Helgarpósturinn - 09.10.1981, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 9. október 1981 he/garþösturinn
Áhyggjur af framtiðinni
Oldungis er það stórkostlegt, hvilik ráðgáta veröldin getur
orðið okkur heimspekingunum. Tökum nú til dæmis heimspóli-
tikina.
Til þess að viöhalda heimsfriðnum, viröist ekkert ráð vænna en
að stórveldin auki vopnabúnaö sinn sem mest þau mega. Ef
treysta má reglunni um „jafnvægi óttans”, á hjarta manns að
taka dýfu af fögnuði i hvert sinn sem Reagan og Brésnéf ákveða
að fá sér stærri sprengjur, fleiri kafbáta o.s.frv. Samkvæmt
nýjustu fréttum úr Ameriku er friðurinn tryggður um langa
framtið. Og hvað tekur þá við?
Ráðgátan er söm og áður — nema hvaö við spekingar höfum
aftur stórfelldar áhyggjur af framtiðinni. Ég ræddi þessi mál öll
við stéttarbróður á dögunum.
Vikupóstur frá Gunnari Gunnarssyni
Friðurinn? sagði sá, — hvaö með hann. Alla ævi (hann er að
skreppa yfir fertugt) hef ég verið að búa mig undir framtiðina.
Ég hef reynt að safna i sarpinn, jafnt fjármunum sem þekkingu,
og frestað þvi að gifta mig. Og hvar stend ég? Atvinnuleysi
færist i vöxt i öllum löndum, allt verður stærra en áður, einkan-
lega áhyggjurnar. Það nýjasta er, að i atvinnuleysi hrekjast
konurnar af vinnumarkaðnum. Þá verður pnn erfiöara en áður
að útvega sér ástkonur.
Vinur minn fullyrti, að hann hefði farið að óskráðum lögum
samfélagsins.
Ég hef ekki veitt mér annan munað, sagði hann, — en tveggja
herbergja ibúð i vandaðri blokk, og notaöan Skoda. Naumast hef
ég komist i þessar álnir, er þeir hækka á einu bretti eignaskatt-
inn og bensinið. Hvað á ég að gera? Eru gæði þessa lands lokuð
bók, þegar ég er annars vegar? Ég drekk ekki nema um helgar.
Og svo i sumarfriinu á Spáni. Ég vinn frá átta til sjö, eins og lög-
boöið er, hef aðeins eitt aukastarf (hann setur talstöðvar i
ráðherrabila um helgar) og hef lengi sparað við mig löng ástar-
sambönd. Skuldirnar vaxa. Ég verð æ fátækari. Ég hlýt að deyja
slippur. Og það sem verra er: Núfer vetur i hönd.
Ég gat fá ráð gefið samstarfsmanni minum úr heimspekinni,
en reyndi þó að ráða honum að hætta brennivinsgutli, og snúa sér
að likamsrækt i staðinn og bóklestri.
Okkur, hinum hægfara letingjurn þessa lands, fellur stundum
allur ketill i eld, þegar við fregnum af vinnusemi náungans. Ég
sé ekki betur en að þjóðfélag vort krefjist nær tvöhundruð
prósentnýtingará skrokkifyrrnefndsheimspekings. Það er ekki
nóg með að hann sé i tveimur krefjandi störfum. Og drekki að
auki (sem ætti að kallast fullt starf) — hann er lika i Kiwannis,
eða hvaö það heitir. Og mér skilst að þetta Kiwannis sé gert um
nætur. Og undan þvi verður ekki vikist, sé maður einu sinni
ánetjaöur. Ætli það sé ekki eins með pólitikina? Til þess aö halda
friðinn, verður maður að ganga fram tviefldur og bita grenjandi
i skjaldarrönd eins og einhver Thatcher eða Reagan.
Atvinnuleysi? spurði ég, — eru ekki til styrkir við þvi? Það er
búiö að útrýma framtiðinni, sagði hann rauðeygður, og ég fann
að svartsýnin var komin á hættulegt stig. Þegar ég var yngri,
sagöi hann, — óttaðist ég, að mér myndi ekki takast að sjá al-
mennilega fyrir mér. Þess vegna hef ég visað mörgum góöum
konum á bug, aldrei gifst. Og nú ætla þeir að hafa af manni ást-
konurnar lika. Hvilikt hundalif!
Þú getur þó huggað þig við eitt, sagði ég, — þeir voru rétt í
þessu að tryggja heimsfriðinn, eina feröina enn.
Oghvaðmeöþað.sagðihann, —þá verða bara áhyggjurnar af
framtiðinni enn stærri.
A mánudögum kemurhann i vinnuna rauðeygður og beygður.
Hanner i vondu skapi fram i vikuna, eöa þar til fer að hilla undir
klúbb-kvöldiðog nóttina. Seinnihluta vikunnar er hann latur, fús
að fá sér reykhlé og drekkur pilsner. A laugardögum dundar
hann i aukavinnunni og svo fréttist af honum i veislum alla helg-
ina.
Þú ert ekki kornungur enn, sagði ég, — þú ert oröinn skræp-
óttur og skældur. Er þetta ekki kúlubömb sem þú rogast með
framan á þér?
Ég trúi þvi bara ekki, sagði hann þá, — að lifiö bjóði ekki upp á
neitt skemmtilegt. Ég er bara að leita aö svolitlu grini.
Og svo hverfur hann út i nóttina i leit að ævintýri....
Já, já, þetta er ágætt. Láttu þaöbara á einhvern góöan staö.
Oft er rétta leiöin vandrötud
111 mögulegt er að gera tvennt
i einu, en hægt er að undirbúa
slikt og taka siðan betri kostinn.
1 eftirfarandi spili er það suöur
sem spilar fjögur hjörtu.
Vestur lét úthjarta þrist sem
var harla gott útspil til þess að
eyða trompinu úr blindum.
Suður fór að hugsa ráð sitt.
Hann sá, að ef hann hreyfði
S A103
H G72
T A10952
L 86
S K865
H 5
T DG83
L ÁD107
S G42
H AKD1086
T K
L 932
Suður opnaði sögn á einu
hjarta. Norðursvaraðimeð einu
grandi. Suður sagði tvö hjörtu
sem norður hækkaði i þrjú.
Suöur fór þá i úttektina og sagði
fjögur hjörtu.
spaðann sjálfur, þá tapaði hann
tveim slögum þar. 1 tígul ásinn
gat hann kastað einu spili, en ef
trompin liggja 3—1 og andstæð-
ingarnir halda áfram að spila
trompi, þá nær hann ekki að
trompa þriðja laufið. Hvernig
átti hann að fara i spilið til þess
að tryggja vinningsleiðina?
Eftir nokkrar vangaveltur fann
hann lausnina. Hann lét hjarta
tvistinn úr blindum. Fimmið
kom frá austur og suður tók með
ás. Hann var búinn að sjá, að
hans eina von var að fria
tigulinn, en til þess þurfti marg-
ar innkomur i borðið. Hann tók
á tigul kónginn. Si'ðan spilaði
S D97
H 943
T 764
L KG54
hann laufi. Vestur tók á gosann
og hélt áfram með hjartað til
þess að hindra að blindur gæti
trompað laufið. Hann lét hjarta
fjarkann. Þá hitti suður naglann
á höfuðið þegar hann lét sjöið úr
borðinu og það hélt! Ætti austur
niuna, þá var legan i trompinu,
2—2, svo þá gat suöur trompað
þriðja laufið og spilið var unnið.
En nú var komin auka innkoma
iborðið, þvi hann gat gefið með
sexinu. Hann hélt áfram með
lágan tigul sem hann trompaði
aftur inn á tromp gosann, tígull
trompaður. Nú átti austur
aðeins eftir tigul drottninguna.
Spaða spilað á spaöaásinn i
borðinu. Tigul ás tekinn og
spaða kastað i hann og i fimmta
tigulinn losnaöi suður við
siðasta spaöann og þarmeð var
spilið unnið.
Það er afar fágætt að allir
fjórir spilararnir við sama borð
fái sinn litinn hver. Þó hefir
þetta skeð nokkrum sinnum.
Frægur breskur stærðfræðingur
hefir reiknað út likurnar fyrir
þessu fyrirbæri. Þær eru
53.644.737.765.488.792.838.237.
440.000 á móti einum. Þá vitum
við það.
Skákþrautir helgarinnar
OTTO WURZBURG
Mát i þriöja leik
GILBERT DOBBS
Mát i þriðja leik
í dæmi Wurz bendir margt til
þess að hvitur eigi að vekja upp
mann i fyrsta leik. Hins vegar
sést að 1. a8D-Kfl 2. Dxe4
strandar á þvi að hvitur er patt.
Þvi gæti veriö ráðlegt að vekja
upp einhvern annan mann en
drottningu. 1 dæminu eru tvö til-
brigöi eða linur og lýkur báðum
I módelmáti.
I dæmi Dobbs leiðir 1. -Ke6 2.
Bc6 til máts I næsta leik hvernig
sem svartur svarar. En við 1.
-Kc5 er ekki um neitt slikt mát
að ræöa, kóngurinn sleppur til
b6. Hvernig skyldi vera hægt aö
snúa stöðunni til?
Athugasemdir
Hr. ritstj.:
Einhver Gunnar Gutjnarsson
skrifar pistla i Helgarpostinn og
tekur sér þar m.a. fyrir hendur
að gagnrýna blöðin fyrir ljótt
orðbragð og það, hve illa sé þar
talaö um fólk (sleppt skal hér að
minnast á margháttaða aula-
fyndni umrædds höf.). — Sjálf-
um veröur þó G.G. þessum á illt
umtal. Eða hvers eiga þær ungu
og geðþekku stúlkur að gjalda,
sem nýlega hlutu prestsvigslu?
(aðra þeirra þekki ég allt frá
æskuárum hennar).
Sá, er telur sig þess umkom-
inn að kenna öðrum mannsiði,
ætti aö gæta sin i orðum og at-
höfnum, — a.m.k. á almanna-
færi.
Virðingarfyllst,
Gunnar Gunnarsson.
ES: Ekki dettur mér i hug, að
þið birtið þetta, frekar en aðra
gagnrýni á blað ykkar?
Listagagnrýni Helgarpóstsins
Vegna ummæla listagagnrýn-
anda Helgarpóstsins um list
Hauks og Harðar á sýningu
Félags islenskra myndlistar-
manna langar mig að segja
skoðun mina á þeim.
Ummæli hans sem listagagn-
rýnandasýna að hann hefur ekki
skoðað og ihugað list þeirra með
þeirri tilfinningalegu næmi
fyrir smáatriðum sem þarf til
þess.
Listaverk þeirra vöktu mikla
athygli á sýningunni og svo
bendir gagnrýnandi Helgar-
póstsinsá. En þvi spyr ég hvers
vegna hann hafi ekki skoöað og
ihugað list þeirra svo hann
standi undir nafngiftinni
„Listagagnrýnandi” sem skrif-
ar um list i opinberan fjölmiðil.
Hannsegist „álita” að á bak við
list þeirra sé loðin og losaraleg
hugsun. Það sýnir ónákvæmni i
verki. Listagagnrýnandi verður
að sýna nákvæmni og má ekki
slá til hendinni er hann skrifar
um list. Hann er miðill milli list-
ar og skoðanda og gegnir þvi
mikilvægu hlutverki.
Ég vona að hann taki þetta til
athugunar næst er hann skrifar
um list.
Guðni Guðnason.