Helgarpósturinn - 02.10.1981, Page 26

26
— Hér leið mér oft vel. Það var skemmti-
ieg atomsfera f þessu húsi, og það snertir
dáiitið hjarta mitt að sjá þetta aftur i not-
hæfu ástandi.
Þetta voru viðbrögð Rögnvaldar Sigur-
jónssonar pianóleikara þegar hann kom inn
á æskuheimili sitt að Bankastræti 2 i fylgd
með Heigarpóstinum i vikunni.
Rögnvaldur yfirgaf föðurhús árið 1945,
fyrir 32 árum, til aö læra pianóleik I Ame-
riku. Þegar hann gengur þar til stofu árið
1981 er verið að breyta henni i veitingasal.
Við eldhússtörfum tekur brátt
japansk/þýskur kokkur og ætlunin er að
hann og starfsfólk hans og annaö þjónustu-
lið veitingahússins Lækjarbrekka geti tekið
til starfa tiunda október.
Þegar saga hússins að Bankastræti 2 er
athuguð sést, aö það er alls ekki svo illa til
fundið að setja þar upp veitingahús.
Gestastraumur
Danski kaupmaðurinn P.C. Kundtzon
„grosserinn” sem svo var nefndur, lét reisa
húsiö ásamt brauögerðarhúsi næst fyrir
sunnan það, árið 1834. Að Bankastræti 2
skyldi vera heimili þess bakara sem Knudt-
zon haföi fengið til landsins til aö reka
bakariið. Sá var Daniel Bernhöft, en 1885
lét hann reisa sölubúð þá við norðurenda
hússins sem enn stendur. Það var ári áður
en hann lést og sonur hans tók við. Ekki nóg
með það. Bernhöft gamli lét reisa geymslu-
hús syðst á lóðinni árið 1861 og hafði þar
meðalannars ölgerðarkatla. Þarna varsvo
rekið bakari allt til ársins 1947 og hefur
ekkert bakari á Isiandi verið rekið lengur á
sama stað.
Hjónin Sigriður Björnsdóttir og Sigurjón
Markússon, fyrrum sýslumaður i Vik i
Mýrdal og siðar á Eskifirði foreldrar Rögn-
valds gátu haldið uppá hundrað ára afmæli
hússins tveimur árum eftir að þau fluttu inn
i það. Þau bjuggu þar siðan næstu þrjá ára-
tugina og allan þann tima var ákaflega
gestkvæmt hjá þeim hjónum, stööugur
gestastraumur — og alltaf heitt á könnunni,
enda húsið i alfaraleið þá sem nú.
— Þegar við fluttum inn I húsiö árið 1932
haföi það lengi staðið autt.og það varð aö
byrja á þvi að gera heilmikið við þaö. Það
var enn bakað hérna þegar ég fór til Ame-
riku, 1945. Um tima var lúga úr sölubúðinni
inn I stofu og þar fengum við réttar inn heit-
ar kökur og brauð. Og starfsfólkið fékk nóg
af rjúkandi kaffi hjá mömmu, segir Rögn-
valdur, þegar við göngum um húsið og hann
rifjar upp gamlar minningar.
„Mér iist bara vel á þetta”. Rögnvaldur
Sigurjónsson litur upp fyrir loftsskörina og
rifjar upp þá tið þegar hann hafði herbergi
þarna á ioftinu í húsi foreldra sinna.
Þurrkloftiö
— Hérna uppi var þurrkloft, en suðurend-
inn var þiljaður af og skipt I tvö herbergi. 1
öðru þeirra svaf ég, en hitt haföi Bergur
Pálsson sem seinna vann lengi i fjármála-
ráðuneytinu. Hann bjó hérna hjá okkur
þegar hann var i bænum.en faðir hans var
sýslumaður i Stykkishólmi,og allan fyrsta
veturinn sinn i menntaskóla.
Og það er dálitið skemmtilegt að það
skuli einmitt vera sonur hans, Þorsteinn
Bergsson, formaður Torfusamtakanna sem
er potturinn og pannan I uppbyggingunni,
segir Rögnvaldur.
Þarna uppi á þurrkloftinu ætlar Kolbrún
Jóhannesdóttir veitingamaður i Lækjar-
brekku að hafa sal sem á aö rúma um 30
manns á langbekkjum og stólum. En I
suðurendanum þar sem þeir félagarnir
höfðu rúm sin forðum verður aðstaða fyrir
starfsfólk og þar er verið að koma fyrir
matarlyftu niður I eldhúsiö. Það er i eina
hluta hússins sem er yngri en hálfrar ann-.
arrar aldar gamall, en við þá uppbyggingu
sem nú stendur yfir var rifin skúrbygging
við suðurenda hússins þar sem áður fyrr
var klósett og ný viðbygging reist fyrir eld-
húsið.
Horfði á það löngunaraugum
Veitingahúsið Lækjarbrekka verður ann-
Föstudagur 2. október 1981
Jie/garpósturinrL.
Lækjarbrekka verður væntanlega opnuð klukkan átta á morgnana fyrir þá sem vilja fá
sér morgunmat, Kolbrún Jóhannesdóttir, Guðmundur sonur hennar (til vinstri) og
Walter Ketel yfirkokkur fyrir framan gamla brauðsöluhús Bernhöfts I Bankastræti/Bak-
arabrekku.
mun verr farið en Landshöfðingjahúsið.
Það var orðið mjög fúiö og fátt eitt nýtilegt i
þvi nema grindin og vesturhliðin aö mestu.
— Það má segja að húsið hafi verið rifið
til grunna og byggt upp aftur. Bitarnir I
gólfinu voru til dæmis svo fúnir að þeim var
mokað burt með moldinni, sem það lá ofan
á. Kostnaöurinn við þetta er orðinn mikill.
Það má reikna með að þegar upp er staðið
hafi Torfusamtökin lagt i þetta 110-120 þús-
und krónur, segir Þorsteinn Bergsson, for-
maður Torfusamtakanna, en hann hefur
unnið við uppbyggingu hússins i allt sumar,
launaður af samtökunum.
En það er ekki allur kostnaðurinn. Torfu-
samtökin fjármagna aðeins þá uppbygg-
ingu sem getur talist eðlileg til að nota megi
húsiö til einhverra þarfa. Kolbrún hefur
hinsvegar orðið aö leggja til allan auka-
kostnað vegna nauðsynlegra breytinga I
þágu veitingarekstrarins, þar á meðal
dýrar raflagnir, auk allra tækja og innrétt-
inga. Sá kostnaður er orðinn um 100 þúsund
krónur, svo heildarkostnaðurinn við endur-
byggingu hússins er kominn vel yfir 200
þúsund.
150 ára hurðir
Handtökin við uppbygginguna eru lika
mörg, og ekki minnkar það kostnaðinn, að
ýmsar kvaðir eru á húsinu vegna þess að
það er friðað. Hurðin i aðaldyrunum, sem
snúa að Lækjargötunni, er jafn gömul hús-
inu, og tvær hurðir inni eru lika hálfrar
annarrar aldar gamlar. Þær eru að sjálf-
sögðu handsmlðaöar og reknar saman meö
trénöglum, og iðnaðarmennirnir hafa
dyttað að þeim þannig að þær eru orðnar
sem nýjar.
— Það er ýmislegt sem setur okkur
skorður við innréttinguna, en mér finnst
þetta hafa tekist vel og held að þetta verði
þannig að allir verði ánægðir, segir Kol-
brún Jóhannesdóttir.
Og það er kannski enn ein sögulega til-
viljunin, að væntanlegur veitingamaður i
Lækjarbrekku vann i 17 ár á Hressingar-
skálanum, áður en hún fór að gera upp
gömul hús til að reka þar veitingastaöi.
Hressingarskálinn tengist þessu húsi nefni-
lega — lauslega þó. KFUM og K keypti
húsið 1923, haföi siðan makaskipti við rikið
á þvi og húsinu þar sem Hressingarskálinn
er núna.
Morgunmatur
Stóri dagurinn hjá þeim mæöginunum
Nú eru þaö iönaðarmenn.sem vinna viö uppbygginguna^em fá sér kaffi í Lækjarbrekku.
Eftir rúma viku verður þar ööruvisi um aö litast.
Frá Bernhöftsbak
aríi til Lækjargötii
•Elsta bakarí á landinu
•Æskuheimili eins besta píanóleikara okkar
•Yngsti veitingastaðurinn í borginni
ar veitingastaðurinn sem er opnaður á
Bernhöftstorfunni, þau Kolbrún Jóhannes-
dóttir og Orn hafa rekiö Torfuna I Lands-
höfðingjahúsinu i nærri hálft annað ár og nú
tekur Kolbrún sig upp og flytur sig um set,
yfir I Bankastræti 2, til að standa i endur-
reisnhúss á Bernhöftstorfunni i annað sinn.
1 þetta sinn ásamt tveimur börnum sinum,
Guðmundi Ingólfssyni, 22 ára kokkanema
og Lindu Ingólfsdóttur. 23 ára. Hvers
vegna, Kolbrún?
— Mig hefur alltaf langað að opna veit-
ingastað I þessu húsi — ég hef horft á það
löngunaraugum i mörg ár. Þegar við Orn
tókum Landshöföingjahúsiö á leigu til að
opna Torfuna var það vegna þess, að Torfu-
samtökin vildu byrja á þvi, töldu að það
lægi meira á að gera það upp til að forða þvi
frá frekari skemmdum.
Það var ári gott að vera hinu megin, en
maður verður að fá aö prufa þetta. Og það
varð úr, aö i stað þess að við stæðum að
þessu saman, hætti ég i Torfunni og sé um
þetta ein, ásamt börnunum minum tveim-
ur, segir Kolbrún.
Gólfinu mokað burt
En það kom i ljós að Bankastræti 2 var
Þorsteinn Bergsson er potturinn og pannan
i uppbyggingunni. A unglingsárum Rögn-
valdar dvaldi Bergur faðir hans oft hjá
honum á loftinu aö Ba ikastræti 2.
nálgast. En okkur leikur forvitni á að vita á
hverju við megum eiga von. Verður
Lækjarbrekka svipuð I sniöum og Torfan og
veitir henni kannski samkeppni?
— Ekki samkeppni, kannski samvinnu.
Matseðillinn hefur ekki tekið á sig endan-
lega mynd, maður reynir að þreifa sig
áfram. En við höfum ekki i hyggju aö vera
á einhverri sérstakri línu, heldur frekar að
hafa sem mesta breidd og japansk/þýsk og
svissnesk lærði kokkurinn okkar, Walter
Katel, fær að spreyta sig á réttum frá ýms-
um þjóðum. Verðið verður þó svipað og i
Torfunni.
Hinsvegar hef ég mikinn hug á að reyna
að hafa morgunmat — opna klukkan átta.
Síðan verður matur i hádeginu, kaffi og
með þvi um eftirmiödaginn og aö sjálf-
sögðu kvöldmatur, segir Kolbrún.
En hvað segir svo Rögnvaldur Sigurjóns-
son? Hvernig leggst þessi breyting á æsku-
heimili hans i hann?
— Mér list vel á þetta að mörgu leyti. En
ég er fyrst og fremst ánægður með, að
þessu húsi hefur veriö bjargað. Hér hefur
þó oröið að breyta ýmsu vegna þessa
reksturs, sem ég heföi viljað, að ekki yrði
breytt. Helst hefði ég viljaö, að hér yrði
ibúðarhús, segir Rögnvaldur Sigurjónsson
pianóleikari.
Myndir og texti: Þorgrímur Gestsson