Morgunblaðið - 05.11.1969, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUH 5. NÓVEMBER 196®
Engilbert Kristjánsson
bóndi Pulu - Minning
Fæddur 1. júní 1910.
Dáinn: 8. október 1969.
STUNDUM verður það svo að
okkur verður orðfátt er við
viljum segja eitthvað sérstakt
og sumir hlutir koma manni að
óvörum, enda þótt maður hafi
jafnvel búizt við þeiim. Þannig
verður mér nú á þessari stundu
er ég vil minnast vinar míns og
nágranna Engilberts Kristjáns-
sonar er fallinn er í valinn mjög
fyrir aldur fram. Og þótt heilsa
hans væri með þeim hætti nú
hin síðustu misseri, að þetta
þyrfti engum kunnugum að
koma á óvart, þá tekur það
a.m.k. nokkurn tíma að sætta sig
við að þessi káti og lífsglaði mað
ux sé allt í einu horfinn úr þess-
um heimi. En þannig er lífið,
þrátt fyrir öll vísindi og tækni
jafn óráðin gáta og allt frá upp
t
Eiginkona mín, móðir, tengda
móðir og amma,
Henny J. K. Jónsson
fædd Ekanger,
Laugum, Hraungerðishreppi,
andaðist 15. október á sjúkra-
húsinu á Selfossi. Útförin hef-
ur þegair farið fram.
Sigfús Jónsson,
böm, tengdaböm
og bamaböm. _________
t
Útför föðuir okkar,
Gamaliels Hjartarsonar,
verðutr g>erð frá Fossvogs-
kirkju fimmtudaginn 6. nóv-
ember kl. 10.30.
Hannes Gamalielsson,
Sveinn Gamalielsson.
t
Faðir, tengdafa'ðir og afi,
Þórður Kristinn
Magnússon,
vélstjóri,
Efstasundi 79,
andaðist sumnudaginn 2. nóv-
ember í Landakofcsspítala.
Jarðarförin ákveðin föstudag-
inn 7. nóvember kl. 13.30 frá
Fossvogskirkju. Blóm vinsam-
legast afbeðin, en þeim, sem
vildu minnast hins látna, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Magnús G. Þórðarson,
Erla G. Sigurðardóttir
og börnin.
t
Irmilegar þakkir færuim við
þeim, sem sýndu akkur vin-
áttu og samúð við andlát og
útför
Björns Finnssonar.
Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki Landsspítalans,
sem annaðist hann í veikind-
um hans.
Finndís Björnsdóttir Zuk,
Sigmundur Bjömsson,
Hilmar Bjömsson,
Marie Bögeskov,
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
tengdaböm og barnabörn.
hafi vega, einn fer í dag og ann
ar á morgun og enginn veit sína
ævina fyrr en öll er.
Engilbert Kristjánsson var
fæddur 10. júní 1910. Um ættir
hans veit ég fátt eitt að segja
annað en það að hann var af
rangæsku bergi brotinn, enda
var hans ævistarf allt unnið í
Rangárþingi. Kornungur kom
hann að Keldum á Rangárvöll-
um til þeirra merku hjóna Svan
borgar Lýðsdóttur og Skúla Guð
mundssonar er þar bjuggu langa
tíð með miklum myndarbrag.
Mátti hiklaust segja að þau
gengju honum í foreldrastað og
minntist hann þeirra jafnan
þannig. Var alla tíð mjög kært
með Engilbert og Keldnafjöl-
skyldunni og er mér kunnugt um
að hann bar mjög hlýjan hug til
þess fólks alls. Og nú hafa þeir
allir fallið í valinn með ör-
skömmu millibili, bræðumir á
Keldum, Guðtmundur og Lýður
og Engilbert.
Ég mundi vilja slkipta ævi Eng
ilberts í þrjú tímabil. Hið fyrsta
á Keldum þar sem hann lifði sín
bernsku- og æskuár. Hið annað er
hann hóf búskap 1936, að Vestri-
Geldingalæk, en þar bjó hanm í
nokkur ár, en flutti þaðan að
Kaldbak á Rangárvöllum og bjó
þar einnig um árabil. Árið 1950
hefst svo þriðji og síðasti þáttur
inn í ævi hans, en þá tekur hann
sig upp og flytur að Pulu hér í
Holtum. Þar bjó hann svo
þar til síðastliðið vor að hann gat
ekki stundað erfiðisvinnu leng-
ur sökuim heilsubrests, en flutti
þá að Laugalandi. í seþtember
fór hann svo að vinna á Hellu
og þar var hann að ganga til
vinnu sinnar semma morguns,
hinn 8. þ.m. er hann hneig nið-
ur og var þegar örendur. Mátti
þannig segja að hann stæði á
meðan stætt var enda átti ekki
við hann að sitja auðum hönd-
um.
Þetta er á stuttan og ófullkom
inn hátt lítið brot úr starfssögu
Engilberts. Hann var bóndi og
vann alla ævi við landbúnaðar-
störf, enda var hugur allur á þeim
vettvangi. Ég veit líka að honum
var það ekki sársaukalaus að
hætta búskap þótt svo yrði að
vera, en veikindi sín og erfið-
leika bar hann með stakri karl-
mennsku.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall og jar’ðarför
Guðrúnar Pálsdóttur,
Grettisgötu 37.
Fyriir hönd móðuir, stjúpsonar,
systkina og bamiabama,
Ottó Benediktsson.
t
Við þökkum innilega auð-
sýnda vináttu og hlýhug við
andlát og jarðarför
Eysteins Jóhannessonar
frá Hrísum
Jóhanna Eysteinsdóttir Thne
Jónas Eysteinsson
Guðrún V. Guðmundsdóttir
Guðmundur Eysteinsson
Vigdís Ámundadóttir
Sölvi Eysteinsson
Dóra Tómasdóttir
og bamaböm.
Það, sem einkenndi Emgilbert
fyrst og fremst var glaðværð, létt
skap og hjálpsemi við náungann.
Hann var allra manna gkemmti-
legastur og jafnan hrókur alls
fagnaðar í vinahópi. Slkjótráður
og úrræðagóður og það held ég,
að fullyrða megi, að hafi hann
orðið ráðalaus, þá hafi fá úrræði
verið fyrir hendi. Minnist ég
þess sénstaklega í fjallferðum,
hversu fljótur hann var oft á tíð
um að finma ráð í ýmiss konar
vandamálum og leysa fljótt af
hendi það sem menn voru að
velta fyrir sér. Greiðasemin og
hjálpsemin var svo alveg sér-
stakur þáttur í fari hans. Ég held
að það sé ekki á neinn hallað
þótt ég fullyrði að ég hafi eng-
an mann þekkt sem fljótari var
til hjálpar ef hann vissi um veik
indi eða aðra erfiðleika. Þetta
var honum svo eiginlegt og eðli
legt að það varð homum sem sjálf
sagður hlutur. Vann hann oft
mikið hjá öðrum og var þá ekki
hirt um að inmheimta daglaun að
kvöldi. Ég hef margs góðs að
minnast nú er leiðir skiljast þótt
það verði ekki rakið hér sér-
staklega. En ég ætla þó að minn
ast á eitt atriði hér, sem lýsir
honum vel. Það var haustið 1963
að fjallmenn á Landmannaaf-
rétti lentu í verulegum hrakn-
ingum vegna illveðurs og ófærð
ar. Sýndu menn þar yfirleitt karl
mennsku og dugnað. Hygg ég að
Engilbert hafi þó ek'ki síður en
aðrir sýnt alveg sérstakan dugn
að og átt verulegan þátt í að allt
fór vel. Svo var það í sömu fjall
ferð, en gefcuma, að hielmiinigiur
fjallmanna varð að gista í leitar
mannakofa án matar og svefn-
búnaðar. Ég man vel hvað Engil
bert var þá ráðagóður að búa
um akkur og allt fór vel.
Engilbert var aldrei ríkur mað
ur, en þó var hann ávallt veit-
andi og gat oft rétt öðrum hjálp
arhönd á ýmsan hátt oft af litl-
um efnum. í Pulu gerði hann
mjög miklar umbætur á jörðinni,
ræktaði og girti og byggði eitt
allra myndarlegasta íbúðarhúsið
í sveitinni. Hafði hann allstórt
og myndarlegt sauðfjárbú, enda
miátti segja að saoðféð væri S'étr-
grein hans í búsikapnum, enda
vanur því frá barnæsku.
Engilbert hafði mikinn áhuga
fyrir söng, enda söngmaður góð
ur og söng jafnan í kirkju sinni.
Oft bar sunnanblærinn mér að
eyrum sömg hans er hann var
t
Hjartamlegar þaikkir færum
við öilum þeim, sem sýndu
okkur samúð og vináttu við
andlát og jarðarför
Eiríks Einarssonar,
arkitekts.
Helga Helgadóttir,
Kristín Eiriksdóttir,
Sigurður Gíslason,
Margrét Eiríksdóttir,
Örn Isebarn,
Einar Eiríksson,
Guðrún Axelsdóttir,
Heigi Eiríksson.
við sín daglegu störf, en stutt er
á milli bæja hér.
Eklki má það niðurfalla að
minnast konu hans, en hann
kvæntist ungur Sesselju Sveins-
dóttur frá Norðfirði er reyndist
honum traustur og góður lífs-
förunautur, mikil myndar- og
manrtkostakona og áttu þau
mjög myndarlegt heimili. Þau
hjón áttu fjögur börn er til ald
urs komust, þrjá syni og eina
dóttur. En vorið 1966 urðu þau
fyrir þeirri þungu raun að dótt
irin, Laufey, dó rúmlega tvítug,
nýlega gift og frá nýfæddri dótt
ur. Veit ég að það varð þeim
meira áfall en almenningur veit
um. Og það veit ég fyrir víst að
þá brast einhver strengur í Eng
ilbert, sem ekki varð bættur aft
ur. Hann bar sig að vísu karl-
mannlega og var kátur og hress
á yfirborðinu, en einhver hluti
af honuim var horfinn. Það vissu
þeir sem þekiktu hann bezt. Þau
hjón tóku að sér litlu dótturdótt
urina, Laufeyju, og hafa alið
hana upp sem sitt eigið barn.
Eftirlifandi synir þeirra hjóna
eru:
Olgeir, bóndi í Kefslholti og
Síkúli og Ólafur, búsettir í Reykja
vílk.
Og nú skiljast leiðir um sinn.
f dag verður útför hans gerð
frá Keldnakirkju og þar verður
hann lagður við hlið dóttur
sinnar. Hann hafði ódkað þess að
þar yrði hans hinzta hvílurúm.
Þar á Keldum átti hann sín
bernzku- og æskuspor og þar
var honum aUt svo kært.
Ég hygg að Engilbert hafi ver
ið trúaður maður og að Guðstrú
in hafi verið honum styrkur á
enfiðum stundum. Ég vil því
ljúka þessum kveðjuorðum með
tilvitnun í hið gullfallega ljóð
stórskáldsins Einars Benedi'kts-
sonar:
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort lif, sem svo stutt og stopult
er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en augað
sér,
mót öllum en faðminn breiðir.
Þetta er okkar trú og þessa trú
hafði Engilbert sem var maður
greindur og víða heima.
Um leið og ég votta aðstand-
endum hans innilega samúð óska
ég þessum látna vini mínum, vel
farnaðar í nýjum heimi.
M. G.
Opið hús
Félagsheimilið verður opið
í kvöld frá klukkan 20.00
Matthías Johanessen ritstjóri
verður gesfur kvöldsins
F élagsheimilisnefnd
Uppboð
Bifreið af Moskvitch-gerð, árgerð 1967, skemmd eftir árekstur,
verður seld á frjálsu uppboði í bifreiðaskemmu FílB á Hval-
eyrarholti við Hafnarfjörð í dag, miðvikudaginn 5. nóvember
1969, kl. 18.00. Bifreiðin er til sýnis á uppboðsstað.
Bæjarfógetinn ! Hafnarfirði.
Steingrimur Gautur Kristjánsson, ftr.
Lögtak
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík og að undangengnum úr-
skurði verða lögtökin látin fram fara án frekari fyrirvara, á
kostnað gjaldenda en ábyrgð ríkissjóðs, að átta dögum liðnum
frá birtingu þessarar auglýsingar, fyrir eftirtöldum gjöldum:
Söluskatti 3. ársfjórðungs 1969, svo og nýálögðum viðbót-
um við söluskatt eldri tímabila áföllnum og ógreiddum
skemmtanaskatti og miðagjaldi, svo og söluskatti af skemmt-
unum, gjöldum af innlendum tollvörutegundum, matvælaeftir-
litsgjaldi og gjaldi til styrktarsjóðs fatlaðra, eftirlitsgjald af
fóðurblöndum, skipulagsgjaldi af nýbyggingum, almennum og
sérstökum útflutningsgjöldum, aflatryggingasjóðsgjöldum, svo
og tryggingaiðgjöldum af skipshöfnum ásamt skráningar-
gjöldum.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík, 3. nóv. 1969.
AlúðarþaKkir færi ég þeim
vinum og vandamöimum, sem
sýndu mér vinsemd á 75 ára
afmæli mínu.
Ingibjörg Ingvarsdóttir,
Hrafnistu.
Hjartans þökik öll sem hafið
sýnt mér hlýhug og tryggð
áttræðuim og ævinlega.
Sigurjón Ingvarsson,
Sogni.