Helgarpósturinn - 26.05.1988, Side 19

i
ið lifum í velferðarríki. Meðalárstekjur karlmanna langt
yfir milljón. Fullkomið heilbrigðis-, mennta- og tryggingakerfi.
Fimmtíu þúsund nýir bílar seldir á einu og hálfu ári.
Helmingur þjóðarinnar ferðast til útlanda. Velferðarríkið
styður þá sem aðstoð þurfa. Félagsleg samstaða. Þeir felldu
gengið til að treysta stöðu útflutningsatvinnuveganna. Samt
erum við ein tekjuhæsta þjóð heims. Við erum rík, við erum
falleg, við erum vel menntuð. Við lifum í velferðarríki.
;í b
HiiiaticoistmiUT
hússkoðunarskVrsi
» <6(5

Kr'SíílÍÍTSII

Skýrsia heiibrigðiseftirlits.
Hún flutti inn í enn eitt
leiguhúsnæðid í september
síðastliðnum, hafði leitað að
íbúð til leigu í þrjá mánuði og
ekkert fundið sem hún réð við.
Eftir tvær vikur stæði hún á
götunni með strákana. íbúðin
var á góðum stað nálægt
miðborginni og leigan virtist
sanngjörn. íbúðin tuttugu og
sjö fermetrar. Hún sló til í
gegnum síma, umboðsmaður
eigenda sagði íbúðina gamla
og ,,kósí“. Hún gat hætt við
eftir að hafa skoðað íbúðina.
Risíbúð; þrjú herbergi, eldhús,
bað og lítil geymsla undir súð.
Að vísu skítug, en slíku má
redda. Umsamin leiga fimmtán
þúsund á mánuði, lægsta tala
sem hún hafði heyrt allt
sumarið. Leigusalar óska að
taka fram að eitt herbergið
þarfnast viðgerðar, sömuleiðis
þak hússins. Leigusalar munu
láta fara fram viðgerðir á
hvorutveggja. Umboðsmaður á
pels með hund. Hlýtt og þurrt
septemberkvöld og leigusamn-
ingur undirritaður.
Hún hafði búið á þrem
stöðum með drengina á einu
ári og skipt jafnoft um skóla
og umhverfi. 20. september
flutti hún inn. Hún sá fljótlega
að krana vantaði í vaska og
allir ofnar láku. Brattur stigi og
enginn ofn. Einfalt gler. Það
fór að kólna, vetur nálgaðist
og hún uppgötvaði að velgja
ofnanna dugði engan veginn
til að halda hita í illa einangr-
uðu risinu. Svo hvarf velgjan
og nístandi kuldi tók við, jafn-
mikill úti og inni. Eldhúsvask-
urinn lak, var samt eini vask-
urinn sem virkaði. Byrjuðu á
því að skola pöddunum niður
áður en þau burstuðu í sér
tennurnar í eldhúsinu.
Pípulögnin ónýt og hiti
komst ekki á fyrr en á Þorláks-
messu. Þó aldrei fullur hiti og
allan tímann mikill leki. Hitinn
fór alveg af fyrir páska á ný og
hefur ekki komið síðan. Ofn-
arnir héldu áfram að leka,
eldhúsvaskurinn lak. Hún stóð
í polli í stofunni og dropahljóð
í fötum. Herbergið ennþá óvið-
gert og þakið ónýtt. íbúðin
einu herbergi minni. Tuttugu
fermetrar. Rafmagnsbiásari
kom í veg fyrir sárustu kuld-
ana í janúar og febrúar. Hann
var fluttur á milli herbergja.
Kaldur vindur blés inn um
gluggana. Drengirnir sváfu í
ullarfötum saman í hnút í
neðri kojunni, hún í efri. Þeir
dvöldu langtímum hjá vinum
eða annars staðar i hverfinu.
Stundum neituðu þeir að vera
heima. Báðir voru alltaf með
kvef. Þeim leið illa. Sá eldri er
með astma. Á morgnana var
byrjað á því að kveikja á blás-
aranum og öll settust við ofn-
inn til að ná úr sér nætur-
kuldanum. Blásarann var ekki
hægt að hafa í gangi yfir nótt-
ina vegna hávaða og af eld-
hættu. Á lygnum vetrardögum
var jafnvel hlýrra úti en inni.
Það var ekki hægt að fara í
bað. Kuldinn of mikill á litlu
baðherberginu. Vaskurinn
ótengdur, baðkerið stendur á
spónaplötum og klósettið er
bilað. Litlar pöddur lifa í
kringum eldhúsvaskinn og í
honum. Daglegt stríð. Leigusali
lagfærir ekkert þrátt fyrir
margítrekaða beiðni.
Frostrósir innan á öllum
gluggum í íbúðinni. Pípari kom
og leit á lagnirnar: „Það er
ekki hægt að gera við þetta,
kerfið er ónýtt.“ Hún komst að
því að mölur hafði verið í
íbúðinni sumarið áður en hún
flutti inn. Hún borgaði
fimmtán þúsund í leigu fram í
desember, minnkaði þá
greiðslur í átta þúsund. Henni
var nóg boðið. Leigusalar
standa ekki við sitt, leigutaka
finnst hann ekki skuldbundinn
lengur. Eigendur siga lögfræð-
ingi á hana. Eigendur neita
stöðugt að koma og kanna
ástandið. Umboðsmaður þeirra
rífst við leigjanda í síma.
Lögfræðingur eigenda kemur i
heimsókn með konu sinni,
skilur málstað leigjanda.
2. desember: Heimsókn frá
Heilbrigðiseftirliti Reykjavíkur-
svæðis að ósk leigjanda.
Skýrsla: Leigutaki er meö börn
sín hjá sér. Ibúdin er óíbúdar-
hæf í þessu ástandi. Oheimilt
að endurleigja hana nema
fullnaðarendurbœtur hafi farið
fram. Óþéttir gluggar, ófull-
nœgjandi þvottaaðstaða. í einu
herbergjanna er mikill þakleki,
loftpappi lafir niður, ílát eru
sett undir lekann svo ekki leki
vatn niður á nœstu hæö. Ofnar
eru lekir og íbúi kvartar um
kulda í íbúðinni. Engin upp-
hitun á baðherbergi þar sem
ofn hefur verið fjarlœgður.
Handlaug ótengd. Vatnskassi í
salernisskál er bilaður.
Timburhús. Almennar upplýs-
ingar: Raki — mikill, lýsing —
léleg, viðhald — slœmt, ástand
íbúðar — slœmt. Niðurstaða:
íbúðin er slœm. Ibúðin er
ónothœf. íbúðin er heilsuspill-
andi.
Samræður íbúa og skoðunar-
manns yfir kaffibolla: Hún:
,,Þú hefur auðvitað séð
margt?" Hann: „Já.“ Hún: „Og
margt verra en þetta?“ Hann:
„Ég segi það kannski ekki.“
Jarðhæð og miðhæð standa
auðar. Hún er ein í húsinu
með strákana. Villikettir eiga
skjól í kjallaranum. Tíu ára
passar fimm ára á meðan
mamma er á næturvakt þrjár
nætur í viku í aukavinnu. Svo
hefur verið í heilt ár. Háskóla-
menntuð og vinnur hjá ríkinu.
Kom heim og skráin á útihurð-
inni iðulega frosin föst, allt
frosið, komst ekki inn til
barnanna fyrr en eftir blástur
og stapp. Umboðsmaður
eigenda varð æfur yfir skýrslu
heilbrigðiseftirlits en neitar að
koma. Leigan með vísitölu
komin í átján þúsund. Fyrir
milligöngu lögfræðings er sæst
á ellefu þúsund á mánuði.
Annars fer í hart sagði
umboðsmaður eigenda. Eig-
endur segja leigusamningi upp
skömmu síðar, í mars með
þriggja mánaða uppsagnar-
fresti.
Upprifjun á skýrslu heil-
brigðiseftirlits: Oheimilt er að
endurleigja íbúðina nema
fullnaðarendurbœlur hafi farið
fram að mati Heilbrigðiseftirlits
Reykjavíkursvœðis. Hún hefur
frétt það utan af sér að íbúðin
hafi verið leigð að nýju í trássi
við heilbrigðisyfirvöld, fólki
sem er að flytja heim frá
Danmörku og hefur ekki séð
íbúðina. Þau eru auðvitað
dauðfegin að fá eitthvað undir
tuttugu þúsundum og svo
slæm getur íbúðin varla verið.
Þau vita ekkert. Koma heim í
júní. Heitasti tími ársins.
En af hverju var einstæða
móðirin ekki löngu flutt út
með börnin sín, ef þeim leið
svona illa? „Við höfðum ekki
efni á öðru húsaskjóli.“
FÞ

I
HELGARPÓSTURINN
19