Helgarpósturinn - 08.10.1982, Blaðsíða 15

15
JpfisturinrL Föstudagur 8. október 1982
i upphafi lifði maðurinn aðeins kynlífi nokkra
daga í mánuði, þegar konan var tilkippileg.
Alveg á sama hátt og önnur spendýr. Hvernig
stóð á því aö þetta breyttist, þannig að nú er
kynlifshegðun mannsins einstök í dýraríkinu?
Við mennirnir helgum líf okkar að meira og minna leyti
kynlífi. Við tölum um kynlíf, segjum- brandara um það,
klæðum okkur mcð hliðsjón af því og stundum það reglu-
lega. Við eigum þjóðsögur sem skýra það, refsingar sem
halda því í skefjum, reglur sem skipuleggja það. I öllum
mannlegum sanifélögum eru til óskráðar reglur um það
hvernig koma á fram við vcrðandi maka, hvernig eigi að
giftast og allsstaðar eru til ástæður skilnaðar. Kynferðislegar
helðir og kynfcrðisleg. hegðun stjórnar lífi okkar á afgerandi
hátt.
Hvers vegna? Jú, það er vegna þess að konan er líkamlega
hæf til ástarleikja hvern einasta dag fullorðinsára hcnnar.
Hún getur haft mök á meðgöngu og nánast stra\ eftir barns-
burð. Hún g’etur gert það þegar hana langar til.
Þetta er alveg einstakt. Engin kvendýr dýraríkisins geta
haft mök á þennan hátt. Öll kvendýr eiga sinn tíma. Þá eru
•þau í stuði (það heitir samkvæmt orðabók menningarsjöðs
að breima, yxna, lóða. blæsma eða ála) en annars hafa þau
engan áhuga á kynlífi. Og um leið og egg frjógvast í kvendýr-
umlýkur þessu „hitatímabili". Það missir áhugann, ilmur
þess breytist og hegðun, og það er ekki reiðubúið fyrr en
afkvæmið hefur verið vanið af spena, eða orðið óháð móður-
inni með fæði. Á meðan gera karlarnir heldur ekkert — þeir
verða að bíða rólegir eftir að kvendýrið verði tilbúið aftur.
Enginn vafi er á því að kyngeta konunnar er langtum meiri
en nokkurra apaynja. þótt karlarnir séu svipaðir. Stundum
hafa apar í búrum kynmök þó kvendýrið sé ekki á lóðaríi, en
það heyrir til algerra undantekninga. Konan er gjörólík
kynsystrum sínum úr dýraríkinu. Hún fer aldrei á „lóðarí"
með því sem slíku fylgir (lykt, bólgum og hegðunar-
breytingu) og tilkynnir frjósemi. Því er stundum talað um
hljóðlátt egglos.
Þetta er stórmerkilegt fyrirbæri í þróunarsögunni. Það er
nánast eins og náttúran óski þess að maðurinn hafi kynniök
daglegá, því hann getur ekki vitað akkúrat hvenær konan er
frjó.Konan er hönnuð til slíks
Undantekningar
Þetta hefur ekki alltaf verið svona. Um miðbik hins
mánaðartíðahrings hefur hin forsögulega kona farið á „lóða-
rí" og hagað sér kynferðislega. Hún hefur daðrað við karl-
Svona sér listamaöur fyrir sér sexi fólk I árdaga...
peninginn, snert hann og sýnt á sér kynfærin. A tólfta til
fjórtánda degi hefur hún orðið hreinlega kynferðislega
árásargjörn. En nokkrum dögum eftir egglos missir hún
gjörsamlega allan áhugaá kynlífi, og karlpengingurinn miss-
ir áhuga á henni. Hálfunt mánuði seinna, eftir að blæðingum
erlokið 'efst svo sami leikurinn.ef konan hefurekki:orðiö
.ófrísk. Heilbri gð kona hefurá þessum fmm-árum mannsms
líklega aðeins verió „kona einsömul" í nokkra niunuði á milli
þess sem hún gekk með afkvæmi. Og á meðan hún var ófrísk
og var með barnið á brjósti korn henni ekki kynlíf í hug.
Svona gengur þetta til hjá flestum mannapategundum og
svona hefur þetta vafalítið gengið til hjá manninum forðum.
En til eru undantekningar frá öllu. Og kynlíf er jú æöi
einstaklingsbundið. Þanhig hefur tíðahringur sumra kvenna
verið lengri en unnarra, og þær hafa verið „heitar" jafnvel í
tvær til þrjár vikur. Og sumar liafa ef til vill haft þann
einstaka hæfileika að hafa áhuga nteðan á meðgöngu stóð.
Og tiörtir byrjuðu á reglubundnum blæðingum þó þær hefðu
barn á brjósti
Fyrst höfðu þessarkonurekkertframyfirhinar. Þærgerðu
það einfaldlega oftar en aðrar, og búið. En fyrir átta milljón-
um ára breyttist það og hinarástfúsari kvennanna högnuðust
mjög. Hvers vegna? Jú, vegna þess að þá runnu upp mikil-
vægir tímar í þróunarsögunni; maðurinn var að byrja að
ganga uppréttur.
Þróunarkenning
Þetta er svolítið flókið. Þegar maiinskepnan fór að rétta
sig upp, og ganga á tveimur fótum, þrengdist í leiðinni
fæðingarvegur kvenfólksins. Smám saman fóru konurnar að
eiga í meiri og meiri erfiðleikum með að koma afkvæmum
sínum í heiminn. Fjöldi þeirra hefur líkast til látið lífið. En
inn á milli voru þó konur sem eignuðust börn fyrir tímann.
Þau liafa eölilega verið smærri og vanþroskaðri en fullvaxin
fóstur, og því þurft meiri aðhlvnningu. Þessar mæður sem
urðu fljótt í meirihluta þurftu mánuðum sarnan að halda
á börnunum.
Og þá kemur kynlífið aftur til sögurtnar. Þær mæður sem
uröu kynferöislega aktívar fljótt cftir barnsburð fengu að
launum mikla athygli og vernd karldýranna. Uvert sem þær
fóru fylgdi karlpengingurinn á eftit. Þær voru stöðugt í núðj-
um hópnurn.
Hjá þessari móður hófst dagurinn með kynmökum. Þegar
hún yfirgaf næturstaðinn eltu hana áhugasamir karlmenn.
Hvert sem hún ráfaði, þangað ráfuðu karlarnir. I lún tók sér
hvíld — þeir tóku sér hvfld. Og þótt hún legöi barnið frá sér.
þá var það alltaf í miðjum hópnum þar sem það var tiltölu-
lega óhult. Og hún fékk alltaf mest og best fæðiö, því jafnvei
hjá öpum í dag ganga kvendýr fyrir með fæði ef þau eru á
lóðaríi.
Án alls þessa var lífsbaráttan erfið. Þær konur sem ekki
voru „heitar" urðu sjálfar að sjá um.'áð verja sig bg ungviðiö,
og afla sér fæðu. oft í fylgd hálfstálpaðra karla og gamal-
menna.
Þannig fengu þær konur. sem voru kynferðislega hæfar
lengur mun meiri umönnun á allan hátt, heldur en hinar, og
þær deildu þeim þæginduin meö ungviöi sínu. Þetta er skóla-
bókardæmi um þróúnarkenninguna. Þeim sém leið betur
fjölgaði og fjölgaöi, en hinar dóu hægt og hægt út. Með
tímanum urðu þær konur langtum fleiri sem gátu stundað
kynlíf á meögöngu, og fljótlega eftir barnsburð. Og nú til
dags eru konur almennt hæfar til kynlífs hvern einasta dag
ársirts.
Þegar svo kynlíf var stöðugt á boðstólum fyrir bæði kynin,
fóru svo að myndast pör, sem skiptu með sér verkum, fæðu-
öflun og mat, — grænmeti og kjöti. Stöðugt kynlíf batt karla
og konur saman og efnahagsleg samvinna herti hnútinn.
(Lauslega þýtt og endursagt úr Science Digest)