Helgarpósturinn - 28.08.1981, Blaðsíða 21

___h&l/j?=irpn<=;ti irinn Föstudagur 28. ágúst 1981
Caitlin O’Heaney er ákaflega vond leikkona i ákaflega vondri mynd,
— Hann veit aö þú ert ein.
Barnapíuterror
Gamla bió: Hann veit aö þú ert
ein. (He Knows You’re Alone)
Bandarisk. Argerö 1980. Handrit:
ScottParker. Leikstjóri: Armand
Mastroianni. Aðalhlutverk: Don
Scardino, Caitlin O’Heaney, El-
izabeth Kemp.
Tvær ameriskar stelpukindur
sitja i myrkvuðum biósal, ryöja i
sig poppkorni og horfa stjarfar á
sumar. Hún er lika einkar áber-
andi stæling á þeirri mynd sem
hleypti af staö þessari bylgju
barnapiuhrollvekja fyrir fáum
árum, — Halloween eftir John
Carpenter, sem enn er óséö hér-
lendis og er allt of góö mynd til aö
bera ábyrgö á þeim ófögnuði sem
hún gat af sér.
Einhvers staðar i mynd Gamla
ómerkilega hrollvekju um amer-
iska stelpukind sem ógnað er af
brjáluðum morðingja. Áður en
sýningin er úti hefur önnur stelp-
an verið rekin i gegn af brjáluð-
um morðingja i sætinu fyrir aft-
an. Þannig hefst sú mynd sem
Gamla bió sýnir nú og i þessari
byr jun felst eina heillega hugsun-
in i myndinni, — að lfkja saman
áhorfendum i sal og persónum á
tjaldi. Vantar bara rýtinginn i
bakið.
Hann veit að þú ert ein.er gasa-
lega billeg sjokkmynd af svipuðu
tagi og Föstudagurinn þrettándi
sem Austurbæjarbió sýndi fyrr i
biós er álappalegur sálfræðinemi
látinn röfla um eðli óttans og
ástæður þess að fólk hefur gaman
af að láta hræða sig. Ekkert hefur
myndin fram að færa sem skýrir
það, og heldur ekki það^ sem
furðulegra er, að fólk skuli hafa
gaman af að láta hræða sig á
svona hræðilega lágu plani, sem
þessi mynd er á.
Af Hann veit að þú ert ein^er
raunverulega aðeins hægt að
draga einn lærdóm, — súmsé
þann, að graðir háskólakennarar
ættu ekki að halda fram hjá kon-
unum sinum með nemendum sem
eiga skammt eftir ólifað. — AÞ

Jack Lemmon er sjálfum sér likur i „Lokahófinu”.
Grenjað ... en af vonsku
Nýja bió: Lokahófið (Tribute)
Bandarísk. Argerð 1981. Handrit:
Bernard Slade, eftir eigin sviös-
leik. Aðaihlutverk: Jack Lemm-
on, Robby Benson, Lee Remick.
Leikstjóri: Bob Ciark.
Jack Lemmon er magnaður
leikari, sem setur svip á allar
mjndir sem hann leikur i. Hann
hefur fengið Öskarsverðlaun, og
veriö útnefndur til þeirra oftar en
einu sinni. Hann á þaðsamttil að
vera afskaplega þreytandi. Sér-
staklega þegar hann leikur týp-
una ,,sina”, persónuna sem hann
hefur dregið upp margoft á ferli
sinum, svo oft reyndar, að hún er
orðin vörumerki hans.
í Tribute er hún miðaldra al-
mannatoigslamaður, sem alla
æfi hefur hlaupið frá ábyrgð.
Hann er góð sál, vinmargur, frá-
skilinn og býr vel. Hann er alltaf
að segja eitthvað sniðugt, er
verulega trekktur, iðandi og svo-
litið þreyttur. Lemmon leikur al-
veg eins og venjulega — hann ýkir
alltaf allt pinulitið finnst manni.
Annars lýsir myndin samskipt-
um þessa manns við son sinn,
sem Robby Benson leikur þokka-
lega. Syninum og pabbanurn
kemur illa saman, enda þekkja
þeir hvor annan litið, þvi strákur
hefur búið með mömmu sinni.
Skömmu áður en sá yngrikemur i
heimsókn, fær sá eldri að vita að
hann sé dauðvona, og leggur þvi
allt kapp á að ná sambandi, —
virkilega góöu sambandi við son
sinn.
Þessi söguþráður Bernard
Slade (A sama tima að ári) er
vandmeöfarinn og kúnst að halda
honum á sæmilegu plani. ef þaö
er þá hægt. Sviðsverkið sem
myndin er unnin uppúr fékk,
að minnir mig, ágæta dóma á
Broadway, svo einhver glæta er
þarna liklega einhversstaðar.
Lengst af rambar „Lokahófið”
á milli þess að vera þægilegt, og
ekki óskemmtilegt melódrama,
og væminnar vellu. En lokaatriði
myndarinnar, þar sem faðirinn
og sonurinn fallast i faðma
frammi fyrir þúsund vinum er
svo hryllilega vemmilegtað mað-
ur gæti grenjað, af vonsku yfir
þvi hve amerikáninn getur verið
smekklaus i meðhöndlun á til-
finningum. Lokatakmarkið virð-
ist vera þaö eitt að fá áhorfendur
til að gráta.
Þetta niðurlag dregur myndina
niður fyrir öll skynsamleg mörk,
og er það skaði. Þetta er nefni-
lega heldur vel gert alltsaman,
bærilega leikið, einkum af Robby
Benson.sem áþaðtilað vera góð-
ur þó oftast sé hann hitt, handritið
hnyttið á köflum, og önnur vinna i
meðallagi eða þar yfir.
Lokahófið er eins og risavaxin
útgáfa af Löðri — þegar búið er að
fjarlægja mestallan húmorinn.
— GA
3*2-21-40
Svikaö
| leiöarlokum
(The Hostage
Tower)
Nýjasta myndin,
sem byggð er á
sögu alistair:
MacLKAN, sem
kom út i islenzkri
þýðingu nú i
; sumar. Æsispenn-
Íandi og viðburöa-
rik frá upphafi til
enda.
i Aðalhlutverk:
; P e t e r Fonda,;
Maud Adams og
Britt Ekland
Leikstjóri: Claudio
Guzman
Bönnuð innan 12
ara.
Sýnd kl. 5, 9 og 11
Hlaupið
iskaröiö
! Sýnd kl. 7.
'
Lokahófiö
m hi )\
litgiTi
„Tribute er stór
; kostleg”. Ny giæsi-
; leg og áhrifarik
gamanmynd sem
gerir blóferð . ó-
gleymanlega. „Jack
Lemmon sýnir óvið-
jafnanlegan leik...
mynd sem menn
verða að sjá”, segja
erlendir gagn-
rýnendur.
Sýnd kl. 5, 7.15 og
9.30.
Hækkaö verö.
Stirt um stef 19
þessari braut. Hún er ekki sér-
lega kómisk týpa, auk þess sem
handrit þessara gamanmynda
eru tiltölulega laus við gaman-
semi sem einhver veigur er i.
Og sist þeirra er þessi mynd,
iTapað — fundiö, sem Stjörnubió
sýnir nú.
Melvin Frank, leikstjóri og
annar handritshöfunda, er
gamall i hettunni, og nú svo
gamall að hann er farinn að
ryðga illilega i báðum þessum
fögum. A Touch of Class var
mun betur heppnuö. Skrýtla
þessararmyndarum skötuhjúin
Segal og Jackson sem rekast
saman, — i bókstaflegum skiln-
ingi — á skiöaferöalagi i
Evrópu, og rekast saman aftur
og aftur uns þau verða hjú, i
ameriskum háskólabæ — hún er
svosem allt i lagi. En úr henni
tekst ekki að vinna. Handritið er
bæði andlaust og yfirskrifað, —
þ.e. annaö hvort eru samtöl og
uppákomur alveg marflöt, eða
þá svo uppskrúfuð að setning-
arnar bögglast upp i leikurun-
um. Til að bæta gráu ofan á
svart einkennist leikurinn af
annað hvort of litilli æfingu eöa
of mikilli æfingu, þ.e. hann er
steindauður, alveg án frjórrar
uppáfinningarsemi. Glenda og
Paul Sorvino í hlutverki heim-
spekilegs leigubilstjóra eru
skást, en George Segal ræður
yfir svosem fimm svipbrigöum
sem hann notar til skptis á svo
yfirspenntan, taugaveiklaðan
hátt, að einna helst minnir á
Jack Lemmon.
Þetta er afar stirðbusaleg
kómedia. Og kómedia sem er
stirðbusaleg, hún er engin
kómedia. — aþ
1
Slmsvari slmi 3&/S.
Ameríka
//Mondo Cane
Salur A
Hugdjarfar

Ofyrirleitin, djörf og
spennandi ný banda-
risk mynd sem lýsir
þvi sem „gerist”
undir yfirborðinu i
Ameriku, Karate
nunnur, Topplaus
bilaþvottur, Punk
Rock, karlar fella |
föt, box kvenna, o.fl. 1
o.fl.
Islenskur texti.
Sýnd kl. 5, 9 og 11.
Bönnuö börnum
innan 16 ára.
Reykur og Bófi
snúa aftur.

Fjörug og skemmti-
leg gamanmynd.
Sýnd kl. 7.
islenskur texti
Bráösk’emmtileg
ný amerisk
gamanmynd i lit-
um. Leikstjóri
Melvin Frank.
Aöalhlutverk:
George Segal,
Glenda Jakson.
Sýndkl. 5, 9 og 11.
Midnight
Express
(Miðnætur
hradlestin)
Heimsfræg
Í: amerisk kvik-
mynd i litum.
Endursýnd kl. 7.
Bönnuð innan 16
ára.
HAFNAR-
bíó
Kvenhylli
og
kynorka
g;;::
Bráöskemmtileg og
íjörug — og djörf
ensk gamanmynd i
litum.
Bönnuð börnum.
tslenskur texti.
Endursýnd kl. 5, 7 9$. J|
og 11.
Hörkuspennandi og
bráöskemmtileg ný ;
bandarisk litmy,'d,
um röskar stúlki.r I
villta vestrinu.
Bönnuö börnum.
tslenskur texti
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9 og
Salur B
Spegilbrot
Mwror rmrtor onthe wa
Who is the murderer 1 '
- Amongthcmall?
Mirror
Crackd
(WlTAiANSlíÍFr
aRttUNt díafi in • íofo a*ib • i mw i ox
ROCK WIOSON • KIM NOVAk • 11 l/AS 10 UYKR
MIRROR CRACKD
Spennandi og
skemmtileg
ensk-bandarisk lit-
j mynd eftir sögu
| Agöthu Christie,
sem nýlega kom út i
! isl. þýöingu, meö
! Angela Lansbury og
: fjölda þekktra leik-
: ara.
: Sýnd kl. 3.05, 5.05,
7.05, 9.05 og 11.05.
»j . j
SalurC
Lili Marleen
fjli lllociecn
Spennandi og
skemmtileg ný þýsk
litmynd, nýjasta t:
mynd þýska
meistarans Rainer
VVerner Fassbinder. :
Aðalhlutverk leikur
Hanna Schygulla,
var i Mariu Braun
ásamt Giancarlo
Giannini — Mel
Ferrer
tslenskur texti —
Sýnd kl. 3 — 6 — 9 og
11,15.
Salur D
:
'

Ævintýri
Leigubilstjórans
F j ö r u g o g
skemmtileg, dálitiö
djörf ensk gaman-
mynd i litum, með
Barry Evans, Judy
Geeson — lslenskur
texti. Endursýnd kl
'3.15-5.15-7.15
-9.15-11.15