Helgarpósturinn - 05.02.1982, Blaðsíða 12

Föstudagur 5. febrúar 1982 helgarpásturínn
=r *
2. 05
2? Qra
C. 3
® 0=
**
~ *0
ÍO-
r*-
c
Lamba-
kyoto
Það er Birgir Viðar Halldórs-
son, kokkur á Góðborgaranum,
’ sem leggur okkur til Helgarrétt-*
inn að þessu sinni. Heitir sá
Lamba-kyoto, og er einfaidur að
allri gerð. ,,Ég var kokkur i
Kerlingafjöllum sumarið 1978”,
sagði Birgir, „og þá fékk ég
ótviræða sönnun f'yrir þvf að
þessi réttur er góður, því allir
voru vitlausir i hann, Þetta var
það iangvinsælasta sem ég eld-
aði þar uppfrá. Og þar fyrir
utan er hann sáraeinfaldur”.
Uppskriftin er svona:
Saxaður laukur ásamt karrý
er kraumað i smjörliki. Lamba-
gúllasi er bætt úti og látið
krauma i 4—6 minútur. Þá er
vatni og dálitlu af ananassafa
bætt úti svo aö rétt fljóti yfir.
Kryddað meö sellerísalti og
kjötkrafti. Saxaður ananas lát-
inn úti. Soðið uns kjötið er meyft
og þá jafnað með vatni og
kartöfluméli.
Birgir Viðar: „Vinsælasti
rétturinn i Kerlingafjöllum”.
Rétturinn er siðan borinn
fram með hrisgrjónum blönd-
uðum gulu maiskorni og rauðri
papriku.
Baráttuhópur gegn aukakilóum
Nú ætla þeir sem eiga við offitu
og ofát að striða, að taka sér tak
og reyna meö sameiginlegu
átaki að stilla matarlistinni i hóf
og hafa myndað með sér félag.
Félag þetta ætlar að starfa eftir
svipuðum grundvallarreglum og
AA-samtökin, þ.e. að byrja á þvi
að gangast við erfiðleikum sinum
og leitast við aö finna vandann,
þ.e. hvers vegna hinir þungu fá
sér stöðugt aftur á diskinn.
1 auglýsingu sem birtist á
þriðjudaginn i DV var samtök-
unum gefið heitið „Ónefnd
átvögl”, þannig að ljóst er, að nú
skal gengið fram i bjartsýnum
anda og gripið á kilóunum.
Fundir eiga siðan að vera viku-
lega og ætla samtökin „ÓÁ” að
hittast i Ingólfstræti 1A á miö-
vikudagskvöldum.
„Við viljum bera saman bækur
okkar”, sagði heimildarmaður
HP, og stefnum annars vegar að
megrun og hinsvegar að þvi að
halda sér i formi, halda i þann
árangur sem hefur náðst. Nú, ef
fólk er mjög þungt, þá verður þvi
ráðlagt að leita læknis.”
Atvöglin ætla að sameinast um að halda
niðurgreiðslu á lambakjöti.
við sig, þrátt fyrir aukna
Ormur Ólafsson: „Flestir félagsmenn eru miðaldra og eldri”.
„Mikil vinna að blanda
góðan kokteil”
— segir Guðjón
Matthiasson,
harmonikkuleikari
Guðjón Matthiasson,
harmónikkuleikari og hljóm-
sveitarstjóri áratugum saman,
hefur nú gefið út aðra bók sina á
tveimur árum. t seinni bókinni
sem var að koma út um daginn
eru, eins og i þeiri fyrri, harmon-
ikkulög og aftur harmonikkulög.
„1 fyrri bókinni var mikið af
þekktum lögum”, sagði Guðjón i
samtali við Helgarpóstinn. „Eitt
eða tvö voru verðlaunalög úr
danslagakeppnum; til dæmis fékk
ég verðlaun fyrir lagið Sonar-
kveðja árið 1956. önnur gengu i
óskalagaþáttunum i mörg ár”.
1 nýju bókinni eru 25 lög, flest
nýleg, og þó þau séu fyrst og
fremst hugsuð sem harmonikku-
lög er einnig hægt að leika þau á
pianó og Guðjón lét sömuleiðis
gitarhljóma fylgja með. Þá eru
textar við sum lögin og nokkrir
þeirra eftir Guðjón. En hvernig
músik er þetta svo?
„Mest af þessu er músik, sem
tilheyrir gömlu dönsunum”,
sagði Guðjón. Og þegar hann var
spurður um það hvort lögin væru
fyrir byrjendur: „Eitt lag i bók-
inni er svo erfitt að ég gæti aldrei
spilað það. Ég þyrfti meiri tækni
til að geta skilað þvi vel. En hitt
er hægt að ráða við. Og sum eru
mjög auðveld”.
Guðjón hefur árum saman
stjórnað gömludansahljómsveit.
Hann var spurður hvernig út-
gerðin gengi.
„Það er nú komið svo að það er
hreinlcga ekkert að gera fyrir
harmonikkuhljómsveit. Og ég vil
kenna diskótekunum öðru fremur
um það. Þau taka vinnu frá
„Diskótekin taka vinnu frá tugum
manna”, segir Guðjón Matthias-
son.
tugum manna. Nú eru komnir
harmonikkuklúbbar viða um
land, þannig að maður skyldi ef
til vill ætla að nóg væri fyrir
harmonikkuleikara að gera. En
það er nú öðru nær”, sagði
Guðjón Matthiasson.
Prentmsmiðjan Letur gefur
bókina út.
GA
„Það halda nokkuð margir að
það sé litið mál að blanda góðan
kokteil. En það er hreint ekki
sama hvernig drykkjunum er
blandað saman”, sagði Ragnar
örn Pétursson, formaður Bar-
þjónaklúbbs tslands, en nú á mið-
vikudagskvöldið fer einmitt fram
árleg kokteil keppni klúbbsins á
Hótel Sögu.
„Ég get nefnt sem dæmi að fyr-
ir forkeppnina að úrslitunum sem
fram fara á miðvikudaginn, þá
blandaði ég 30 mismunandi
drykki, áður en ég fann það bragð
sem mér líkaði á sæta drykknum.
Það gefur auga leið aö i þvi felst
talsverð vinna, og ekki minni
kostnaður”, sagði Ragnar.
Að sögn Ragnars eru Islenskir
barþjónar vel frambærilegir á al-
þjóölegum mælikvaröa, og við er-
um td. núverandi Norðurlanda-
meistarar; islenskur barþjdnn
lenti í ööru sæti á síðasta heims-
meistaramóti ungra barþjóna, og
núna í desember fór einn islensk-
ur keppandi á Evrópumót I
Frakklandi og kom heim með gull
og bronsverðlaun fyrir tvo drykki
sina.
Barþjónaklúbburinn er aðili að
alþjóðasamtökum barþjóna en I
samtökunum eru 30 þjóðir. Þriðja
hvert ár halda alþjóöasamtökin
keppni þar sem keppt er i þremur
„greinum” — Iong-drink, sætum
kokteil og þurrum kokteil.
Long-drink keppnin hér á landi
hefur nú þegar veriö haldin og i
henni sigraði Kristján Runólfsson
barþjónn á Hótel Borg. Alþjóð-
lega keppnin veröur haldin i okt. i
Portúgal.
Én nú á miðvikudaginn verður
semsagt keppt i sætum og þurr-
um kokteilum. Forkeppnin hefur
þegar veriö haldin og komust
áfram sex barþjónar i þurrum
kokteil og fimm i sætum. Margt
fleira verður á dagskránni á mið-
vikudaginn,- danssýning, Þorgeir
Astvaldsson og Magnús Ölafsson
skemmta og Ragnar Bjarnason
leikur fyrir dansi.
En Ragnar örn var að lokum
spurður fyrir hverja þessir kok-
teilar væru gerðir, þvi ekkí verö-
ur maður var við að þeir séu mik-
iö drukknir á skemmtistöðum.
„Þetta er nátturiega misjafnt”,
sagði Ragnar. „Sumir ná veru-
legum vinsældum, eins og t.d.
Appolo, en aðrir gleymast um leið
og þeir hafa veriö gerðir. En það
er alls ekki sama hvar barþjónn-
inn vinnur, þvi á stórum vinsæl-
um stað er langtum liklegra að
eitthvað sé keypt af kokteilum en
t.d. I hundrað manna einkasam-
kvæmissal,” sagði Ragnar örn.
Borða-
pantanir
Simi 86220
8S660
Veitingahúsld i
GLÆSIBÆ
Galdrakarlar
leika fyrir dansi
Diskótek
Kvæðasöngnum haldið við
Kvæðamannafélagið Iöunn er
félagsskapur sem ekki fer mikið
fyrir i borgarlifinu. t félaginu eru
þó um 135 manns, og það er oröið
rúmlega 50 ára gamalt. Félag-
arnir hittast gjarna einu sinni
eða tvisvar i mánuði og aðalat-
riðið á dagskrám fundanna er
jafnan hið sama: Aö kveða fer-
skeytlu með gömlu kvæðalögum.
Að syngja kvæði.
Formaður félagsins er Ormur
Ólafsson. Hann var spurður um
markmið þessa forvitnilega
félags. „Það er i stuttu máli að
halda við kvæðalögunum”, sagði
hann. „Það er ekki mjög langt
siðan þetta var snar þáttur i dag- •
legu lifi fólks. Kveðskapur var ein
helsta alþýðuskemmtunin hér á
landi áður fyrr, og góðir kvæða-
menn mikils metnir. Markmið
félagsins er semsagt að halda við
interRent
car rental
þessum hluta af okkar menn-
ingu”.
Að sögn Orms er ekki mikið af
ungu fólki i félaginu, þó innanum
sé þó fólk undir miðjum aldri.
„En flestir þó miðaldra eða eldri.
Það er eins og áhugi á þessu
vakni ekki fyrr en fólk er farið að
reskjast. En þetta er ekki lokaður
félagsskapur”, sagöi Ormur.
„Hver sem er getur sótt fundi
okkar sem gestur. Ahugamenn
um visnagerö og kveðskap eru
alltaf velkomnir.
— Hvaö er svo kveðið á fund-
unum?
„Oft eru kveðnar gamlar yrk
ingar, en einnig
nýjar. Þá er gjarna
ort um dægurmálin,
náungann eða nánast
hvað sem er”.
Sumum finnst eflaust
kvæðalög vera hvert
öðru lik, en Ormur
segir það mikinn |
misskilning. 1
„Við höfum safnaö
um 500 kvæðalögum
i okkar félagi,
þannig að
Kvæðamannafélagið
Iðunn er
i fullu
fjöri
tilbreytingin er nóg. Þessi 500 lög
höfum við kveðið inná segulbönd
sem Þjóðminjasafnið hefur svo
fengið til geymslu svo þetta deyi
dcki, þó fólkið deyi”.
— Er það mikil kúnst að kveða
visu eða er þetta á hversmanns
færi?
„Það geta næstum allir kveðið.
En það gildir það sama
iþessuog um söng,
að góðir raddmenn
og söngmenn, þeir
ná betri árangri
en hinir”, sagði
Ormur.
Bílaleiga Akuréyrar
Akureyri
TRy&GVA8RAuT i
S2171S ?J515
Reykjavik
SKElfAN 9
S. 31615 P6'4«b
Mesta úrvalló. besta þiónustan.
Vló útvegum yóur alslátt
a bilaleigubitum er'endls.
„Eitt iagið í bók-
inni er svo erfitt”
— að ég gæti aldrei spilað það