Morgunblaðið - 05.10.1963, Blaðsíða 3

V Laugardagur 3. oíct. 1983
MOHGUNB* *ÐIÐ
LANDIIELGISGÆZLAN legg
ur mikið kapp á að hafa a.m.k.
froskmann um borð í hverju
varðskipanna. Sumir frosk-
mannanna ráða sig í vinnu
annarsstaðar og verður því
öðru hverju að þjálfa nýjá
menn til þessara starfa. Ung-
ur en reyndur froskmaður,
Þröstur Sigtryggsson, skip-
stjóri á Maríu Júlíu, sér um
æfingar þessar fyrir Landhelg
Félagarnir
Þjálfun froskmanna
isgæzluna. Hann var i fyrra-
vetur á Florída í nokkra
mánuði á námskeiði, sem nald
ið var á vegum Bandaríkja-
flota til þjálfunar froskmönn
um.
Er varðskipið óðinn hélt
fyrir skömmu til Austfjarða,
voru innanborðs auk áhafnar
innar Þröstur Sigtryggsson Og
nemendur hans tveir í frosk
mennsku, stýrimennirnir
Kristinn Árnason og Jón Ey-
jólfsson. Köfuðu þeir sl.
sunnudag í Loðmundarfjörð
og á mánudag í Seyðisfjörð.
Fóru þeir félagar allt niður
á 10 metra dýpi. Er sjaldgæft
að kafa dýþra en 12 metra við
þjálfun.
Þeir Kristinn Og Jón eru
fyrstu mennirnir, sem Þröstur
þjálfar, eftir að hann kom
heim frá Bandaríkjunum.
Kvað Þröstur vera síðustu
forvöð að iðka slíkar æfingar
í haust, þar sem sjórinn væri
mjög tekinn að kólna.
☆
Skipshundurinn Óðinn horfir
Hlaupið yfir milli-
stríðsárin í listum,
því skera mínar myndir sig úr,
segir Jóhann Járiem
ir málarar á mínum aldri úti
í heimi. Millistríðsárin vant-
ar bara í íslenzka listasögu.
Þegar - komið var að peim
kafla hér, var hánn liðinn
hjá, og hlaupið yfir hann til
að taka upp nýtt á síðari
stríðsárunum.
Jóhann kveðst ekki nota
neinar fyrirmyndir til að mála
eftir. í júnímánuði á vorin,
fer hann með fjölskyldú sína
austur að Ásum í Gnúpverja-
hreppi og fær skólahúsið til
HESTAR, kýr, kindur og fólk
er áberandi motiv á hinum
28 málverkum, sem Jóhann
Briem var í gær búinn að
hengja upp í Bogasal Þjóð-
minjasafnsins, en hann opnar
þar málverkasýningu i dag.
— Ég hefi aldrei málað lands
lagsmyndir og aldrei abstrakt,
Bagði hann við fréttamann
Mbl.
— En undir hvað flokkast
þessar myndir, sem við sjá-
um í kringum okkur? Þær
falla kannski ekki í neinn
flokk?
— íslendingar voru fram að
siðari styrjöldinni 30 ár á eft-
ir tímanum, um alla menn-
ingu, segir Jóhann til skýring
ar. Fram að þeim tíma voru
þeir að mála það sem var
efst á baugi fyrir fyrra stríð-
ið. Millistríðsárin í listum
komu aldrei til íslands. Það
var hlaupið yfir þau. Þess
vegna skera þessar myndir
mínar sig úr. Svona mála all-
septemberloka.
hann í bæinn
Þá
og
kemur
byrjar
m
kennslu við Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar, kennir á dag-
inn meðan birtan er og snert
ir ekki pensil fyrr en fer aft
ur að birta í marzmánuði. —
Ég er búinn að vera svo
lengi við kennsiu, að ég
mundi alls ekki óska eftir að
hætta, segir hann. Ég er orð-
inn vanur þessu fyrirkomu-
lagi og mundi sennilega ekki
vilja hafa það öðruvísi.
— En hvað með slæm sum
ur eins og nú í sumar. Tefur
það fyrir?
Framh. á bls. 23
STAKSIEINAR
Vestrænt hveiti austur
fyrir járntjald
Sovét-Kína, Sovét-Rússland,
Sovét-Búlgaría og fleiri komm-
únistaríki vantar hveiti vegna
uppskerubrests og matvælaskorts
heima fyrir. Þessi kommúnista-
ríki hafa beðið Bandaríkin- og
Kanada að seija sér hveiti. Þessi
tvö vestrænu lýðræðislönd eiga
ógrynni hveitibirgða vegna þess
að þau framleiða miklu meira
af þessu korni er þau þurfa
sjálf á að halda. Bæði Banda-
ríkjamenn og Kanadamenn hafa
ákveðið að verða við þessum
óskum um hveitisölu austur fyr-
ir járntjald.
New York Times ræðir þessa
hveitisölu í forystugrein sinni
í fyrradag og kemst meðal ann-
ars að orði á þessa leið:
„Hinn frjálsi heimur mun ekki
hrósa sigri yfir kommúnisman-
um í Evrópu eða á Kúbu með
því að stuðla að því að fólkið
gangi hungrað þar. í þessu máli
fara góðar siðferðisreglur, stjórn
mála- og viðskiptahagsmunir
saman. Við eigum ógrynni af
hveitibirgðum til þess að selja.
Rússarnir vilja borga fyrir það
í hörðum gjaldeyri, væntanlega
á heimsmarkaðsverði, sem hefur
stöðugt verið að hækka undan-
farið.
Það er ótrúlegt, að sú stað-
reynd að hin kapitalíska og
„heimsvaldasinnaða“ Ameríka og
Kanada selja geysilegt magn af
hveitibirgðum sínum til komm-
únista muni skaða málstað lýð-
ræðisins. Hins vegar mundi neit-
un slíkrar sölu áreiðanlega gera
það“.
írskt blóð
í Islendingum
Alþýðublaðið birtir í gær for-
ystugrein um heimsókn tveggja
íra. Er þar m.a. komjzt að orði
á þessa leið:
„Listalíf höfuðborgarinnar
byrjar á þessu hausti með heim
sóknum tveggja íra, annar til
að stjórna írsku meistaraverki
í Þjóðleikhúsinu og hinn að
stjórna Sinfóníuhljómsveit ís-
lands. Þetta er ánægjuleg aukn-
ing samskipta við frændur okk-
ar og vini á grænu eyjunni í
suðri.
Sennilega er mun meira írskt
blóð í íslendingum en almennt
er talið. Ýmislegt er líkt í fari
beggja þjóða, enda báðar stolt-
ar, sterkar og listrænar smáþjóð
ir. Færi vel á auknum kynnum
og gagnkvæmum heimsóknum".

Jóhann Briem
brekku.
með skoiiu og Reiömenn í rauðri
Atvinnulífið
á Siglufirði
Siglfirðingur, blað Sjálfstæðis
manna á Siglufirði birti nýlega
forystugrein undir ' fyrirsögn-
inni: „Að koma hreyfingu á hlut
ina“. Er þar m.a. á það bent að
atvinnulif Siglfirðinga sé ennþá
of einhæft og nauðsyn beri til
þess að gera það fjö'bysgettaa*,
t.d. með auknum iðnaði. Forystu
greinin endar með þesum orð-
um:
„Það er að vísu gott að fá
Strákaveg, flugvöll, skóla, sund-
laug, bókhlöðu — og . jafnvel
hjtaveitu, en undirstaða þessa
alls, undirstaða bæjarfélagsins,
sjálft atvinnulífið, hlýtur alltaf
og ævinlega að vera aðalatriðið.
Hvernig væri að Vinnuveit-
endafélagið, SR, verkalýðsfélög-
in, kaupfélagið og bæjarfélagið
settu á laggirnar iðnaðarmála-
nefnd, er hefði frumkvæði um
athugun á tilkomu aukins iðn-
aðar í Siglufirði? Það eru að
vísu ekki fleiri nefndir, sem við
þörnumst helzt, en það er hins
vegar eitt, sem ekki má gera,
Það er að gera ekkert. Og það
getur engan sakað að setja ei-
litla hreyfingu á hlutina“.