatriöiö aö fólk sé
félagslynt og lifsglatt, segir Rósa.
— Enstarfiö, — færibandavinn-
an. Hvernig kanntu viö þaö? Er
ekki eins og þú sért alltaf aö
pakka sama smjörlikisstykkinu?
— Auðvitaö erþetta allt eins, og
handtökin alltaf þau sömu. En
mér finnst leiöinlegast þegar vél-
arnar taka ekki pappirinn, og allt
kemur i köku út úr þeim.
Stundum tekur vélin tvö bréf.
Égvar eittsinn spurö hversvegna
það væru stundum tvö bréf utan
um eitt smjörlikisstykki. Þá
svaraði ég þvi til, aö annað bréfiö
væri til þess að smyrja formin.
Viökomandi lét sér þaö svar
nægja!
— Annars er fátt skemmtilegt
sem gerist i sambandi viö sjálfa
vinnuna. Viö örgumst svolitið i
strákunum sem taka kassana frá
okkur. Svo köllum við smjörlikið
ýmsum nöfnum okkar á milli.
Bláa boröann köllum viö „Blue
Ribbon” og Ljómann köllum við
„íslenska fánann”, vegna þess aö
einu sinni voru umbúöirnar i
fánalitunum. Einn viöskiptavin-
ur, kexverksmiöjan Frón, vill fá
smjörlikiðbeint i kassa. Þá verö-
um viö aö fóöra kassana, og köll-
um smjörið sem fer i þá „niður-
drepandi”. Annaö smjö-liki köll-
um viö þá „lúxussmjörliki”.
— En þaö eykur á tilbreytnina,
aö viö skiptumst á aö vinna hálf-
tima i senn. Hinn hálftimann not-
um viö til aö aöstoða hina, en
semjum lika okkar á milli um
hvildir.þannigaö viö getum jafn-
vel skroppiö frá.
— Hvaö pakkið þiö miklu
smjörliki?
— Vélin afkastar 36 stykkjum á
minútu, og viö fyllum 22 kassa á
hálftima — í hvern kassa iara 50
stykki. Það þýðir aö viö pökkum
einu tonni á klukkutima, og þaö
eru þvi' orðin mörg smjörlikis-
tonnin, sem ég hef pakkaö um æv-
ina, segir Rósa Eövaldsdóttir.
Staflar
málningardósum
og pressar lok
Einn af örfáum karlmönnum,
sem standa við færibandiö I Dósa-
verksmiöjunni i Kópavogi, er
Stefán Guöjónsson. Okkur er sagt
aö sjö af hverjum tiu starfsmönn-
um verksmiðjunnar séu konur.
Og flestar standa þær eöa sitja
viö böndin. Við hittum á Stefán
viö endann á færibandi þar sem
framleiddar eru málningardósir.
Hans verk er að taka dósirnar
þegar þær eru tilbúnar og stafla
þeim á bretti.
— Þessi vinna hérna er hálfgerö
björgunarstarfsemi fyrir mig. Ég
hef lengst af minni æviverið ásjó,
en varö veikur og læknarnir
bönnuöu mér aö vinna erfið störf.
Égfékk þessa vinnu hérna i april
og var feginn að fá eitthvað aö
gera, segir Stefán, þegar hann
fær stutta hvild frá málningar-
dósunum.
— Er ekkieinhæft og leiöigjarnt
fyrir manneins og þig, sem hefur
verið við svo fjölbreytilegt starf
sem sjómennskan er, aö standa
svona allan daginn og fram-
kvæma sömu handtökin aftur og
aftur allan daginn?
— Auövitað er þetta dálitiö
leiöigjarnt og einhæft. Þó læt ég
það alveg vera hversu leiöinlegt
er aö vinna hérna. Hér er gott
fólk, bæði yfirmennirnir og þeir
sem vinna með mér. Þaö er ákaf-
lega mikiö atriöi.
— Annars er litill timi til aö
hugsa á meðan bandiö gengur.
Það má ekki af vélunum lita. Ef
eitthvaö veröur að geta þær
skemmt fyrir tugi þúsunda I einu
vetfangi.
— Stendur þú allan daginn við
þessa vinnu, eöa fáið þiö ein-
hverja tilbreytingu?
— Þetta færiband hérna gengur
• ekki nema hálfan daginn. Eftir
hádegið er fólkiö sett á önnur
færibönd og ýmis önnurstörf hér I
verksmiöjunni. Ég hef verið mik-
iö viö pressur sem stansa lok og
býst við aö fara á einhverja af
þeim vélum eftir hádegi.
— Þaö ermikill skarkali af vél-
unum og dósunum. Fer hann ekki
illa i þig?
— Ég nota alltaf eyrnahlifar.
Ef ég geröi þaö ekki færi þetta
sjálfsagt illa meö mig. En salur-
inn er bjartur og hreinlegur, svo
þaö er alls ekki svo slæmt aö
vinna viö þetta. Hins vegar er ég
alveg búinn aö fá nóg eftir minn
átta tima vinnudag og vinn aldrei
lengur þótt þaö komi fyrir aö hér
sé unnin eftirvinna, segir Stefán
Guðjónsson, og vindur sér aftur
aðfæribandinu, sem er viö þaö aö
stíflast af nýjum málningardós-
um.
Myndir og texti: Þorgrímur Gestsson
I FfTB A W% > 'ð
LESTRAK ijL t
HESTÁR m
UTA ÁGÆDASTIMPlAGéGNRÝNENDANKA!
Margaret Trudeau: Hammond Innes:
í HREINSKILNI SAGT FÍLASPOR
Dea Trier Merch: Mary Stewart:
KASTANÍUGÖNGIN KRISTALSHELLIRINN
„Bókin er einstaklega opinská í frá-
sögnum af kynlífi, fikniefnum og
hinu annálaða ævintýri með Rolling
Stones." Winnipeg Free
Press. „Hér eru eftirtektarverðar
svipmyndir af frægu fólki: Kosygin,
Chou en Lai, Karli Bretaprinsi,
Castro o.fl. Þetta gerir bókina í senn
fróðlegan og skemmtilegan lestur sem
maður getur ekki slitið sig frá.“
The Globe & Mail.
Bente Clod:
UPPGJÖR
„. . . Þessi bók er full af hugrekki,
lífskrafti og ritfærni.“ B.H.N./
Kvinden og samfundet.
„Bente Clod. . er trú eigin tilfinning-
um og ákaflega heiðarlegur höfundur
. . . Lesbísku ástarsambandi lýsir
Clod ágætlega. Best tekst henni samt
að lýsa einmanaleik konu sem frjálsar
ástir gera að tilvonandi móður. ...
UPPGJÖR er þroskasaga ungrar
konu sem reynir margt, ... rithöfund-
ur sem auðnast að túlka bældar
hugsanir margra kvenna með þeim
hætti að allir hafa áhuga á að lesa.“
J.H./Morgunblaðið.
Susan Isaacs:
AFHJÚPUN
„Sagan er einarðleg, trúleg, litrík og
kraftmikil. Hammond Innes er
frásagnameistari." The Times.
„Afburðasnjöll saga“ Daily Mail.
„AFHJÚPUN er bráðskemmtileg
saga. Hér er gamansemin þyngri á
metunum en lýsing morðs og myrkra-
verka, kynferðiseggjunin fyrirferða-
meiri en glæpurinn sjálfur." J.B./
Review.
„Judit Singer sem segir söguna er
gædd einstæðri kímnigáfu. Hún veitir
bókinni sjarma sem á ekki sinn líka.“
The San Diego Union.
„. . . og veitir lesandanum blátt
áfram frábæra skemmtun. Ómót-
stæðileg afþreying." Book-of-the
Month Club.
Alistair MacLcan:
KAFTEINN COOK
„Frásögn höfundar af lífi og starfi
Cooks er skemmtileg, afar lifandi og
full af nýjum hugmyndum. Þetta er
ekki sagnfræði í venjulegum skiln-
ingi, öllu heldur það sem stundum er
kallað „alþýðleg sagnfræði“, þ.e.
fjallað um sögulegt efni á einfaldan
hátt . . . að öllu samanLögðu sýnist
mér þetta hið fróðlegasta rit.“
J.Þ.Þ./Tíminn.
„I bókinni eru margar eftirprentanir
mynda sem gerðar voru í ferðum
Cooks og er bókin ekki síst eiguleg af
þeim sökum.“ J.H./Morgunblaðið.
Brian Callison:
ÁRÁSí DÖGUN
„Brian Callison leiðir hér fram afar
fjölbreytilegar manngerðir í herliði,
og saga hans er þrungin af gífurlegri
spennu." New York Times Book
Review.
Phyllis A. Whitney:
ELDUR
„Afbragðsgóð blanda af spennu og
rómantík." Manchester Evening
News.
„Phyllis A. Whitney er einstakur
höfundur.“ Baptist Times.
„Höfundurinn rígheldur athygli
lesandans frá fyrstu síðu til þeirrar
síðustu.“ The Lady.
„Það er dásamleg bók sem Dea Trier
March hefur samið. ... Það er langt
síðan ég hef lesið eins sanna og
heiðarlega bók fullorðins manns um
börn.“ Eigil Söholm.
„Ogleymanleg og óviðjafnanleg. Þetta
er bók um lífið, - þetta er bók um
dauðann. Maður lokar henni með
djúpri þökk, og skilur betur hinar
björtu og dökku hliðar tilverunnar ...
Þetta er meistaraverk. Dea Trier
Morch er mikið skáld.“ B.T. Bris.
„Grafíkmyndir höfundar eru margar i
bókinni og hver annarri betri . .. Þær
einar væru nóg rök til að hvetja alla
að eignast þessa bók. Og þá er ógetið
þýðingarinnar. Ólöf Eldjárn hefur
unnið mikið ágætisverk." H.P./
Helgarpósturinn.
„ . . . elskuleg bók sem yljar notalega
um leið og hún veitir ósvikna
skemmtun." H.K./Tíminn.
„Einstæð og ósvikin spennusaga um
njósnir“ Observer.
„Ein af allra fremstu njósnasögum
eftir stríð." New York Times.
„Nákvæm saga, lýsir glögglega
hvernig njósnarar starfa, einstæð
bók,“ Spectator.
„Afburðavel rituð, stórsnjöll í hverri
grein.“ Spectator.
„Fáar njósnasögur er hægt að lesa
tvisvar. Þetta er ein þeirra." Books
and Bookmen.
„í sem stystu máli sagt: Mary Stewart
segir hér undursamlega sögu.“
The Times.
„Heillandi saga sem heldur hug
lesandans föngnum frá upphafi til
enda.“ The Scotsman.
„Ef þú vilt njóta þess að lesa sögu,
sökkva þér niður í hana, - og ef þú
þar að auki myndir ekki lesa nema eina
bók á ári, - þá er það þessi.“
Daily Mirror.
Alistair MacLean:
ÉG SPRENGI KLUKKAN 10
„Nýr stórsigur MacLean. Aðdáend-
um hans er hér boðin ósvikin
skemmtun." Pittsburgh Press.
„MacLean hefur aldrei verið betri.“
Books and Bookmen.
„Sennilega hefur aldrei verið rituð
skáldsaga sem er meira spennandi
en þessi.“ Manchester Evening
News.