Morgunblaðið - 23.10.1977, Blaðsíða 19

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1977
Magnús G. Krisljánsson, skrif-
stofustj.
Öskar A. Þorkelsson, aúalgjald-
keri
Fastir starfsmenn Slippfélags-
ins eru oftast 120 en auk þess er
jafnan mikill fjöidi lausráðinna
manna að störfum og fer starfs-
mannafjöldinn iðulega upp í 160.
Fjöldi járniðnaðarmanna frá vél-
smiðjunum vinnur einnig I
Slippnu'm og þar verða stundum
allt að 300 manns við vinnu, þegar
mest er að gera.
Haldið f horfinu
Þegar flett er sögu þessa gamal-
gróna fyrirtækis, sem hefur stað-
ið af sér öll veður íslenzks þjóðlífs
I þrjá aidarfjórðunga og lifir góðu
lífi en þetta er fátitt langlifi — þá
blasir við einn rauður þráður í
ferli fyrirtækisins.
Það hefur alltaf verið byggt eft-
Þórður Stefánsson, fyrrv. yfir-
verkstjóri
ir þörfum og aidrei umfram þarf-
ir. Þannig hefur hver nýr vagn
eða önnur endurbót gagnazt að
fullu strax. Verkefnin hafa
jafnan legið fyrir, svo sem þegar
kútterana vantaði braut eða
gömlu togarana siðar — ellegar
verkefnin verið augljóslega fram-
undan að hægt var að gera sér
fulla grein fyrir höfninni svo sem
þegar byggð var braut, sem ætluð
var Nýsköpunartogurunum. Þetta
er sá gaidur í fjárfestingu, sem
við hefðum betur fest okkur í
minni — að byggja aldrei svo
langt framfyrir sig að byggingin
nýtist ekki nema að hluta árum
saman og það verði að fara að búa
til verkefni með ærnum kostnaði
að auki. Það eru nú flestir á einu
máli um það, að það sé varla æski-
legt að þriðjungur þjóðateknanna
Magnús Jónsson, verzlunarstj.
fari í erlendar vaxtagreiðslur og
afborganir né heldur að hvert ný-
fætt barn sé skrifað fyrir háifrar
milljón króna skuld. Við verðum
lfkast til í bili að loka niðri í
skúffunni þau bjartsýnis — lang-
tímaplön, sem hrúgast upp á
skrifborðinu, hversu glæsilega
sem þau kunna að líta út — og
hyggja um stund meira að þvi,
sem við getum gert en hinu, sem
okkur langar til að gera. Þegar
veður er orðið svo hart að ekki er
hægt að keyra fulla ferð og farið
t" að slóa, þá verður þó að haldast
næg ferð til þess að skipið haldist
upp í veðrið, en slái ekki undan.
Það á við um þjóðarskútuna;
við megum ekki stoppa vélina og
láta reka með flötu. Við verðum
þvf að hafa um stund þá stefnu að
halda öllu vel í horfinu en hleypa
Guðmundur H. Sigurðsson, yfir-
verkstjóri
okkur ekki í meiri ófærur. Það
gerum við bezt með því að nýta til
fulls það, sem fyrir er, kasta ekki
verðmætum. Gamalgróið fyrir-
tæki með miklar og verðmætar
eignir, eins og Slippurinn, á að fá
að byggja áfram eftir þörfum á
sinum gamla og trausta merg,
auka starfsemi sína með viðráðan-
legum hætti og eftir þeim þörfum
sem við blasa, til dæmis núna
viðgerðum innan tíðar á skut-
togurunum. Sagan hefur sýnt, að
þá má treysta Slippfélaginu, sem
aldrei hefur þurft opinberan
styrk, að það fjárfesti umfram
þarfir ekki svo á þessum okur-
vaxta tfmum, að bærinn verði inn-
an fárra ára að yfirtaka alla
skuldasúpuna og reksturinn og
við skattborgararnir að borga
brúsann.
Jón G. Kristinsson, deildarstj.