Morgunblaðið - 23.03.1985, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 1985
að spara
rafmagnið og
borða úti í garði
TM Ftog. U.S. Pat. Otf — all rights reserved
• 1979 Loa Angetes Times Syndtoate
X raunínni hcf ég Sömu mdl
og 0o PcrcK!
HÖGNI HREKKVlSI
i
“i
Stelpa segir að fullorðnir aéu oft hryssingslegir við krakka, t.d. bflstjórar strætisvagna.
Fullorðnir ónota-
legir við krakka
Ein frá Mosfellssveit skrifar:
„Um daginn var ég í búð þar
sem fullorðinn maður var að
versla. Hann var búinn að vera
að versla í korter og afgreiðslu-
stúlkan brosti faman í hann all-
an tímann. En þegar maðurinn
var farinn út fór konan skyndi-
lega að rífast. Það tók mig u.þ.b.
hálfa mínútu að ákveða hvað ég
ætlaði að fá en það var of lang-
ur tími að mati afgreiðslukon-
unnar og hún rak mig út með
það sama.
Hið sama gerist oft í stræt-
isvögnum, vagnstjórar eru ekki
eins alúðlegir við krakka og
fullorðna. Að lokum finnst mér
allt of dýrt í strætó og í rútuna
frá Mosfellssveit, en það kostar
40 krónur að fara til Reykjavík-
ur.
Gamlar og gallaðar linsur
Steinunn Gunnarsdóttir, Álfa-
landi 7, skrifar:
„Síðastliðið vor keypti ég mér
linsur í Gleraugnamiðstöðinni á
Laugavegi 5, sem væri nú ekki í
frásögur færandi nema af því aö
rúmum þremur vikum eftir að ég
fékk þær tók ég eftir því að önn-
ur linsan var rifin. Ég hringdi
strax og pantaði nýja linsu. Þeg-
ar ég svo tók úr mér linsurnar
var hin linsan einnig rifin og
mjög einkennileg útlits. Mér
fannst þetta alveg óskiljanlegt
því ég gat hvorki fundið skýr-
ingu á þessum einkennilega lit
né hvernig þær rifnuðu þrátt
fyrir fjögurra ára reynslu í með-
ferð linsa.
Mér datt helst í hug að þær
hefðu einfaldlega verið gallaðar.
Ég reyndi ítrekað að ná tali af
linsusalanum, en hann var ann-
að hvort upptekinn eða ekki við.
Á þriðja degi fór ég niður í búð,
en þá var vinurinn upptekinn
svo ég sagðist skyldi skilja lins-
urnar eftir hjá honum svo hann
gæti litið á þær og ég myndi
hringja seinna.
Ég bað um augnreseptið og
eftir nokkurra daga bið kom
stúlkan með það og þau skilaboð
frá linsusalanum að önnur lins-
an væri rifin eftir nögl, en hin
gömul ónýt linsa ekki fra sér. Ég
varð gersamlega orðlaus. Ég
vildi fá skýringu hjá manninum,
en hann var upptekinn næstu
eina og hálfa klukkustund. Ég
lét stúlkuna fá símanúmerið
mitt og sagðist myndi bíða eftir
símtali frá honum. Hálftíma eft-
ir tiltekinn tíma hringdi maður-
inn minn niður í búð og talaði
við linsusalann. Sá síðarnefndi
endurtók skilaboðin um gömlu
ónýtu linsuna, sem væri ekki frá
sér þrisvar sinnum. Þá sagði
minn maður: „Ef þú segir að
þetta sé gömul ónýt lisa, ekki frá
þér, þá segi ég að þú segir ósatt
og þú seljir gamalt ónýtt drasl."
„Þegi þú,“ sagði þá linsumaður-
inn og skellti á.
Ég skrifaði manninum bréf
þar sem ég krafðist endur-
greiðslu á þeim kr. 4.527,00 sem
ég borgaði fyrir gamla ónýta
vöru (svo að notuö séu hans eigin
orð). Ég fékk til baka athyglis-
vert bréf frá lögfræðingnum
hans (sem er faðir linsusalans),
þar sem þvi var algerlega hafnað
samanber meðfylgjandi bréf:
„Gunnar Guðjónsson f.h. Gler-
augnamiðstöðvarinnar hf. hefur
falið mér að svara bréfi yðar frá
7. þ.m. varðandi endurkröfu yðar
á linsum, er þér keyptuð hjá um-
bjóðanda mínum þann 8. maí sl.
Kröfu yðar um endurgreiðslu
er algjörlega hafnað, enda var
ekkert athugavert við linsurnar
er þær voru afhentar og þér vitið
það vel.
Sú fullyrðing yðar að linsurn-
ar séu gamlar er algjörlega
ósönn, enda algjörlega óhugs-
andi þar sem þær eru afgreiddar
úr innsigluðum umbúðum, og
hvor um sig er sjálfstæð fram-
leiðslueining.
Framkoma yðar og samfylgd-
armanns yðar í verzlun umbjóð-
anda míns lýsir frekar lágkúru-
legu framferði en kvörtun á
vörugæðum. Það leysir engin
vandamál að hafa uppi stóryrði
og steyta hnefa.
Þér getið að sjálfsögðu kært
hvað sem yrðu sýnist og það er í
sjálfu sér æskilegt, því að þá
gefst gott tækifæri að gera út-
tekt á framkomu yðar, en vissu-
lega væri æskilegt að fólk sem
titlar sig tilheyrandi heilbrigð-
isstéttum hagaði sér á kurteisari
hátt.“
Ég reyndi að leita réttar míns
sem neytanda en það kom lítið
út úr því, því linsurnar eru ekk-
ert merktar eða númeraðar þ.a.
ómögulegt er kanna aldur þeirra
eða framleiðanda (þetta er at-
hyglisvert út af fyrir sig). Ég
fékk augnlækni sem afgreiðir
linsur til að líta á þær. Hann
sagði að báðar linsurnar væru
skemmdar og önnur virtist göm-
ul auk þess pössuóu þær ekki vel
á augun, sérstaklega ekki sú sem
virtist gömul.
Neytendasamtökin hafa ítrek-
að reynt að ná tali af linsusalan-
um, en það hefur verið vonlaust
hingað til. Ég velti því stundum
fyrir mér, hvernig getur maður
sem hefur einhverja sómatil-
finningu látið afgreiðslustúlku
færa viðskiptavini þau skilaboð
að linsur sem keyptar voru af
honum 3 vikum áður, séu gamlar
og ónýtar og ekki frá sér?