Morgunblaðið - 01.02.1990, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1990
mmmn
Með
morgunkaffinu
Þú verður að opna munn-
inn dálítið betur ..
HÖGNI HREKKVISI
,QöÐA FEÍ2E>-'-- EN Ej&CI ME£> ]/Et£?ITÖSKUhlA
/VliNlA ! "
MINNIN GAFRÆÐIN
Til Vélvakanda.
Ég lagði við hlustir og þóttist
heyra, að það væri ein af smáút-
varpsstöðvunum, sem væri á og
að umræðuefnið væri af dulrænum
toga. Dulræna er misskilningur á
merkilegum hlutum, og þess
vegna legg ég stundum eyrun við.
Ef dulrænumaðurinn er einlægur
og uppgerðarlaus, segir frá ein-
hveiju sem raunverulega hefur
komið fyrir hann, má stundum
hafa gagn af frásögn hans. En
því var nú ekki að heilsa, því að
sú sem talaði, og talaði mikið, við-
stöðulaust, hafði nákvæmlega
ekkert að segja frá sjálfri sér, en
því meira af „þeim hálærðu í út-
löndum“. Það var konan mín, sem
hafði opnað, og var sem dolfallin
yfir þeim flaumi, sem yfir hana
dundi.
Þetta var dulræna af nýjustu
sort: ungar ungbarnasálir eru ekki
framleiddar lengur upp á astral-
planinu, sem geimförin hafa farið
í gegnum, hvað eftir annað, svo
að göt komu á það, og þar með
er þróunin komin á nýtt stig, og
menn eiga að fara að hugsa sig
um, og verða þannig hæfari á
vatnsberaöld o.s.frv. Dr. Mehe
Hósé kemur til landsins í mars frá
Berkeley CA til að fræða um
þetta, og þá eiga allir að falla á
kné, enda skildist mér þessi boð-
aða koma gúrúsins vera aðal-eftir-
vænting hinnar mælsku dulrænu
forystukonu á Aðalstöðinni, miklu
fremur en vatnsberaöldin og ný-
skapaðar sálir eða skortur á þeim.
Þorsteinn Björnsson úr Bæ,
cand theol. sagði við nafna sinn
fyrir 60 árum (eða 55?), að endur-
burðartrúin væri verri en kaþólsk-
an. Ungi maðurinn ætlaði ekki að
trúa þessu, en þegar hann sagði
mér frá hinu sama nokkrum ára-
tugum síðar, sagðist hann helst
verða að ætla að þetta væri ekki
ofmælt. En hvað er endurburðar-
trúin? Hún er í stuttu máli það,
að Jón og Gunna séu í rauninni
alls ekki þau sem þau sýnast, held-
ur Guðmundur og Jóna, sem uppi
voru á öldinni sem leið eða fyrr,
og Guðmundur og Jóna þá vænt-
anlega ekki heldur þau sjálf, og
þannig koll af kolli aftur í gráa
fomeskju. Enginn var í rauninni,
sá sem hann var, og þannig er
mannkynssagan eitt allsheijar
ómark, enda voru sálir miklu færri
þá, aðeins nokkrar milljónir, en
síðan hefur orðið að sækja millj-
arðana upp á hið götótta astral-
plan.
Það er helst' af unga manninum
að frétta, þeim sem ungur fyrir
sextíu árum, að hann gerði sér
af reynslu sinni kenningu þá sem
nefnd er minningafræðin. Þessi
minningakenning hefur reynst
mér vel, þegar spurt hefur mig
fólk, sem vill vita — en slíkt fólk
er til. „Hvað er ég sjálf“, spurði
stúlkan, en ég svaraði: Þu er minn-
ingar, minningasafn, sem sífellt
bætir við sig af atburðunum. Þetta
svar lét hún sér duga, enda var
hún bæði greind, vel hugsandi, vel
viljuð og sjálfstæð. Hún var frá
Svíþjóð, en minningakenningin er
íslensk og er ættuð frá bónda-
manni. Hún er banabiti endurburð-
arkenningarinnar.
Þorsteinn Guðjónsson
Hvar er barnið þitt
að leika sér?
Víkverji skrifar
Fyrir nokkru dáðist Víkverji
að lestrarhraða þeirra sem
skrifa umsagnir um bækur í dag-
blöðin. En líklega eiga þeir þó
ekki metið; þegar að þvi kom á
sl. hausti að velja „tíu athyglis-
verðustu bækur ársins" vegna fyr-
irhugaðra bókmenntaverðlauna
sem stundum eru kennd við for-
seta Islands — þurftu þessir tíu
dómnefndaraðilar að lesa rösklega
fimmtíu bækur á 5-6 vikum. Þessi
Víkveiji hefur að sönnu ekki
mælt síðufjölda en miðað við út-
reikninga Víkverja á dögunum
mætti ætla að það væru ca. 10-12
þúsund blaðsíður. Þar með rösk-
lega 280 blaðsíður á dag. Þar sem
dómnefndarmenn voru allir í ann-
arri vinnu, að því er best er vitað,
eins og blaðagagnrýnendur hafa
þeir varla getað lesið nema 6 klst.
á dag. Það þýðir um 47 bls. á
klukkustund og hefur því hver
blaðsíða verið lesin á um það bil
einni mínútu. Spurningin er hvort
slík frammistaða ætti ekki erindi
í Guinnessinn.
xxx
Nýlega þurfti Víkverji að leita
til bifreiðaverkstæðis, sem
réttir og- sprautar bíla. Kom þá í
Ijós að sjálfsáhætta Víkverja í
svonefndri „kaskótryggingu"
hafði hækkað svo mjög, að ótrú-
legt var. Verkstæðisformaðurinn
gerði þetta mál að sérstöku um-
ræðuefni og fullyrti að á sama
tíma og útseld vinna á réttingar-
og sprautuverkstæðum hefði ekki
hækkað um krónu hefði orðið stór-
hækkun bæði á iðgjöldum bif-
reiðatrygginga og eins sjálfs-
áhættu.
Formaðurinn fullyrti að þarna
hefði orðið mikið misgengi. Und-
anfarin misseri hefði orðið mjög
óveruleg hækkun á viðgerðum, en
hins vegar væru bæði iðgjöld og
sjálfsáhætta bundin vísitölu, sem
væri í feikna skriði, en væri á
engan hátt bundin kostnaði við
viðgerðir. Hann fullyrti að með
þessum hætti hefðu tryggingafé-
lögin stórgróða, en tryggingatak-
arnir hins vegar stórtöpuðu.
Víkverja finnst hér vera um hið
alvarlegasta mál að ræða, sem
vert væri að verðlagsyfirvöld
könnuðu nánar.
Hér fyrr á árum, þegar trygg-
ingafélögin þurftu að sækja til
verðlagsyfirvalda um ákvörðun
iðgjalda, báru þau jafnan fyrir sig
að kostnaður við viðgerðir væri
það hár, að stórhækka þyrfti ið-
gjöld. Nú hins vegar virðist sem
dæmið hafi snúizt við. Á meðan
kostnaður við viðgerðir stendur í
stað, stórhækka iðgjöld.
xxx
V íkverja hefur borizt bréf frá
Kristni Jónssyni vagnstjóra
hjá SVR og Þórhalli Halldórssyni
eftirlitsmanni SVR. Þeir segja: „í
Morgunblaðinu 17. janúar 1990
skrifar Víkverji um ungan dreng,
sem hafður var fyrir rangri sök
af hálfu vagnstjóra SVR. Við at-
hugun kom í ljós að þarna var um
mistök að ræða og biðjum við
drenginn, sem þarna átti hlut að
máli, afsökunar með von um að
samskipti hans og vagnstjóra SVR
verði með gagnkvæmri virðingu
framvegis."
í eftirmála bréfsins segir síðan
Þórhallur Halldórsson: „Víkverji
hefur eftir viðmælanda sínum að
aðilar í opinberri þjónustu Sýni
yfirgang og dónaskap öldruðum
og þeim er minna mega sín. Því
er til að svara að með fáum undan-
tekningum eru samskipti farþega
(á öllum aldri) og vagnstjóra mjög
góð.“