Helgarpósturinn - 21.08.1981, Blaðsíða 17

17
___he/garpásturinn.
Föstudagur 21. ágúst 1981
taka til viö námiö, en ég stunda
nám i öldungadeildinni i Hamra-
hliö meö starfinu. Núna undan-
fariö hef ég veriö aö lesa náms-
efniö, til þess eins aö létta undir
fyrir veturinn, þvi róöurinn verö-
ur erfiöur ef ég þekki þaö rétt. Ég
er að berjast viö stæröfræöina, en
hef haft góða tilsögn þar sem
Rúnar vinur minn er annars-
vegar.
Ég horföi á Dallas-þáttinn, sem
náði aö hleypa mér I smáspennu,
svona af og til. óstöövandi áhugi
minn á læknisfræði uppá
siðkastið, varð til þes aö ég horföi
á þáttinn um hjartaáföllin. Lika
fannst mér þaö hagstætt ef ég
skyldi ilengjast i þessu starfi, þvi
margir hafa haft á oröi að hjarta-
áföll væru einn af atvinnusjúk-
dómum lögreglumanna. En ég
veit aö rasssæri og hælsæri eru
lika algeng.
Fimmtudagur
13. ágúst 1981
Eftir aö i vinnuna var komiö,
hófst morgunfundur. Þórir Odds-
son, fór yfir mál með mönnum og
rakti atburði úr „undirheima-
lifinu”. Þjófnaðir, innbrot,
skjalafals og dauösföll. Gæslu-
varöhaldskröfur og -úrskuröir.
Alltaf eitthvaö nýtt að gerast,
en þó gamalkunnugt.
Mér varö hugsaö til uppvaxtar-
áranna á Húsavik, þegar ég sá
nokkur ungmenni i anddyrinu
sem biöu yfirheyrslu. Þau voru
ekki öll há i loftinu. Þaö rifjaöist
upp fyrir mér þegar ég stal
rabarbara og rófum ef færi gafst.
Já, ég var meirháttar rófuþjófur.
Eins og ætla mætti af þjófi var ég
skithrædd við lögregluna i pláss-
inu. Jafnvel bara svarta stóra
bilinn. Ég heföi þá ekki getað
imyndaö mér aö seinna meir, ætti
ég eftir aö vera i sporum þessara
manna. Ganga i svörtu fötunum,
keyra ljóta bilinn, taka þjófana og
biöja um sannleikann á boröið.
Mér fannst þessir menn eins og
nátttröll. Hvernig leiö þessum
unglingum núna og hvernig var
ég i augum þeirra?
Þegar ég var búin aö fá nóg af
vinnunni þennan daginn, fórum
viö mæögur niöur á bryggju.
Skoöuöum bátana, fiskana og
fuglana. Við fengum ýsu i soöið en
trillukarlarnir töluöu um gæfta-
leysi á miðunum út frá Hafnar-
firði, undanfariö.
Ég fékk heimsókn um kvöldiö
þarsem þeir félagar minir Rúnar
og Garöar komu. Viö ræddum um
Walesa i Póllandi. Núna væri
farið að skammta ýmsar vörur
þar, já, eins gott aö vera ekki bú-
settur þar. Viö veltum þvi fyrir
okkur af hverju menn geröust
tannlæknar. Furöulegt aö sumir
þeirra skuli ætlast til aö hægt sé
aö halda uppi samræðum viö þá,
þegar búiö er að setja uppi mann
sogslöngu og a.m.k. einn bor, nál
og kjaftfylli af fingrum. Maður
talar nú ekki svo glatt viö slikar
kringumstæöur.. .gogogobúff.
Ég var andvaka, og ekki i
fyrsta skipti. Ég fann fyrir sam-
viskubiti, útaf náminu. Ég haföi
ætlað mér aö vera svo dugleg viö
þýskuna. Þetta gengur ekki, þýsk
málfræöi á vist rétt á sér, hvort
sem mér likar betur eöa verr. Ég
hugsaöi um atburöi úr starfinu þó
svo ég reyni aö gera þaö ekki
þegar ég á fri, en sumt er stund-
um óumflýjanlegt. Eflaust detta
fólki ekki i hug margar þær
hörmungar sem viö horfum uppá
i þessu starfi. Þaö reynir á þol-
rifin oft á tiöum.
Þegar mérliöur svona þá tek
ég til viö lestur i Bibliunni. Mér
liöur betur eftir lesturinn og
„stresskúrfan” fer næstum þvi
niður i núll. „Launaöu illt meö
góðu” og allt það... Er maöur of
oft minntur á þaö?
Föstudagur
14. ágúst 1981
Persónuleg harmsaga, rétt eina
feröina enn. t sambandi viö
klukkuna og aö opna þverrif-
urnar, þiö skiljiö. Ég varö nú
samt hin ánægðasta þegar ég
áttaði mig á þvi að framundan
varhelgarfri.Bara vinna ídag og
svo fri til mánudags. Það hljóta
fleiri að hugsa svona eða er það
ekki?
Þaö voru næg umræöuefni á
kaffistofunni þennan morgun,
sjálfsagt svipaö þvi sem gerist á
öörum vinnustööum eða allt aö
þvi. Valsarar eru lang-bestir...
Þaö fór fram krufning núna i vik-
unni ... Nóg af silungi i Kleifar-
vatni ... Þetta var vist púra
nauögun ... Spurningin var aöeins
á hvað ég vildi hlusta.
ísleifur Péturs, (einmitt, bróðir
Helga P.) trúöi mér fyrir þvi aö
allt sem honum þætti gott væri
annaö hvort fitandi eöa bannað.
Alltaf hress hann ísleifur.
Siminn hringdi i skrifstofunni
hjá mér, sem oftar, og spurt var
um tiltekiö sakamál og jafnframt
hvort ég væri ekki sú ljóshæröa.
Ekki kannaöist ég viö aö hafa
veriö meö máliö til meöferöar, en
ljóshærö var ég vissulega. Þarna
var rétt einu sinni enn veriö aö
villast á okkur Dóru Hlin, rann-
sóknarlögreglumönnunum
tveimur sem tilheyrum kvenþjóö-
inni þarna á staönum. Viö
þykjum vist nokkuö likar, en viö
höfum bara gaman af, enda
mikiir og góöir vinir.
Þegar yfirheyrslum og ööru
sliku var lokið þann daginn, þá
bara beiö ég eftir aö klukkan yröi
16:10 en þá er vinnudeginum
lokiö, alla jafna. Ég get ekki
rifjaö upp hvaö ég geröi eöa
hugsaöi siöustu 2 minúturnar.
Sennilega hef ég kastaö einhverju
niður i stresstöskuna og stokkiö i
kápuna, þvi hvorttveggja kom ég
meö heim, án þess aö geta lýst þvi
nánar. Siðan brenndi ég á næsta
þvottaplan og þvoöi Preludinn,
já, allir þurfa sina umhiröu. Sjálf
færi ég i hungurverkfall ef ég ætti
ekki tannbursta.
Ég átti stefnumót á Rán um
kvöldiö. Agætur vinur minn og
starfsmaöur I dómsmálaráöu-
neytinu var þar mættur.
Við ræddum margt yfir glóð-
uöum sjávarréttunum og vorum
m.a. sammála um aö áfengis-
hegöun unglinga yröi ööruvisi ef
bjór væri leyföur til sölu hér-
lendis. Unglingunum væri þá
allavega ljóst hvaö þeir létu ofani
sig. Þaö viröist vera nokkuö al-
gengt aö unglingarnir nái sér I
áfengi eftir hinum ýmsu leiöum
og vita þá ekki alltaf hvaö þeir
eru meö á milli handa. Afleiðing-
in veröur oft veikindi eöa jafnvel
afbrot.
Ég tel aö þaö sé ekki heppilegt
aö tiunda frekar um samtal okkar
þarna, þaö er ekki hægt aö segja
allt.
Laugardagur
15. ágúst 1981
Þetta var sólrikur laugardags-
morgun. Ég haföi hugsaö mér aö
fara og fá mér sundsprett en
heimsóknir komu i veg fyrir það.
Hróbjartur vinur minn birtist.
Hann er laganemi og er i upp-
lestrarfri’i núna þessa dagana.
Pilturinn baö um kaffi, sagði mér
aö samviskan nagaöi hann eins og
hringormur. Hann heföi svikist
um aö lesa, meira en góöu hófi
gegndi. Mér fannst, fyrir hans
hönd, þetta átakanleg staöreynd
en reyndi aö hughreysta hann
með þvi aö segja, hversu löt ég
heföi veriö viö námiö undanfariö.
Guömundur bróöir minn kom
og vildi endilega fá mig i berjamó
meö sér. En þegar öllu var á
botninn hvolft þá var berjalandiö
ekki annaö en Berjasala Þóröar á
Sæbóli, svo litið var um útiveru
hjá me'r eins og til hafði staöiö.
Þess i staö las ég helgarblöðin.
Og loksins, loksins, sá ég Alþýðu-
blaöiö sem aö þessu sinni komst
ekki ofani eldspýtustokk. Enda
hlupu hinir ótrúlegustu skrif-
finnar undir bagga meö ritstjór-
anum sem sjálfur var i forsiöu-
viötali. Blaöamennska á einum
bæ er greinilega ekki sú sama og
á þeim næsta. Já, allt er hey i
harðindum og eftir höföinu dansa
limirnir. En um helgarblööin i
heild sinni, fannstmér vel vandaö
til þeirra og fjölbreytt lesefni aö
finna.
Ég hugöist slappa af
á kaffibarnum á Óöali um
kvöldiö. Bauö ég þvi gestum i
mat. Þegar nokkuö var áliöiö var
beöiö meö óþreyju eftir barna-
piunni. (Yfirleitt hef ég frekar
beðið eftir leigubiinum.) Þegar
stúlkan svo mætti baöst hún
undan vistinni þar sem hún sjálf
ætlaöi aö koma viö á „Planinu”.
Mátti ég þvi sitja áfram i brúna
stólnum og sjá af góöu gamni I
Óöali. En hvaö meö þaö, þaö
kemur dagur eftir þennan dag.
Svo að lokum:
Mikiö er ég fegin að þessari
opinberu vikudagbók er lokiö. Ég
vil þó segja ykkur, aö i næstu viku
ætla ég aö vera mikiö duglegri og
nota timann betur heldur en I
þessari sem er aö líöa. (A
morgun, segir sá lati.)
Ég hef hér aö framan töluvert
rakiö hugsanir minar, en ég hef
það frá fyrstu hendi aö hugsun sé
holl höföinu. Maöur kalkar vist
siöur.
„titköil og yfirheyrslur héldu áfram. Þetta var eins og hringleið frá
RLR, i Sakadóm Reykjavikur og siðan i Hegningarhúsið við Skóla-
vörðustig”.
Barnafataverslun
sími 10474
Við leggjum áherslu á
vandaðan fatnað
m.a. frá
(cacliarcl)

SALON A PARIS
Sérhæfum okkur
i klippingum.
*
Gdíborgarar BÖRGflRINN
at oestu gerð. SKVNDIBnASIMXJR
<

>
Njótið útsýnis-
ins í fallegu ,
umhverfi. '5iJl
Sérverslun með islenskar hljóm-
plötur yfir 300 plötuheiti
litið inn.
(SaUtrp
Hækjaitorg
Hafnarstrœti 22
m
AAhútu.
myndir
á mínútunni íöl/ skírteini