Helgarpósturinn - 23.07.1982, Blaðsíða 6

6
Af goðum og
„styttum99
Það rikti léttstressuð
stemmning baksviðs i Austur-
bæjarbiói þegar við Jim ljós-
myndari mættum upp úr hálf-
niu á þriðjudagskvöldið. Þar
var að heíjast rokkhátið sem
Hallvarður Þórsson stendur
fyrir þessa vikuna. Femir tón-
leikar voru á dagskrá hátiðar-
innar og verða þeir siðustu i
kvöld á Hótel Borg þar sem
Q4U, Fræbbblarnir ofl. leika.
En á þriðjudaginn byrjaði ballið með
tveimur frægustu og vinsælustu hljóm-
sveitum landsins og þótt viðar væri leitað:
Egó og Grýlunum. Konsertinn átti að
hefjastkl. 21og þegarviö Jim mættum sátu
egóistarnir fjórir ásamt róturum og
fleiri baksviðs og ræddu videóupptökur.
Til haföistaðiö aö taka hljómieikana upp á
myr.dband en á siðustu stundu var hætt við
þaö. Ástæðan var eitthvert röfl um STEF-
gjöldoghöfundarrétt, hljómsveitirnar voru
með eitthvert erlent elni á dagskránni og
óttuðust menn rukkanir fyrir flutningsrétt
á þvi efni.
Að brjóta ekki hefðina
Grýlurnar voru ekki mættar enda nógur
timi, klukkan rétt aö veröa niu. Popptón-
leikar hefjast alltaf of seint og ég spurði
Bubba Morthens af hverju þaö væri.
— t>að er gert til aö brjóta ekki hefðina!
Það er biíið að venja fólk viö þetta og það
býst alltaf við hálftfma seinkun. Þaö mætir
ekki fyrr. Ef við ættum aö byrja á réttum
tima þyrfti að prórgrammera liöið upp á
nýtt.
En á slaginu niu fóru Grýlurnar að tinast
inn,uppstrilaðar i blúndunáttDuxur og Inga
Hún með nýjasta nýtt frá Amerikunni á
höfðinu, svonefnt „Deely-bops” sem einna
helst likist loftnetum geimbúa.
Grýlurnar hurfu inn i búningsklefa til að
setjasiðustu strikin iandlitið. Herdis birtist
og kvartaði yfir eyrnalokkaleysi.
„Strákar,eigiði eyrnalokka handa mér?”
— Já, já, heyrist úr mörgum áttum. öðru-
visi mér aður brá.
Svo var klukkan að nálgast hálftiu og
konsertinn aö heíjast. Grýlurnar hurfu upp
stigann og þaö var mikið spýtt á eftir þeim.
Varöi gekk um gólf og var heldur stressaðri
en áður. Áhorfendur voru ekki eins margir
og hann hefði óskað. Svona á fimmta
hundraö i tæplega átta hundruð manna
húsi. Upphófust miklar bollaleggingar um
hvað drægi úr aðsókninni. — Miðaverðið er
of hátt, sagöi einhver (miöarnir kostuðu 120
krónur). — Uss, nei,sagði Varði, fólk biður
bara eftir konsertinum á morgun (þá áttu
sömu hljómsveitiraðspila á Borginni). Þar
er aldurstakmarkið hærra svo hingað koma
bara unglingarnir og þeir eru að spara fyrir
verslunarmannahelgina, bætti hann við.
Uppi á sviði léku Grýlurnar við hvurn
sinn lingur. Nýi gitarleikarinn, Bára
Grimsdóttir, var á þönum út og inn af
sviðinu. Hún er svo nýbyrjuð i bandinu að
hún kann ekki ennþá öll lögin, hefur bara
verið með á sveitaböllum tvær helgar svo
þetta var fyrsti konsertinn. En hún stóð sig
vel.
Hvitir mávar og armsveiflur
Þegar liða tekur á þennan fyrrihluta
hljómleikanna ferstressiðaö magnast niðri
hjá egóistunum. Þeir byrja að hita sig upp,
fá sér sopa af hvitviniog taka lagið. „Hvitir
mávar”, „Kokkurinn við kabyssuna stóð
fallera" og fleirislagararfylla loftið. Bubbi
búinn að gleyma angurværu blústöktunum
sem hann var að gutla fyrr um kvöldið. Nú
þurfti að keyra sig upp, koma sér i stuð.
Hann tékkar röddina af, reynir að komast
eins djúpt og hann getur. Hinir flissa og
segja að svona djúpt fari hann aldrei. „Ég
veit það," svarar Bubbi, „en ef þessi hlið er
i lagi veit ég að röddin endist út konsert-
inn.” Svo eru teknar nokkrar armsveiflur
til aö liðka kroppinn.
Grýlurnar hætta og koma niður, létt-
sveittar og dasaðar. Nú er pása i kortér og
málin eru rædd. Egóistar spyrja hvernig
húsið sé, hvernig fólk sé i salnum. — Það er
hellingur af unglingsstelpum uppi við
sviðið, Bubbi minn, segir ein Grýlan.
Timinn liður fljótt og pásan er búin. Varði
kemur niður og stressið hefur enn aukist.
Hann gefur egóistunum fimm minútur. —
Það er þá best að drifa sig i vinnuna, segir
Bubbi og svo eru þeir horfnir.
Niðri byrja Grýlurnar að ræða frammi-
stöðuna. Þær eru ekki allskostar ánægðar
með hana — „það vantaði einhvern kraft i
okkur”. Dóra Einars búningameistari
______________________Föstudagur 23. júlí 1982 -pflnZh irinn
eftir Þröst Haraldsson
bandsins tekur mikinn þátt i umræðunum
og Danny Pollock hljóðmaður leggur sitt til
málanna. — Það veröa að vera nokkrir
hressir sjóarar meðal áheyrenda, þá
komumst við i stuö, segir Ragnhildur.
..Stytturnar” eru karlkyns
Uppi á sviði eru Bubbi, Maggi, Þorleifur
og Beggi að spila, baðaðir i ljósum. Blaða-
maður bregður sér út i sal að lita á það sem
þar fer fram. Stuttu siðar koma Ragga og
Linda úr Grýlunum og setjast hjá mér en
þær eru vart sestar fyrr en þær eru um-
kringdar aðdáendum sem heimta eigin-
handaráritanir. Þetta eru mest unglings-
stúlkur og þegar þær hafa fengið sitt spyr
ég Ragnhildi hvort mikið sé um rithanda-
safnara i kringum þær. Hún jánkar. Ég
spyr þá hvort ekki safnist i kringum þær
ungirpiltar, hvort „grúppiurnar” hafi ekki
skipt um kyn þegar kvennahljómsveit
haslaði sér völl. — Nei, það eru mest eldri
strákar. — Það stendur alltaf stór hópur af
strákum uppi við sviðið þegar við spilum,
en þeir eru aðallega á aldrinum 18—30 ára,
svarar hún. A máli poppara nefnist þessi
hópur sem stendur uppi við svið „stytt-
urnar” enda er yfirleitt litil hreyfing á
honum.
Egóistar fara á kostum og ná upp mikilli
stemmningu uppi við sviðið. Bubbi réttir
hljóðnemann út yfir hópinn og lætur krakk-
ana um að syngja „Stórir strákar”. Þau
kannast greinilega bæði við texta og lag og
taka undir af krafti.
Svo er þetta búið. Egóistarnir tinast niður
i kjallara, löðursveittir. Salurinn tæmist
smátt og smátt, flestir fara út og dágóður
hópur tekur sér stöðu v ið útganginn bakatil,
ætlar að biöa eftir stjörnunum.
Baksviðs birtast vinir og vandamenn
hljómsveitanna til að hrista lúkur og fara
nokkrum viðurkenningarorðum um kon-
sertinn. Einn ungur aðdáandi hefur
smyglað sér inn og honum tekst að safna
nöfnum allra stjarnanna niu á pappirs-
snepla.
Annars er þetta ósköp svipað og á
hverjum öðrum vinnustað að loknum
vinnudegi, kannski föstudegi. Ekki hjá
Grýlunum, þær þurfa að flýta sér, eiga að
vera mættar i kvikmyndatöku kl. 7 næsta
morgun. Eftir aö hafa þurrkað af sér svit-
ann og pakkað saman er haldið út i júli-
nóttina og súldina, flestir fara heim á leiö
en einhverjir ætla að keyra sig niður á
öldurhúsi.
Linda trommari rótar i hári Báru, nýja git-
arleikarans.
leikari i finu formi.

myndir: Jim Smart
Stressið lagað með einni Winston.
Inga Rún
Léttstressuð
stemmning
á Rokkhátíð
Þorleilur egóisti skipuleggur prógrammið.
,,tjúnar" gitarinn.