Morgunblaðið - 24.11.1991, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. NÓVEMBER 1991
ALLTAF
HAR ÁHUGA
Á ISLANDI
DavidDuke>
hinn fallni
ríkisstjóra-
frambjóbandiy
í samtali vib
Morgunblabib.
eftir Karl Birgisson
ÞAÐ ER sjaldgæft að kosningar
til fylkisstjóra nái athygli banda-
rísku þjóðarinnar. Um síðustu
helgi stóð bandarískur almenn-
ingur þó á öndinni af ótta við
að nýnasistinn David Duke yrði
kosinn fylkisstjóri í Louisiana.
Hann náði ekki kjöri að þessu
sinni, en hlautþó um 40% at-
kvæða eftir einhverja átaka-
mestu kosningabaráttu sem sést
hefur í áratugi. Þetta er í ar.nað
skipti á rúmlega ári sem Duke
skýtur Bandaríkjamönnum skelk
í bringu. I fyrra bauð hann sig
fram til öldungadeiidar Banda-
ríkjaþings og gekk ívið betur en
í þessum kosningum. Úrslitin í
fylkisstjórakosningunum nú sýna
að hann nýtur enn mikils fylgis
og er til alls líklegur í framtíð-
inni. Hann er þegar byrjaður að
undirbúa þátttöku í prófkjörum
repúblikana fyrir forsetakosn-
ingar á næsta ári.
Morgunblaðið átti samtal við
Duke skömmu fyrir kosningar
þar sem hann lýsti m.a. ógninni
sem stafar af náinni sambúð og
blöndun kynþáttanna og hvatti
Islendinga til að standa vörð um
sína hvítu, merkilegu menning-
ararfleifð.
Pað er vart hægt að ímynda
sér litríkari fortíð en David
Duke á að baki. Hann er
sagnfræðingur að mennt
óg vakti fyrst athygli í
háskóla fyrir skoðanir sín-
ar á yfirburðum hvíta kynstofnsins.
Hann stundaði nám um tíma við
Göthe-stofnunina í Salzburg, en
gerðist snemma virkur í bandarísk-
um nýnasistasamtökum og Ku Klux
Klan í Louisiana. Árið 1975 varð
hann æðstiprestur (Grand Wizard)
í tiltölulega óþekktum armi KKK
sem kallaðist Knights of the Ku
KIux Klan. Á nokkrum árum tókst
honum að afla þeim samtökum tölu-
verðs fylgis, en innbyrðis deilur
urðu til þess að hann sagði skilið
við KKK árið 1980 og stofnaði þess
í stað National Association for the
Advancement of white People. Nafn
samtakanna er tekið beint frá
NAACP (þar sem C stendur fyrir
colored), sem hafa verið öflugustu
mannréttindasamtök blökkufólks í
Bandaríkjunum.
Duke reyndi nokkrum sinnum að
ná kjöri sem fylkisþingmaður í Lou-
isiana og fékk yfirleitt um 30% at-
kvæða. Árið 1989 gekk hann í
Repúblikanaflokkinn og náði loks
David Duke
kjöri á fyikisþingið með 51% at-
kvæða.
í kosningabaráttu hefur David
Duke alltaf sýnt á sér hófsamari
hliðina og látið vera að breiða út
nasistaboðskap nema óbeint. Hann
lét lýtalækna fegra á sér andlitið
og flöt hárgreiðslan hefur vikið fyr-
ir góðri blásningu. En á milli kosn-
inga hefur hann haldið uppi málstað
hvíta kynstofnsins og lýst skoðun-
um sem hver þýskur nasisti hefði
verið hreykinn af.
Gamalt vín á nýjum belgjum
í augum Dukes er hvítt fólk ein-
faldlega búið meiri og betri hæfi-
leikum en aðrir. Það er greindara
og dugmeira, en stafar hætta af
blóðblöndun og innflytjendum, sem
eru smám saman að eyðileggja það
samfélag sem hvítt, kristið fóik
hefur skapað. Blökkufólk er þannig
úr garði gert að það hneigist til
ofbeldis og morða. Þeir sem eru á
framfæri hins opinbera eru yfirleitt
of heimskir til annars en barneigna:
hnigriun vestrænnar siðmenningar
má rekja til gyðinga, sem stjóma
fjölmiðlum og fjármálastofnunum
og hvetja til eiturlyfjaneyzlu og sið-
leysis.
Duke hefur mælt fyrir aðskilnað-
arstefnu og stutt hugmyndir um
að Bandaríkjunum verði skipt upp
í aðgreind svæði í Austur-Mongoliu
(Hawaii) fyrir Bandaríkjamenn af
asískum uppruna, Nýju Afríku (suð-
austurhorn Bandaríkjanna) fyrir
blökkufólk, Nýju Kúbu (Miami) fyr-
ir kúbanska Bandaríkjamenn,
Navahona fyrir indíána, Alta Calif-
ornia (30 km rönd á suður-landa-
mærunum) fyrir mexíkanska inn-
flytjendur. Minoria (New York-
borg) fyrir Bandaríkjamenn ættaða
frá Suður-Evrópu og Miðjaxðar-
hafslöndunum og loks Vestur-ísrael
(Manhattan og Long Island) fyrir
bandaríska gyðinga. Afgangurinn
er ætlaður hvítum (norður-evrópsk-
um) Bandaríkjamönnum sem þann-
ig gætu verndað siðmenningu sína
og séreinkenni.
Þetta er „það minnsta sem við
getum gert,” sagði Duke i viðtali
árið 1989. Róttækasta lausnin væri
að nota erfðafræðilega vísindi til
að flýta þróun hvíta kynstofnsins;
það mætti gera með því að borga
blökkufólki fyrir að gera á því ófijó-
semisaðgerðir (eins og hann hefur
reyndar lagt til í fylkisþinginu) og
borga hvítu fólki með háa greindar-
vísitölu fyrir að eignast börn. Út!
koman væri greindara, sterkara,
fallegra og heilbrigðara fólk.
í stuttU máli aðhyllist David
Duke nasisma á bqrð við þann sem
réð ríkjum í Þýskalandi á fjórða
áratugnum. Söguskoðanir hans og
„kynþáttavísindi” má rekja beint til
evrópskra menntamanna sem boð-
uðu svipaðar skoðanir fyrr á öld-
inni. Þessar kenningar guldu vitan-
lega afhroð á Hitlers-tímanum, en
Duke hefur gert sitt besta til að
leiðrétta þær „sögufalsanir”. Hann
segir frásagnir af útrýmingarbúð-
um ni ;a ýktar og segir ýmislegt
benda þess að þær hafi aldrei
verið t Hann segir það líka hafa
verið mistök hjá Bandaríkjunum að
taka þátt í seinni heimsstyijöldinni.
Duke hélt upp á afmæli Hitlers
á hveiju ári þar til fyrir skömmu.
Það eru ekki nema tvö ár síðan
hann rak póstverslun á þingmanns-
skrifstofunni sinni og seldi bækur
á borð við Mein Kampf og tugi
annarra þar m.a. er haldið fram að
helförin hafi aldrei átt sér stað,
dagbók Önnu Frank sé fölsuð, gyð-
ingar stefni að heimsyfirráðum og
að hvíti kynstofninn verði að veij-
ast ágangi minnihlutahópa. Hjá
Duke mátti einnig kaupa áróðurs-
kvikmynd sem Hitler lét gera um
Ólympíuleikana 1936 og kassettur
með „gamansöngvum” á borð við
Some Niggers Never Die, Nigger
Hating me og The South is Gonna
Rise Again.
Afrek hinna hvítu íslendinga
Allt er þetta opinber vitneskja,
en Duke nýtur samt mikillar hylli
meðal kjósenda í Louisiana og
reyndar víðar. Hluti skýringarinnar
er að líklega er búið að hlaða svo
miklum óhreindindum á Duke að
þau tolla ekki við hann lengur. Að
auki segist Duke ekki aðhyllast
sömu skoðanir nú og á yngri árum
í Ku Klux Klan. Hann segist vera
„endurborinn í Kristi á hveijum
degi” og honum hefur tekist að
drepa á dreif umræðum um fortíð
sína. Koma þá fyrir ekki mótbárur
þeirra sem benda á að það eru ekki
nema tvö ár síðan hann sagði að
blökkufólk hneigðist til glæpa af
genetískum ástæðum og að kyn-
bótarannsóknir nasistans Mengels
hefðu verið stórmerkilegar.
Frambjóðandinn David Duke
flytur heldur ekki nasískan boð-
skap. Hann berst gegn háum skött-
um og ríkisafskiptum; hann vill af-
nema löggjöf sem ætlað var að
bæta fyrir áratuga kúgun blökku-
fólks; hann segir velferðarkerfið
viðhalda atvinnuleysi, eiturlyfja-
neyslu og barneignum; hann vill
harðari viðurlög við afbrotum og
hann vill stemma stigu við innflutn-
ingi útlendinga.
Þetta er málflutningur ekki
ósvipaður þeim sem margir aðrir
hægri menn viðhafa. Duke hefur
líka tekist að sveipa um sig skikkju
umburðarlyndis og fjölræðis, en það
þarf ekki að tala lengi við hann til
að skynja hversu grunnt er á hugs-
unarhættinum sem liggur að baki
nasískri hugmyndafræði.
Ég spurði hann fyrst um vest-
ræna siðmenningu og meinta
hnignun hennar.
„Það er ýmislegt sem stefnir
kristinni, vestrænni siðmenningu í
hættu. Sem dæmi má nefna ýmiss
konar lagaboð og stjórnvalds-
ákvarðanir sem grafa undan sam-
heldni þjóðfélagsins, bæði hér og
annars staðar. Hin evrópska ar-
fleifð, evrópskur hugsunarháttur og
menning, er á undanhaldi. Óheftur
innflutningur á útlendingum er
mikið og vaxandi vandamál og
stefnir evrópskri menningararfleifð
í hættu.”
Hvernig lýsir þetta sér ná-
kvæmlega?
„Of mikill innflutningur á útlend-