Morgunblaðið - 15.07.1975, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. JULl 1975.
'tiZ' I Með dyggilegri aðstoð Eyja-
ímolmn J manna unnu Víkingar störsigur
Það er sennilega langt slðan að Vlkingur hefur unnið annan eins
yfirburðasigur f keppni í meistaraflokki í knattspyrnu eins og gerðist
á laugardaginn, er þeir unnu Vestmanneyinga 11. deildar keppninni á
Laugardalsvellinum með sex mörkum gegn einu. Víkingum hefur
löngum gengið illa að skora mörk, og jafnvel ekki gert fleiri f heilum
mótum en þeir gerðu í leiknum á laugardaginn. Og mörk þeirra f
þessum lefk hefðu jafnvel getað orðið fleiri, þar sem nokkur ágæt
tækifæri nýttust ekki. Reyndar geta Vfkingarnir ekki þakkað sjálfum
sér algjörlega þessi mörk og marktækifæri. Vestmanneyingar voru
stundum drjúgir við að aðstoða þá, og áttu oft nákvæmar sendingar á
mótherjana er þeir voru f færi við mark þeirra.
Róbert Agnarsson hinn hávaxni miðvörður Vfkinga reynir að ná knettinum inni f vftateig IBV, en Sveinn
Sveinsson er til varnar. Hafliði, Snorri, Haraldur og Óskar fylgjast með.
önnur eins vörn og Vestmanna-
eyjaliðið bauð upp á, sérstaklega í
fyrri hálfleik, hefur ekki heldur
Iengi sézt hjá íslenzku 1. deildar
liði. Það var sjaldnast heil brú i
því sem leikmennirnir gerðu, ef
þeir á annað borð hreyfðu sig
eftir knettinum, en oft var þvf
líkast að blýlóð væri f fótum
þeirra. Vfkingarnir fengu að gera
nánast það sem þeim þóknaðist.
Öðru vfsi manni áður brá er Vest-
mannaeyjaliðið var liða baráttu-
glaðast og harðast f horn að taka.
Vel má vera að algjört klaufa-
mark sem Vestmanneyingar
fengu á sig strax á 2. mfnútu hafi
skipt sköpum í þessum leik. Varla
er vafamál að mark þetta gaf Vík-
ingum byr undir vængi, og f fyrri
hálfleiknum náði liðið oft að leika
ágæta knattspyrnu, þar sem
knötturinn gekk frá manni til
manns, unz skotfæri skapaðist við
Vestmannaeyjamarkið. Hefur
Víkingur örugglega ekki leikið
betur í annan tíma en liðið gerði í
þessum hálfleik, og var það einn
maður sem algjör yfirburðamað-
ur í spili liðsins og uppbyggingu
— Guðgeir Leifsson. Það var ekki
oft i þessum leik sem Guðgeir
tapaði návígi um knöttinn,
átti rangar sendirjgar eða mistókst
yfirleitt nokkuð. Leikur ekki á
tveimur tungum að hann er nú
betri en nokkru sinni fyrr, og má
ætla að það belgfska lið sem hann
fer nú í kynnisferð til taki honum
sem himnasendingu.
Óskabyrjun Víkings
Menn voru tæpast búnir að
koma sér fyrir á velinum, þegar
fyrsta markið leit dagsins ljós.
Guðgeir lék þá upp hægri kantinn
og sendi knöttinn fyrir mark
Vestmanneyinganna, þar sem
tveir Eyjamenn og tveir Vfkingar
voru fyrir. Ársæll markvörður
virtist eiga öll tök á að ná knettin-
um, en Stefán Halldórsson
truflaði hann og knötturinn barst
lengra til vinstri, þar sem Snorra
Rútssyni mistókst og Hafliði náði
að pota knettinum í markið.
Þetta var aðeins forsmekkurinn
að miklum varnarmistökum hjá
Vestmanneyingum, sem entust
leikinn út. Hvað eftir annað
komst Eyjamarkið í hættu og
hefði ekki verið ósanngjarnt að
Vfkingar skoruðu fleiri mörk á
næstu 10 mínútum.
Það var því vonum seinna að
þeir bættu öðru markinu við, en
það kom á 15. mfnútu og vai
dæmigert fyrir frammistöðu
varnarmanna ÍBV. Diðrik Ölafs-
son, Víkingsmarkvörður, átti þá
langa útspyrnu og voru Vest-
manneyingar nánast áhorfendur,
er tveir Víkingar brunuðu inn
fyrir vörnina og Stefán Halldórs-
son skoraði framhjá Ársæli, sem
freistaði að bjarga með úthlaupi.
Þriðja mark Víkinganna kom svo
á 30. mínútu, en þá hafði verið
töluverður þungi í sókn Víkinga,
og urðu málalok þau að Snorri
Rútsson ætlaði að senda til Ár-
sæls, en spyrnan var ekki betri en
svo að knötturinn fór fyrir fætur
Hafliða Pétursson sem átti auð-
velt með að senda hann rétta boð-
leið.
Undir lok hálfleiksins var Frið-
finni Finnabogasyni skipt inn á
og tók vörn Eyjamanna þá strax
svolítið að hressast. Sóknarlotur
Eyjamanna í hálfleiknum voru
hins vegar fáar, og sköpuðu litla
Texti: Steinar J. Lúðvlksson
Myndir: Brynjólfur Helgason
hættu. Helzt var það Tómas Páls-
son sem hafði tilburði til að
hreyfa sig, en mátti ekki við
margnum.
Góður leikkafli Eyja-
manna
Þegar liðin stilltu sér upp eftir
leikhlé kom f ljós að Vestmanney-
íngar höfðu endurskipulagt vörn
sína. Ólafur Sigurvinsson, sem
verið hafði miðvörður, kom í
stöðu bakvarðar og Snorri Rúts-
son, sem hafði gerzt sekur um
hver mistökin öðrum verri í fyrri
hálfleiknum, var færður f stöðu
sóknartengiliðs. Virtist þessi
breyting hafa mjög góð áhrif á
Eyjaliðið, sem lék nokkuð vel í
byrjun seinni hálfleiks og var þá
betri aðillinn á vellinum og sótti
meira.
Glæsilegt mark Arnar
Og þegar svo örn Óskarsson
skoraði fyrir IBV á 25. mfnútu
hálfleiksins, fór sú spurning að
vakna hvort Eyjamenn næðu ekki
að jafna leikinn. Mark þetta kom
eftir stanzlausa sókn að Víkings-
markinu og var það mjög glæsi-
legt. Við undirbúning þess sýndu
Eyjamenn skemmtilegustu til-
burðina sem sáust í þessum leik.
Knettinum var leikið upp hægri
kantinn og þaðan fyrir markið,
þar sem þeir Einar Friðþjófsson
og Tómas Pálsson léku sér að
Víkingunum og sendu síðan
knöttinn út í teiginn, þar sem Örn
Óskarsson kom aðvffandi og
„negldi“ i netið.
Gert út um leikinn
f)að liðu ekki nema sex mínutur
frá þessu marki til þess að Víking-
ar náðu að gera út um leikinn og
tryggja stórsigur sinn. Guðgeir
Leifsson átti þá eitt af sínum
löngu innköstum, beint á höfuð
hins hávaxna Róberts Agnars-
sonar, og af höfði hans hrökk
knötturinn í markið hjá Vest-
manneyingum. Má mark þetta
skrifast að mestu leyti á reikning
Arsæls Sveinssonar, sem var of
seinn fram. Mínútu síðar skoraði
svo Óskar Tómasson fimmta mark
Víkings með því að kasta sér fram
og skalla fyrirgjöf f markið, og 5
mínútum fyrir leikslok skoraði
Lárus Jónsson, sem kom inn á
sem varamaður, sjötta markið
Var hann greinilega rangstæður
er hann fékk knöttinn, en Óli
Ólsen hafði ekki fylgzt nóg með
sem lfnuvörður og Guðjón Finn-
bogason ekki f aðstöðu til þess að
sjá rangstöðuna.
Liðin
Óskiljanlegur drungi var yfir
Eyjaliðinu f þessum leik, en það
náði þó að sýna að það getur
leikið knattspyrnu á borð við það
bezta sem hér gerist. Varnarleik-
mennirnir voru sem byrjendur
allan tímann, og bæði staðir og
óákveðnir. Þetta er það, sem
Eyjamenn þurfa fyrst og fremst
að kippa f liðinn hjá sér, ef þeir
ætla sér að sleppa við fallið í ár.
Víkingsliðið er f tvímælalausri
framför, þótt það sé ófyrirséð
hvaða áhrif það hefur þegar
Guðgeir yfirgefur það. Að undan-
förnu hefur hann verið yfirburða-
maður i liðinu og mikið á hann
treyst, þannig að það verður stórt
og vandfyllt skarð sem hann
skilur eftir sig. En Víkingar þurfa
þó ekki að kvíða. Baráttan er góð,
og hún hefur jafnan mikið að
segja, og leikurinn á Iaugardag-
inn færði mönnum heim sanninn
um það, að Vfkingar hafa nú líka
lært að skora mörk:
ISTUTTU MÁLI:
Laugardalsvöllur 12. júlf
Islandsmótið 1. dild
ÚRSLIT:
Víkingur — IBV 6—1 (3—0)
Mörk Vfkings: Hafliði Pétursson
á 2. mínútu og 30. mín., Stefán
Halldórsson á 15. mínutu, Róbert
Agnarsson á 76. mín., Óskar
Tómasson á 77. mín. og Lárus
Jónsson á 85. mín.
Mark ÍBV: örn Óskarsson á 70.
mfn.
Áminning: Engin
Áhorfendur: 561.
Hafliði Pétursson skoraði tvö mörk gegn IBV og sést hér í kapphlaupi
við Snorra Rútsson.
Allt í baklás
—Mér er það hulin ráðgáta hvernig þetta gat farið svona,
sagði Ólafur Sigurvinsson, sem lék nú með Vestmannaeyjalið-
inu eftir langt hlé vegna veikinda og meiðsla. Var greinilegt að
Ólafur á töluvert eftir að komast f sitt bezta form, en hins vegar
unnt að greina að hann hefur fáu gleymt f kúnstum knattspyrn-
unnar.
— Það hefur verið mjög vel rfiætt á æfingar hjá okkur, sagði
Ólafur, — og liðsandinn er góður. Hins vegar skellur allt f
baklás þegar út á völlinn er komið.
Ólafur kvaðst sjálfur hvergi nærri búinn að ná sér eftir
veikindin og nýlega byrjaður að æfa aftur. — Ég ætlaði ekki að
vera með f þessum leik, en þar sem einn varnarmannanna var f
keppnisbanni varð úr að ég léki með, sagði hann.
Vestmanneyingar komu til leiksins á laugardaginn beint úr
æfingabúðum að Laugarvatni, en þar höfðu þeir dvalið m.a. við
að reyna að ná upp þeirri baráttu sem f líðið skortir, en það
tókst sannarlega ekki I leiknum við Vfkinga.
Náðum góðum leik
— ÉG vona að þetta verði
minn sfðasti leikur með
Vfkingum, a.m.k. f bili,
sagði Guðgeir Leifsson
eftir leikinn á laugardag-
inn, og bætti þvf við að
þessi ummæli hans
byggðust ekki á þvf að sér
félli ekki vel að leika
með liðinu, heldur hinu,
að hann hefði mikinn
hug á atvinnu-
mennskunni og vonaðist
eftir að komast f hana.
Guðgeir fer til Belgfu
n.k. laugardag, og er
varla að efa að lið það
sem hann fer til þar,
freistar þess að gera við
hann samning, enda
Guðgeir aldrei betri en
nú, og óhætt að fullyrða
að hann gefur ekki
reyndustu atvinnumönn-
um mikið eftir.
— Þetta var skemmti-
legur og góður leikur af
hálfu okkar Vfkinga,
sagði Guðgeir, — Við
náðum að leika góða
knattspyrnu, og*það er
vissulega ánægjulegt að
þessi leikur skyldi fara
svona, ef hann verður
kveðjuleikur minn með
liðinu. Hins vegar var ég
ekki ánægður með að
mér skyldi ekki takast að
skora f leiknum, en til
þess fékk ég sæmileg
tækifæri. Það er orðið of
langt á milli marka hjá
mér. I fyrra skoraði ég
þrjú mörk f 1. deildar
keppninni, en hef ekkert
gert það sem af er þessu
keppnistfmabili.